Shoojit Sircar’s controversial movie, Madras Café dealt with real-life events in the ‘80s and early 90s that changed the history of Sri Lanka and India.

The movie, focused on the period after the North-East Provincial Council (NEPC) polls held on Nov. 19, 1988, in accordance with the Indo-Lanka Accord of July 29, 1987. The Indian army helped the Eelam People’s Revolutionary Liberation Front (EPRLF) secure the NEPC with an overwhelming majority in the wake of the Tamil United Liberation Front (TULF) declining to contest the polls. Although the TULF felt it could secure the NEPC, it feared to earn the wrath of the LTTE. The then TULF leader A Amirthalingam refused to join the fray at the behest of the Liberation Tigers of Tamil Eelam (LTTE).

The assassination of former Prime Minister Rajiv Gandhi by the LTTE, one of the groups sponsored by India’s premier intelligence agency, the Research and Analysis Wing (RAW), is its central theme. Madras Café speculated on the possibility of the LTTE leader Velupillai Prabhakaran ordering the assassination at the behest of a foreign power and the alleged involvement of Indian officialdom in the atrocity to thwart him from returning to power at the parliamentary polls. Madras Café also discussed an Indian plot to influence a senior LTTE cadre to assassinate Prabhakaran.

Major Vikram Singh, played by Bollywood heart throb John Abraham, sent on a special mission to Jaffna peninsula occupied by the Indian army (July 29, 1987-March 1990) uncovered a plot to assassinate Gandhi. In spite of having advanced intelligence, Indian security services failed to protect Gandhi, much to the dismay of those who uncovered the plot.

The LTTE feared the consequence of the possible return of Gandhi as India’s Prime Minister at a time it was fighting the then President Ranasinghe Premadasa’s government. The LTTE resumed hostilities on June 10, 1990 after having 14 months of talks (May 1989-June 1990) with the government. Did a foreign power exploit the LTTE fear of Gandhi’s return to office to its advantage?

An LTTE operative, Thenmozhi Rajaratnam alias Dhanu blew up Gandhi at Sriperumbudur near Chennai on the night of May 21, 1991, the day after the first round of polling took place. The assassination compelled the Election Commission to put off the second and third rounds of polling to June 12 and June 15, respectively. The assassinated Gandhi’s Congress did well in the second and third rounds to secure the election. The victory paved the way for a minority government under veteran politician P.V. Narasimha Rao in the wake of the dissolution of Lok Sabha 16 months after the previous parliamentary polls in Nov 1989.

In spite of Sircar declaring that the movie dubbed an espionage thriller was a work of fiction, it has a resemblance to actual events in Sri Lanka and India. UK-based Tamil groups, spearheaded by the Tamil Youth Organization (TYO) opposed its screening in the UK. Violent protests and threats prompted three major cinema companies owned by Cineworld, Odeon and Vue to cancel screening of the movie scheduled to begin on Aug. 28.

Madras Café dealt a severe blow to those who had been still trying to promote LTTE ideals, in spite of the group losing its conventional military capability in May 2009. Interestingly, Madras Café was never filmed in Sri Lanka, though the production team could have taken the opportunity. Filmed in Kerala and Tamil Nadu as well as some scenes in the UK, Malaysia and Thailand, Madras Café was released in Sri Lanka too. In the Jaffna peninsula, the movie was shown on giant screens at public places in the run-up to the first Northern Provincial Council polls on Sept. 21, 2013.

The worldwide release of Madras Café couldn’t have come at a better time for Sri Lanka facing criticism by a section of the international community for alleged battlefield atrocities during the last phase of the conflict. Madras Café forced the Tamil Diaspora, which thrived on unsubstantiated Channel 4 documentary series, Sri Lanka’s Killing Fields, on to the back foot, amidst ongoing efforts to sanitize the LTTE.

Tamil Nadu factor

Prabhakaran reacted furiously to the EPRLF’s installation as the NEPC administration. Prabhakaran adopted a two-tracked policy to undermine the EPRLF administration. The LTTE chief worked closely with the then Tamil Nadu Chief Minister M. Karunanidhi as he was having direct talks with President Premadasa. Prabhakaran’s strategy was meant to isolate the EPRLF, through political and military means. President Premadasa turned a blind eye to LTTE operations directed at the EPRLF. The UNP leader went to the extent of providing both financial and material support to the LTTE. Both President Premadasa and Prabhakaran agreed that the EPRLF should be neutralized through military means. However, at that time, unknown to President Premadasa, Prabhakaran, through his trusted spokesman, Anton Balasingham conducted a dialogue with Karunanidhi. The UK-based Balasingham and his Australian-born, Adele visited Tamil Nadu on several occasions to meet Karunanidhi on behalf of Prabhakaran during the time the LTTE had direct negotiations with President Premadasa.

Justice M.C. Jain, who investigated the circumstances as well as the conspiracy leading to the assassination of Gandhi, revealed the complicity of Karunanidhi’s DMK. Jain also blamed former prime ministers, V.P. Singh and Chandra Shekhar for their failure to take tangible action to thwart the attempt on Gandhi’s life. Jain also targeted the then Finance Minister P. Chidambaram for ‘supping with the devil in the cause of political expediency.’ S. Guhan, one-time advisor to Karunanidhi told the Jain Commission of three clandestine meetings the then Chief Minister had with the Balasinghams between December 1989 to February 1990, at the Port Trust Guest House, Madras. Guhan, who had been present on all three occasions, revealed Karunanidhi explored the possibility of having the LTTE in a reconstituted NEPC. The LTTE rejected the move. Balasingham insisted that the LTTE wanted the NEPC dissolved and fresh elections held, under the auspices of the Sri Lankan government.

The Jain Commission revealed that in spite of the Indian army being engaged in counter terrorist operations in Sri Lanka, Tamil Nadu remained the main supply base for the LTTE throughout this period. The LTTE-TN alliance continued after the LTTE declared war on President Premadasa on June 10, 1990, after 14 months of direct negotiations. When President Premadasa ordered large scale military operations, the LTTE swiftly made overtures to Gandhi in a bid to bring Indian pressure on Sri Lanka. Gandhi too made the mistake of meeting senior LTTE representatives several weeks before his assassination to discuss the LTTE’s appeal (Indian Involvement in Sri Lanka and the Indo-Lanka Accord of 1987: A retrospective evaluation by one-time Indian Foreign Secretary J.N. Dixit-an International Alert publication released in February 1998).

Unfortunately, Madras Café hadn’t delved into the domestic political conspiracy, hence missing an important aspect. In fact, successive Sri Lankan governments failed to examine the assassination of Gandhi. Had Sri Lanka opted for a comprehensive investigation, it could have exposed the LTTE and those in Tamil Nadu still propagating separatist sentiments in Sri Lanka.

It would be pertinent to mention that the then Elections Commissioner, Chandrananda de Silva, at the behest of President Premadasa recognized the LTTE’s political wing PFLT (People’s Front of Liberation Tigers ) as a political party in early December 1989-six months before the outbreak of eelam war II. Having secured political recognition, the LTTE pushed Premadasa to dissolve the NEPC to pave the way for fresh elections. The LTTE also demanded that the Sixth Amendment to the Constitution be repealed to facilitate the negotiating process. The introduction of the Sixth Amendment to the 1978 Constitution in the wake of the killing of 13 soldiers in Jaffna was meant to protect the unitary character of the country. In spite of the LTTE relentlessly pushing President Premadasa, the UNP leader declined to go ahead with constitutional change or dissolve the NEPC, much to the dissatisfaction of the LTTE.

EPRLF’s 19-point plan

Had Gandhi prevailed at the November 1989 parliamentary polls, he may have ignored President Premadasa’s unilateral declaration that the Indian army quit Sri Lanka. President Premadasa made his unexpected announcement on the morning of April 13, 1989 at a temple in the suburbs of Colombo. Gandhi simply ignored Premadasa’s demand that the Indian army withdraw by July 29, 1989. However, the newly elected National Front Government brought about a major change in India’s policy towards not only Sri Lanka, but other neighbours as well.

As relations between President Premadasa and the EPRLF rapidly deteriorated with the security forces increasingly cooperating with the LTTE, NEPC Chief Minister Varatharaja sought India’s intervention. But India remained aloof with the then V.P. Singh administration declining to intervene in President Premadasa’s strategy. Much to the dismay of Perumal, Tamil Nadu Chief Minister Karunanidhi bluntly told him to dissolve the NEPC to make way for the LTTE. Under pressure from all quarters, Perumal offered to share power with the LTTE and to hand over the chief ministership to the LTTE.

The EPRLF as well as its patrons in New Delhi failed to realize that the LTTE never wanted to share power with the EPRLF or any other political party or group. The TULF was not an exception. Having failed to secure Karunanidhi’s support to work out an agreement with the LTTE, the EPRLF unveiled a 19-point Charter signed by K. Pathmanabha, Secretary General of the party to settle all outstanding issues, including devolution of power, colonization and law and order. Having formulated the plan, the EPRLF presented it to Karunanidhi seeking his intervention to pave the way for talks with the LTTE. But Karunanidhi rejected the EPRLF plan on the basis it didn’t recognize the LTTE as the sole representative of Tamil speaking people.

In the wake of its failure to win support for the plan, the EPRLF on March 1, 1990 converted the NEPC into a Constituent State Assembly for the purpose of drafting a Constitution for what Perumal called the Eelam Democratic Republic. Perumal declared that independence would be declared on March 1, 1991 in case President Premadasa failed to implement the 19-point Charter.

On June 19, 1990-nine days after the eruption of eelam war II, an LTTE hit squad massacred 13 EPRLF personnel, including Secretary General Pathmanabha, Jaffna District parliamentarian G. Yogasangary and provincial Finance Minister P. Kirupakaran at a flat in Kodambakkam, Madras. Perumal escaped as he was away from Madras at the time of the LTTE raid. Some alleged that a senior member of the EPRLF alerted the LTTE as to the presence of Pathmanabha at Kodambakkam. The LTTE went ahead with the operation in spite of EPRLF seniors living there under the protection of the government of India. Still India failed to take punitive measures against those politicians and law enforcement officers in Tamil Nadu collaborating with the LTTE. India obviously felt that any move on its part to dismantle the LTTE in Tamil Nadu could cause a major rift with the Tamil Nadu administration. India paid a heavy price for its failure to neutralize the LTTE on its soil.

The LTTE operated with impunity in Tamil Nadu, with the state administration turning a blind eye to what was going on. The LTTE had the resources in Tamil Nadu to take on major operations.

On March 21, the following year, the LTTE blew up Gandhi immediately after the conclusion of the first phase of parliamentary polls.

Madras Café examined the circumstances under which Prabhakaran dispatched a hit squad to assassinate Gandhi whose re-election the LTTE chief feared could cause serious impediments to his plans. The LTTE justified the Gandhi assassination on the basis of various atrocities committed by the Indian army during its deployment in Sri Lanka. The LTTE alleged that Gandhi was assassinated to avenge the rape of Tamil women by the Indian army.

මේ රට ලේ විලක්‌ද? ලංකාව කිරි සයුරක්‌ නොවූවත් ලේ විලක්‌ නොවේ. 1983 දී ආරම්භ වූ ලේ ගංගා ගලායැම 2009 නන්දිකඩාල් කලපුවෙන් නිමා කරන ලදී. අද මේ රටේ මිනිස්‌ ලේ තිබිය යුත්තේ තැන් දෙකක පමණි. ඉන් පළමුවැන්න ලේ බැංකුවය. දෙවැන්න මනුස්‌ස ශරීර කූඩු සමූහයය. ඉන් එහා ලේ ගලතොත් ඒ හදිසි අනතුරකදී සිදුවන තුවාලයකිනි. සැත්කමකිනි. බරවා පරීක්‍ෂණය සඳහා ලේ ගැනීමද මෙයටම ඇතුළත් කරමු. එයින් එහා ලේ හෙල්ලීමට කිසිවකු තැත් කරතොත් ඒ සම්බන්ධයෙන් ඉතා දැඩි පියවර ගතයුතු බව මතක්‌ කරමින් අද මේ තීරුව අරඹනු ලැබේ.

ශ්‍රී ලංකාවේ නැගෙනහිර පළාතේ පිහිටි කල්මුණේ සහ අක්‌කරපත්තුව අතර මාර්ගයෙහි නින්දවුර් නමැති ගම්මානයක්‌ පිහිටා ඇත. සමුද්‍රdසන්න ගමක්‌ වන මෙහි අසල්වැසියන් වන්නේ දකුණින් පිහිටි අරසාද් සහ උතු=රින් පිහිටි කරතිවුය. කරතිවු ගමට අල්ලපු ගම සමන්තුරේය. අරසාදියට අල්ලපු ගම ඔලුවිල්ය. මේ සියල්ල අම්පාර දිස්‌ත්‍රික්‌කයට අයත්ය. නින්දවුර් ගම මෙයට තෙදිනකට පෙර යුද පිටියක්‌ බඳු විය. ප්‍රදේශවාසී ඉස්‌ලාමීය ප්‍රජාව දහස්‌ ගණනින් ප්‍රධාන මාර්ගයට රැස්‌ව පාර මැද ටයර් පුච්චමින් ගමනාගමනයට බාධා කර ප්‍රදේශය “සීල්” කළේය. හෙවත් ප්‍රදේශයට ඇතුළු වීමටත් ප්‍රදේශයෙන් පිටවීමටත් බැරිවන තත්ත්වයක්‌ ඇති කළේය. ප්‍රදේශයට ඇතුළු වීමට ඉඩ ලැබුණේ මාධ්‍යකරුවන්ට පමණි. එහි අර්ථය වූයේ රටට කීමට කතාවක්‌ නින්දවුර් ජනතාවට තිබෙන බවය. පොලිස්‌ මාධ්‍ය ප්‍රකාශක නීතිඥ අජිත් රෝහණ අපට කියූ පරිදි ඒ කතාව මෙසේය, පසුගිය දිනවල නින්දවුර් ප්‍රදේශයේ නිවාස වලට රාත්‍රි කාලයේදී සොරු ඇතුළු වූහ. (මේ ප්‍රදේශයේ නිධන් හාරන කතන්දරයක්‌ද තිබේ. එය අප දන්නා කතාවය) මේ නිසා ප්‍රදේශයේ වැසියෝ මහත් කලබලයට පත්ව සිටියහ. මේ අතර මෙයට දින කිහිපයකට පෙර නිල ඇඳුම් ඇඳගත් විශේෂ කාර්ය බළකායේ සිවුදෙනෙක්‌ ප්‍රදේශයේ තත්ත්වය පිරික්‌සීමට නින්දවුර් වෙත ගියහ. ඔවුන් සමඟ නිල ඇඳුම් නොවන සිවිල් ඇඳුම් ඇඳගත් විශේෂ කාර්ය බළකායේ දෙදෙනෙක්‌ද වූහ. ගම තුළ කඩාකප්පල්කාරී ක්‍රියා සිදුකිරීම සඳහා සිවිල් නිලධාරීන් දෙදෙනා පැමිණියේය යන්න සැකකළ ප්‍රදේශවාසීහු පැය 36 ක විරෝධතාවක්‌ දියත් කර විශාල ජරමරයක්‌ කළහ. (පොලිස්‌ මාධ්‍ය ප්‍රකාශකගේ කතාව මෙතැනින් නිමය)

දැන් අපේ කතාවට බසිමු. මෙය යකාගේ වැඩකි. සිවිල් ඇඳුම් වලින් සැරසී ගමන් කිරීමට පොලිසියට හා විශේෂ කාර්ය බළකායට අයිතියක්‌ නැද්ද? ඔවුන් පැය 24 ම නිල ඇඳුම ඇඳ සිටිය යුතුද? නිවාඩුවට ගෙදර යන ඔවුන් සිය බිරිය ඉදිරිපිට පෙනී සිටිය යුත්තේ නිල ඇඳුමෙන්ද? ඔහුගේ දරුවන්ට තාත්තා සිවිල් ඇඳුමින් දැකීමේ අයිතියක්‌ නැද්ද? ඔවුන් නිල ඇඳුම් ගැලවිය යුතු සහ සරමට බැසිය යුතු වෙලාව තීන්දු කරන්නේ නින්දවුර් ගමේ ජීවත්වන අපගේ සහෝදර මුස්‌ලිම් ප්‍රජාවද?

ඊළඟ යකාගේ කතාව මෙසේය. නින්දවුර් අවට කැරකෙන මුස්‌ලිම් මන්ත්‍රී කෙනෙක්‌ සිටියි. ඔහු කියා ඇත්තේ මින්පසු නින්දවුර් ගමට එන පිටස්‌තරයන් ප්‍රදේශයේ පිහිටි මුස්‌ලිම් පල්ලියට දැනුම් දිය යුතු බවය. මේකා පාර්ලිමේන්තුවට පත් කර යෑවූ ඡන්ද දායකයන්ගේ පස්‌ස පැත්තට මඩු වලිගවලින් පහර දිය යුතු බව අපගේ නිර්දේශයයි. මුස්‌ලිම් මන්ත්‍රීගේ නීතිය මැදපෙරදිගවත් නැති නීතියකි. පල්ලි පන්සල් හෝ පොලිසිවලට දන්වා ප්‍රදේශයකට ඇතුළු වීමේ සිරිතක්‌ ලංකාවේ නැත. මේ රටට අයත් වර්ග සැතපුම් 25332 ක ප්‍රමාණය තුළ ඕනෑම වැසියකුට ඕනෑම ආකාරයකට (නිරුවතින් සහ අවි ආයුධ ලෙලවමින් හැර ඇතුළු විය හැකිය.) අපගේ දෙමළ සහෝදරයන් තුළ අප ගැන ඇති කළ අවිශ්වාසය හා ක්‍රෝධය වැනි යමක්‌ අපගේ මුස්‌ලිම් සහෝදරයන් තුළද ඇති කිරීමේ අවශ්‍යතාවක්‌ කාලකණ්‌ණි – අලුගුත්තේරු නීච දේශපාලනඥයන් තුළ හටගෙන ඇති බව පෙනෙයි. මතක තබාගන්න මිත්‍රවරුනිá මේ රට යළිත් ලේ ගංගාවක්‌ වීමට කිසිදු ඉඩක්‌ නැත.

1993 වසරේ අප්‍රේල් මාසයේ විශේෂ බලකා පවුලට අලුත් බලගණයක් එක්විය මේ නව සාමාජිකයා එකෝ “E ” නම් විය. ඔවුන් බලගණ පාඨමාලාවකින් පසුව තොප්පිගල තාරාවිකුලම්හි ක්‍රියාන්විත රාජකාරියක් සඳහා ස්ථානගත විය. මේ අතර නිලධාරී අණදෙන සහ දෙවන නිලධාරී අණදෙන පාඨමාලාවක් හැදෑරීම සඳහා පිටතට ගොස් සිටියහ. ඉතිරිව සිටි නිලධාරීන් ලෙස (එවකට) ලුතිනන්වරුන් වන කැලුම් පෙරේරා ,නිස්සංක ඊරියගම, ප්‍රසන්න විජේසුරිය සහ විජේමාල් එහි විය. මෙම තත්වය යටතේ වැඩ බලන බලඝන අදිපතිවරයා ලෙස විධායක අදිකාරී ලෙස සිටි (එවකට)කපිතන් හරේන්ද්‍ර රණසිංහ පත්කිරීමට අණදෙන නිලධාරී මේජර් ජයවී ප්‍රනාන්දු තීරණය කළේය. ඔවුන්ට මීළඟට පැවරුණු රාජකාරිය වුයේ නරකමුල්ල දකුණු පෙදෙසේ සිටි විශාල සතුරු කණ්ඩායමක් ඉලක්කය කොට රැකසිට පහරදීමක් සිදුකිරීමය. කපිතන් හරේන්ද්‍ර රණසිංහගේ ගේ නායකත්වයෙන් තුරුණු ජවයෙන් පිරි එකෝ බලගණය තමන්හට ලැබුණු රාජකාරිය අකුරටම ඉටු කිරීමේ අහිලාශයෙන් මෙහෙයුමට එක විය. එදින හවස් යාමයේ කඳවුරින් පිටත් වුනු ඔවුන් බලාපොරොත්තු පිරි දෑසින් ස්ථානගත වුයේ මවුබිමේ නාමයෙන් මිලේජ්ජ කොටි ත්‍රස්තයන් හට අමතක නොවන පාඩමක් ඉගැන්වීමේ දැඩි අධිෂ්ඨානයකින්ය.

රාත්‍රී කාලයේදී ස්ථාන කිහිපයක ස්ථානගත වුනු ඔවුන් නොදනිම පසු දිනයද පහන් විය. හදිසියේ නිහඬබව බිඳිමින් ලුතිනන් කැලුම් පෙරේරා නිලධාරී අණදෙන අමතන්නට විය. ඔහුගේ කණ්ඩය සිටි ප්‍රදේශයට පිටුපසින් 200ක් පමණ කොටි සාමාජිකයන් පිරිසක් ගමන් කරන බව ඉව වැටුණු ඔවුන් OC ගේ අණ අනුව සතුරා හඹායාම ඇරඹිය. අව්වට වේලෙමින් වැස්සට තෙමෙමින් එදිනද ගෙවිගියේය. නිගමන වලට අනුව සතුරාගේ පසුපෙළ හා ඔවුන් අතර පරතරය පැය දෙකහමාරක් පමණ වෙන්නට ඇත. පසුදිනයද පහන් විය රාත්‍රී වර්ෂාව නිසා මංසලකුණු මැකී ගොස් තිබිණි. තවත් අතකින් සතුර ඔවුන් මුලා කොට තිබිණි.

නමුත් නොසැලෙන අධිෂ්ඨානයකින් විශිෂ්ඨ පුහුණුවකින් සමන්විත යුධ හමුදාවේ ප්‍රභලතම ප්‍රහාරක බලකාය ලෙසින් පරාජය යන වචනය ඔවුන්ගේ ශබ්ධකෝෂයේ නොවිය. එදින උදැසන 0930 පමන වැලිකන්ද ප්‍රදේශයේ පොලිස් මුරපොලකට ප්‍රහාරයක් එල්ලවී ඇති බව අණදෙන නිලධාරී මගින් ඔවුනට දැනගනිමට ලැබිණි. ඒ අනුව කොටි සාමාජිකයන් නැවත පැමිණේයැයි සැක සහිත මාර්ගයේ ඇම්බුෂ් 03ක් යෙදීමට ඔවුන් සුදානම් විය. රාත්‍රිය නිමවිය හිමිදිරි පින්න අතරේ ස්ථානගත වෙමින් තිබුණු ඔවුනට හදිස්සියේ නිලධාරී අණදෙනගේ නියෝග අනුව සැලසුම් වෙනස් කිරීමට සිදුවිය. ඒ අනුව විශේෂ බලකා ඉතිහාසයේ දිගම ප්‍රහරක කණ්ඩය (KILLER GROUP ) 74දෙනෙකුගෙන් සමන්විතව ඔවුන් එලා ගත්තේ ප්‍රහාරයෙන් උපරිම ප්‍රතිපල ලබා ගැනීමටය. උදැසන 10 00 වන විට උදෑසන එල්ල කළ ප්‍රහාරයෙන් උද්දාමයෙන් පිරි ගිය කොටි සාමාජිකයන් නොදැනීම මරු කටට පැමිණෙමින් තිබිණි. වහාම නිලධාරී අණදෙනගේ නියෝග අනුව ඔවුන් සතුරන් වෙත හෙණ හඬ නංවමින් ප්‍රහාරයක් එල්ල කලෝය. තොප්පිගල දෙසට පලා යන සතුරන් ඉල්ලක්ක කොට ආටි ප්‍රහාරද එල්ල කරනලදී. මේ අතර මරු විකල්ලේ සිටි කොටියෙක් එල්ල කල අත් බෝම්බ ප්‍රහාරයෙන් නිලධාරී අණදෙන හරේන්ද්‍ර රණසිංහගේ ජිවිතය අනු නාමයේ බේරුනේ සැරයන් පතිරාජගේ සුක්ෂම බව නිසාය. තුවාල ලැබූ නිලධාරී අණදෙනගේ අඩුවට කපිතන් සිරිශාන්ත පැමිණියේය. එදින රාත්‍රියද එහිම රැකවල්ලා සිටින්නට ඔවුහු තීරණය කලෝය. රාත්‍රී උදාවන මොහොතේ ම්400ක් පමණ ඉදිරි කඳු ගැටයක් අසලින් එකා දෙන්නා කොටි ත්‍රස්තයන් මතුවන්නට විය ඔවුන් මියගිය සගයන් හා අවි ආයුධ සොයන්නට වුහ. කපිතන් සිරිශාන්තගේ අණ අනුව නවත එල්ලකළ ප්‍රහාරයෙන් කොටි ත්‍රස්තයන්50 පමණ මියගොස් තිබිණි…. රාත්‍රියේ තාරාවීකුලම් වැව අසල උණුසුම් පිළිගැනීමක් අණදෙන නිලධාරී තුමාගෙන් ලැබිණි.

විශේෂ බලකා ඉතිහාසයේ දිගම ප්‍රහරක කණ්ඩය ඉතිහාසයට එක වුයේ ඔවුන්ගේ සුවිශේෂ බව මනාවට පසක් කර දෙමින්ය.

(කිසිවිටෙකත් සතුරාට යටත් නොවන මා…..)

ජයසිකුරු මෙහෙයුම 1997මැයි මාසය තුල ආරම්භවී මාස 19කට පසු නැවතීමේ තිත තබන ලදී. ඒ මගින් මාන්කුලම් ඕමන්තෙයි නැදුන්කර්නි ආදී නගර ගනනාවක් ශ්‍රී ලංකා රජයේ හමුදා ග්‍රහණයට ගැනීමට සමත් විනි. නමුත් 2000 වර්ෂයේ අප්‍රියෙල් මාසයේ කොටි සංවිධානය විසින් දියත් කල නොනවතින රැල්ල III මගින් රජයේ ආරක්ෂක අංශ පසු බෑමකට ලක් විය. මන්නාරම සිට කොක්කුතුඩුවායි දක්වා යුධ ගුවන් හමුදා සහ පොලිසිය සකස් කල ආරක්ෂක වළල්ල තුල ඔවුන්ගේ ක්‍රියාකාරකම් සිදු කිරිමට ඔවුනට සිදුවිය. හමුදාවේ චිත්ත ධෛර්යය පහල යාම තේරුම් ගත් ඉහල යුධ නායකයින් ත්‍රස්ත ක්‍රියාකාරකම් බහුල ප්‍රදේශ වලට ගොස් කොටින්ගේ චිත්ත ධෛර්යය පහල හෙලීමටත් පාලන තන්ත්‍රය අවුල් කිරීමටත් සතුරාගේ ශක්තිය සතුරු බිම තුලදීම බිඳ හෙලීමට විශේෂ බලකායට පවරන ලදී. එක් දිනක් 3වන විශේෂ බලකායේ 6දෙනෙක්ගෙන් සමන්විත කුඩා කණ්ඩායමක් කොකාවිල් අක්කරායම් කුලම් මාර්ගයේ ‘රැක සිට පහරදීමක් ‘ සඳහා පිටත්ව යන ලදී.

ක්‍රියාන්විතය දින 20කට සැලසුම් කල ඔවුන් අවශ්‍ය ආහාරපාන,බෙහෙත් ,ජලය, වෙඩි ද්‍රව්‍ය, තාක්ෂණික උපකරණ සමගින් 2001 වර්ෂයේ හිරු උදාවෙමින් පවතී දිනක කල්මඩු හරහා සතුරු ආරක්ෂක වළල්ලට ඇතුළු විය. එක් අයෙකු කිලෝ 40කට අධ්ක බරක් සමග කිලෝ මිටර් 60 දුරක් යායුතුව තිබිණි. කොටි සංවිධානයේ මුර කපොලු, මර උගුල්, බිම් බෝම්බ, මුරසංචාර කණ්ඩායම් සහ සිවිල් ක්‍රියාකාරකම් මග හරිමින් විශ්මිත ලෙස අක්කරායකුලම් ප්‍රදේශයට ඔවුන් පැමිණියෝය.

එම මාර්ගය ත්‍රස්ත ක්‍රියාකාරකම් මෙන්ම සිවිල් ක්‍රියාකාරකම්ද බහුලව පැවති එකක් විය. මෙහි විටින් විට මාර්ග පරික්ෂාව සතුරන් විසින් සිදු කරන ලදී. පුරා පැය 24ක් මාර්ග විමර්ශනයෙන් පසුව සමුහ සතුරු නාශක වෙඩි 3ක් ඇටවූ ඔවුන් සුදුසු ඉලක්කයක් පැමිණෙන තෙක් කල් මැරුවෝය. දීන 3ක් ඇවෑමෙන් සතුරු නායකයන් භාවිත කරන ටොයෝටා ඩබල් කැබ්ර ථයක් ඔවුන්ට අස ගැටිණි. ආරක්ෂක යතුරුපැදි 2ක් සමග කොකාවිල් ප්‍රදේශයට යාමට ඔවුන් පැමිණෙමින් සිටියහ. ලද අවස්ථාවෙන් උපරිම ප්‍රයෝජන ලබා ගත් ඔවුන් ප්‍රදේශය දෙදරවා හරිමින් බෝම්බ වැල ක්‍රියාත්මක කලෝය. ගිනි ජාලයක් මවමින් කැබ් රථය සුනු විසුනු විය.

ඒ සමගම ප්‍රදේශයේ සතුරු මුරපොළවල් වලින් වෙඩි වරුසා ඇදහැලෙන්නට විය. ක්ෂණිකව ක්‍රියාත්මක වුනු ඔවුන් කි.මි. 9ක් පමණ දකුණු දෙසට ගමන් කලෝය. ආරක්‍ෂිත ස්ථානයකට ගිය පසු ගුවන්විදුලි පණිවිඩයක් මගින් මුලස්ථානය වෙත දැනුම් දෙන ලදී. LTTE පණිවිඩ හුවමාරු මගින් මෙම ප්‍රහාරයෙන් ඔවුන්ගේ මුහුදු කොටි අංශයේ දෙවනියා වූ තංගේමරන් ඇතුළු පිරිසක් මරණයට පත්කළ බව තහවුරු විය. මියගිය තංගේමරන් පැමිණ ඇත්තේ යාපනය ප්‍රදේශය තම අනසකට යටත් කිරීමේ ප්‍රභල මෙහෙයුමක් පිළිබඳව කොටි නායකත්වය සමග සාකච්චා කිරීමට බව බුද්ධි තොරතුරු වලින් අනාවරණ විය. වියරු වැටුණු කොටි සාමාජිකයන් දඩබල්ලන්සේ භුමිය පිරද්දී තම සුවිශේෂ හැකියාවෙන් සතුරන් මගහරිමින් දීන 3ක් රැඳී සිටි ඔවුන් අති සාර්ථක මෙහෙයුමකින් දින 18කට පසු කල්මඩු අප පාලන ප්‍රදේශය කරා ළඟා විය.

වර්තමානයේ “අරුගම්බේ” නමින් හඳුන්වන ආරුගම් බොක්‌ක ප්‍රදේශය අතීතයේදී ජනප්‍රියව පැවතියේ ධීවර කර්මාන්තයට මිස සංචාරක කර්මාන්තයට නම් නොවේ. පූර්ව යුද සමයේ එය කරදිය හා කලපු දිය ධීවර සම්පතින් අනූන, සංචාරක ධීවරයන්ගෙන් පිරීගිය කලාපයක්‌ ලෙස පැවති බව අප අසා තිබේ.

මීට අවුරුදු පහළවකට විස්‌සකට පෙර අපි එහි යද්දීත් ආරුගම් බොක්‌කේ “උල්ල” නම් වූ සුවිශේෂී වෙරළ කලාපයේ සංචාරක හෝටල් පැවතියේ ඉතා සීමිත ගණනකි. ඒවාත් හෝටල් නොව, කුඩා නිවාස ප්‍රමාණයේ නවාතැන් හෝ ලැගුම් හල් බව කීවාට වරදක්‌ නැත. ඒ හැරුණ විට පොතුවිල් – පානම මහ පාරට විවෘත වෙරළ තීරයේ හැම තැනම දක්‌නට ලැබුණේ ධීවර වාඩිය. වසරේ එක්‌තරා කාලයකට පමණක්‌ පැමිණෙන සංචාරක ධීවරයන් වාඩි ගසාගෙන ඒ වෙරළ කලාපයේ ජීවත් වූහ. මාතර, ගන්දර, දෙවුන්දර, කුඩාවැල්ල හා තංගල්ල, මීගමුව ආදී ප්‍රදේශවලින් පවා පැමිණි ධීවරයෝ ඒ වාඩිවල ජීවත් වූවා මට මතකය.

එහෙත් අතීතයේ පටන් “මුහුදු දිය මත ලිස්‌සා යන” සරෆින් බෝට්‌ස්‌ ක්‍රීඩාව ගැන උනන්දු සංචාරකයෝ ඉතාම සීමිත පිරිසක්‌ අරුගම්බේ කලාපයේ “මුහුදු රැල්ලේ” විශේෂත්වය වටහාගෙන සිටියහ. මුහුදු රළෙහි මුදුන තියුණු තුඩක්‌ සහිතව මුහුදෙහි සිට රළ පෙළ වෙරළ දෙසට ඇදී ඒම මෙහි ඇති විශේෂත්වයයි. ලංකාවේ සීමිත මුහුදු කලාපවලට පමණක්‌ ආවේණික මේ මුහුදු රළ ලක්‍ෂණය සහිත පරිසරය සරෆින් බෝට්‌ස්‌ ක්‍රීඩාවට කදිමය. මේ නිසා සංචාරකයන් අප්‍රසිද්ධියේ පැමිණ අරුගම්බේ කලාපයේ එම ක්‍රීඩාව කරමින් විනෝද වීමට තරමක ඉතිහාසයක්‌ ද තිබුණ බව කිව යුතුය.

එහෙත් ඒ සංචාරකයන් හා ඔවුන්ට පහසුකම් සැලසූ ඉතා සීමිත කුඩා සංචාරක ලැගුම් හල් එදා මේ ප්‍රදේශයේ පැවතියේ ධීවරයන් සමග සහයෝගයෙනි. දෙගොල්ලෝ කලබලයක්‌ නොමැතිව දෙගොල්ලන්ගේ කර්මාන්ත කරගෙන ගිය සැහැල්ලුව අපට මතකය.

යුද්ධය පැමිණියේය. අරුගම්බේ ධීවර කර්මාන්තයටත් සංචාරක කර්මාන්තයටත් නරක කලදසාවක්‌ උදා කළේය. ඉන් පසුව තවත් වරක්‌ සුනාමිය පැමිණියේය. අරුගම්බේ කලාපයේ සංචාරක නවාතැන් මෙන්ම ධීවර කර්මාන්තයද අකා මකා දැම්මා අපට මතකය.

සියල්ලට පසු සාමය සමග සංවර්ධනය උදාවිය. අරුගම්බේ පාලම අලුතින් ඉදිවිය. මහා මාර්ග පද්ධතිය ඉදිවී ඒවා සක්‍රීය වනවාත් සමගම අරුගම්බේ පාලම ළඟ සිට උල්ලේ කෙළවර තුඩුව දක්‌වා පිහිටි වෙරළ කලාපය පාරට සංවෘත කලාපයක්‌ විය. ධීවරයන් නිතර නිතර ගැවසුන ඒ කලාපයම සංචාරක කර්මාන්තකරුවන් විසින් ආක්‍රමණය කළා යෑයි කීවොත් නිවැරැදි යෑයි මම සිතමි.

දැන් එහි ඇත්තේ සංචාරක ලැගුම් හල් හෝ නවාතැන් නොව, හෝටල්ය. ලොකු කුඩා සංචාරක හෝටල්ය. ඉතා සීමිත හෝටල් ගණනක්‌ සංචාරක කර්මාන්තය කරන ප්‍රකට ව්‍යාපාරිකයන්ගේය. අනෙක්‌ ඉඩකඩම් සියල්ල අයිති කරගෙන ලැගුම්හල් හා හෝටල් මෙන්ම දෙස්‌ විදෙස්‌ සංචාරකයන්ට පහසුකම් සපයන මධ්‍යස්‌ථාන පවත්වාගෙන යන්නේ ප්‍රදේශයේ මුස්‌ලිම්වරුන්ය.

ඒ අනුව එදා වාඩි තනාගෙන ධීවර කර්මාන්තය කරමින්, උල්ලට නාන්නට හෝ විනෝද වන්නට පැමිණෙන දේශීය සංචාරකයන්ට උදව් පදව් කරමින් ජීවත් වූ තංගල්ලෙන්, දික්‌වැල්ලෙන්, කුඩාවැල්ලෙන්, ගන්දරින්, දෙවුන්දරින්, මාතරින්, මීගමුවෙන් ගිය ධීවරයන් වෙනුවට අද සෑම තැනකම දක්‌නට ඇත්තේ මුස්‌ලිම් ව්‍යාපාරිකයන්ය.

අරුගම්බේ සංචාරක පුරවරයේ ජනප්‍රියම තැන “උල්ලය”. උල්ල යනු අරුගම්බේ මුහුදු වෙරලේ කෙළවරේම පිහිටි නොගැඹුරු හා ආරක්‍ෂිත යෝධ නාන තටාකයක්‌ බඳු තැනකි. විදේශීය සංචාරකයන්ට වඩා අද උල්ලට ලක්‍ෂ සංඛ්‍යාත ලෙස දේශීය සංචාරකයෝ ඇදී එන්නේ “උල්ල” මුහුදු වෙරළේ සුව විඳිමින් මුහුදට බැස හිත් පුරා මුහුදු දිය සනහමින් විනෝද වන්නටය.

රටට ම වසන්ත සමය උදාවෙන අප්‍රේල් මාසයේ අවුරුදු කාලය තුළ උල්ලට ඇදී එන ජනසන්නිපාතය දෙගුණ තෙගුණ වන්නේ ඒ කාලයේ එම මුහුදු කලාපයේ ඇති ආවේණික සුන්දරත්වය හා විශේෂත්වය නිසාය. මෙසේ ඇදී එන ජනසන්නිපාතයෙන් අති බහුතරය සිංහලයන් බව මා කියන්නේ ජාතිවාදයෙන් ප්‍රශ්න ඇති කරන්නට නම් නොවේ.

එහෙත් ඔවුන්ට සේවා සපයමින් ඔවුන්ට ආහාරපාන හා සේවාවන් විකුණමින් ඔවුන්ට පහසුකම් කියා “අපහසුකම්” සලසමින් හරිහම්බ කරගන්නා මුස්‌ලිම් ව්‍යාපාරිකයන් සංචාරකයන්ට සලසා ඇති පහසුකම කුමක්‌ද?

උල්ලට යන එන සංචාරකයන්ට සිය රථවාහන වෙරළට ආසන්න තැනක නතර කරන්නට අද තැනක්‌ නැත. ඒ සියලු ඉඩම් මුස්‌ලිම්වරු මොන ක්‍රමයකින් හෝ කොටුකරගෙනය. එසේ කොටුකරගත් තැනක්‌ (ඉඩමක්‌) අද වාහන නවාතැන් පලක්‌ ලෙස පවත්වාගෙන යන මේ මුසල්මානුවෝ සිතූ සිතූ පරිදි මුදල් හරිහම්බ කරන්නේ පොතුවිල ප්‍රාදේශීය සභාවේ ටිකට්‌ පතක්‌ද ඊට හිලව් කරමිනි.

උල්ල දෙසට හරවන සෑම වාහනයක්‌ම මේ ඉඩමට ගාල්කරන මේ මුස්‌ලිම්වරු වාහනය නතර කළ වහාම ටිකට්‌ පතක්‌ කඩා මුදල් ලබා ගනිති. මෝටර් සයිකලයකට රු. 30 කි. ත්‍රීවීලරයකට 50 කි. කාරයකට වෑනයකට ඩබල් කැබ්රියකට රු. 100 කි. බස්‌රියකට 150 කි. ටිකට්‌ පතේ මේ ගාස්‌තු සඳහා යටත් වන වෙලාවක්‌ සඳහන් නැත. එහෙත් වාහනයේ පැමිණි පිරිස දිය නාගෙන පැමිණි විගසම වාහනය රථගාලෙන් පිටත් විය යුතුය.

රථගාලේ ඇත්තේ සීමිත ඉඩකඩකි. ඉඩ මදිවූ විට මේ මුසල්මානුවන් කරන්නේ දිය නාගෙන පැමිණ රථයේ ගිමන් හරින දේශීය සංචාරකයන් පළවාහැරීමය. ඒ සඳහා බලහත්කාරය හා සිංහලයන්ට නොතේරෙන, දෙමළ භාෂාවේ ඇති රළු පරළු ගොරහැඩි වචන හා ගොරහැඩි ක්‍රියාකලාපයන් භාවිත කිරීම ඔවුන්ගේ පුරුද්දයි.

මුහුදු දිය නාගෙන ගොඩට එන සංචාරකයන්ට පිරිසිදු දිය නාන්නට ආවරණයක්‌ද මේ මුස්‌ලිම්වරු එතැනම ඉදිකර ඇත. එම වතුර නගර සභාවෙන් ලබාදෙන නල ජලය බව ඔවුහු කියති. ඒ සඳහා ගාස්‌තු අයකරන්නේ ඔලුගෙඩි ගණනටය.

කිරි බොන කුඩා දරුවෙක්‌, ළඳරුවෙක්‌ පුංචි කොල්ලෙක්‌ කෙල්ලෙක්‌ තරුණයෙක්‌ වැඩිහිටියෙක්‌ මහල්ලෙක්‌ කියා නැත. දිය නාන්නට ගේට්‌ටුවෙන් ඇතුළුවෙන සෑම ඔලුගෙඩියකින්ම රු. 30 ගණනේ අයකරන්නට ගේට්‌ටුවේ සිටින රැකවලා පුරුදුව සිටියි. ඇතුල්වන්නන්ට වැඩි වේලා දිය නාන්නට ඉඩක්‌ නැත. කෙනෙක්‌ දිය නාගෙන ෂවරය යටින් අයින්ව සබන් ගාන්නට යන විට තව 10 දෙනෙක්‌ ෂවරය යටට එන්නට බලා සිටිති. ඒ තදබදය තුළ කෙනකුට හිසේ තිබෙන මුහුදු වැලි සෝදා හැරීමත් ඉතා අසීරුය. දිය දහරාවද වේගවත් නැත.

පසුගිය අවුරුදු සතියේ උල්ලට ගිය මේ ලියුම්කරුටද මේ මුස්‌ලිම්වරු ප්‍රශ්නයක්‌ ඇති කළේ අපි ගිය වාහනය ඉවත් කරගන්නට බලකරමිනි.

ඔයාලා නාලා ඉවරයි. දැන් ඔයාලා යන්න. වාහනය ගන්න.

අපි නෑවට තවම ඇඳුම් මාරුකරන් ඉවර නෑ. පුංචි ළමයි තවම ඇඳුම් මාරු කරනවා.

තව වාහන තියනවා දාන්න. ඔය වාහනය එළියට ගන්න. මුස්‌ලිම් ජාතික ෂයිලොක්‌ මොරගායි.

අපි රු. 100 ගෙව්වා. තවම පැය 2 ක්‌ ඉඳල නෑ. අපිට තව වෙලාව ඕන. තමුසෙලා සල්ලි ගන්න ඕන අපි ඉන්න වෙලාව අනුව මිස පාක්‌ එකට ඇතුල් කරන ඇතුල් කරන එක අනුව නොවෙයි. සල්ලි ගන්න ඕන වාහනය එළියට යනකොටයි. මම නීතිය කියා දුන්නෙමි.

මුස්‌ලිම් ජාතික ෂයිලොක්‌ට ඒ නීති රීති නැත. ඔහුගේ ආගම මුදල්ය. ඔහුට අවශ්‍ය පැමිණි වාහනවලට පහසුකම් සපයන්නට නොව, ඔවුන් මකබෑවෙන්නට හැර හැකි තරම් වාහන පාක්‌ එකට ඇතුල් කර ගනිමින් සල්ලි ගරන්නටය. ඊට ඉඩකඩ ගන්නේ බලහත්කාරයෙන් ඇතුලේ තිබෙන වාහන එළියට පන්නමිනි.

අවසානයේ අපේ හබය විසඳුවේ නීතිගරුක පොලිස්‌ නිලධාරීන් තුන්දෙනෙක්‌ එතනට පැමිණ ප්‍රශ්නයට මැදිහත් වෙමිනි.

ඕවට අහුවෙන්න එපා. ඔයාලා රු. 100 ක්‌ දීල ටිකට්‌ එකක්‌ ගත්තා නම් දවසම වුණත් මෙතන ඉන්න ඔයාලට අයිතිය තියනවා. මෙයාලා ටිකට්‌ එකේ වෙලාව ගහලා නැහැ. නාන්න ඕන නම් එහා පැත්තේ නොමිලේ නාන්න නාන ලිං තියනවා. මෙවුන්ට මුදල් පූජා කරන්න එපා. ප්‍රශ්නයක්‌ තියනවා නම් අපට කියන්න. පොලිස්‌ නිලධාරීන් යුක්‌තිය ඉටු කළේ එසේය.

එහෙත් දිනපතාම මෙබඳු සිදුවීම් මෙතැනට හිඟ නැත. සෑම පැයකම මෙබඳු සිදුවීම් එකක්‌ දෙකක්‌ මෙතැන සිදුවන්නේ මේ මුස්‌ලිම්වරුන්ගේ තිබෙන බලහත්කාරය නිසාය. ඔවුන් අද උල්ලේ හැසිරෙන්නේ මේ මුළු භූමියේම අයිතිකාරයෝ ඔවුන්ම සේය.

උල්ලට අරුගම්බේට යන ඉහළ පෙළේ විදේශ සංචාරකයන්ට නතර වන්නට අද එහි ඕන තරම් හෝටල් තිබේ. මුදල් හදල් යහමින් ඇති දේශීය සංචාරකයන්ටද අද මේ බිමේ ප්‍රශ්න නැත. එහෙත් සාමාන්‍ය ජනතාවට මේ හැම තැනකම ප්‍රශ්නය. මුස්‌ලිම් ආධිපත්‍ය විසින් අදට වඩා හෙට දිනයේ සාමාන්‍ය ජනතාව වෙනුවෙන් එබඳු ප්‍රශ්න දිනෙන් දින නිර්මාණය කරමින් සිටින බව පැහැදිලිය.

උතුරේ ජනවාර්ගික ගැටලුවට විසඳුම් සෙවීම සඳහා පත්කර ඇති පාර්ලිමේන්තු තේරීම් කාරක සභාවට සහභාගි වීම මුල සිටම වර්ජනය කොට සිටි දෙමළ ජාතික සන්ධානය දකුණු අප්‍රිකාවේ ඉල්ලීම අනුව ඉදිරියේදී එහි රැස්‌වීම්වලට සහභාගිවීමට පසුව අදහස්‌ කොට තිබුණද දෙමළ ඩයස්‌පෝරාවේ හා එම සන්ධානයේ සිටින කොටි හිතවාදීන්ගේ බලපෑම් මත දැන් එම තීරණය වෙනස්‌ කොට තිබේ.

තේරීම් කාරක සභාවට සහභාගි වෙනවාද නැද්ද යන්න පිළිබඳව අවසන් තීරණයක්‌ ගැනීම සඳහා දෙමළ ජාතික සන්ධානයේ පාර්ලිමේන්තු සහ පළාත් සභා මන්ත්‍රීවරුන්ගේ රැස්‌වීමක්‌ පසුගිය 19 දා යාපනයේදී පැවැත්වීමට කටයුතු යොදා තිබූ නමුත් එම සන්ධානයේ හටගෙන ඇති මතභේද නිසා එය අවලංගු කෙරිණි. දැන් එම රැස්‌වීම අප්‍රේල් 30 දා ත්‍රිකුණාමලයේදී පැවැත්වීමට කටයුතු යොදා තිබේ.

පසුගිය නොවැම්බරයේ කොළඹ පැවැති පොදු රාජ්‍ය මණ්‌ඩල රාජ්‍ය නායක සමුළුවට සහභාගිවීමට පැමිණි දකුණු අප්‍රිකානු ජනාධිපති ඡේකබ් සූමා මහතා ජනාධිපති මහින්ද රාජපක්‍ෂ මහතා සමඟ පැවැති සාකච්ඡාවකදී ශ්‍රී ලංකාවේ ජනවාර්ගික ගැටලුවට විසඳුම් සෙවීම සඳහා මැදිහත්කරුවකු වශයෙන් සහාය දැක්‌වීමට තම රට සූදානම් බව පවසා තිබුණි. ජනාධිපති රාජපක්‍ෂ මහතාද එයට එකඟ විය.

එහි ප්‍රතිඵලයක්‌ වශයෙන් ශ්‍රී ලංකාවේ නියෝජිත පිරිසකට හා දෙමළ ජාතික සන්ධානයේ නියෝජිත පිරිසකට දකුණු අප්‍රිකාවට පැමිණෙන්නැයි එම රජය දැනුම් දී තිබුණද, ඒ අනුව ජනවාර්ගික ගැටලුවට විසඳුම් සෙවීමට පත්කොට ඇති පාර්ලිමේන්තු තේරීම් කාරක සභාවේ සභාපති ඇමැති නිමල් සිරිපාල ද සිල්වා මහතා පසුගිය පෙබරවාරි මාසයේ එහි ගියේය. එහෙත් ඇමරිකාව ඇතුළු රටවල් කිහිපයක්‌ විසින් ශ්‍රී ලංකාවට එරෙහිව ජිනීවාහි එක්‌සත් ජාතීන්ගේ මානව හිමිකම් කවුන්සිල සැසිවාරයට ඉදිරිපත් කොට තිබූ යෝජනා නිසා ඒ දිනවල තමන්ට පැමිණීමට නොහැකි බව දෙමළ ජාතික සන්ධානය දන්වා යවා තිබුණි.

පසුව දෙමළ ජාතික සන්ධානයේ නායක ආර්. සම්බන්දන්, එම්. ඒ. සුමන්තිරන්, සෙල්වම් අඩෙක්‌කලනාදන් හා සුරේෂ් ප්‍රේමචන්ද්‍රන් යන මන්ත්‍රීවරු අප්‍රේල් 9 දා දකුණු අප්‍රිකාවට ගොස්‌ සාකච්ඡා පැවැත්වූහ.

දකුණු අප්‍රිකානු ජනාධිපති ඡේකබ් සූමා මහතා ශ්‍රී ලංකාවේ ප්‍රශ්නය ගැන කටයුතු කිරීමට ඔහුගේ විශේෂ නියෝජිතයා ලෙස සිරිල් රමපෝසා මහතා පත්කොට ඇත. පාලක දකුණු අප්‍රිකානු ජාතික කොන්ග්‍රසයේ නායකයකු වන රමපෝසා මහතා සූමාගෙන් පසු ඊළඟට ජනාධිපති පදවියට පත්වීමට නියමිතව සිටින තැනැත්තාය.

දෙමළ ජාතික සන්ධානයේ මන්ත්‍රීන් පිරිස ප්‍රිටෝරියාහිදී සිරිල් රමපෝසා මහතා සමඟ සාකච්ඡා පවත්වා තිබේ. එහිදී ඔවුන් ඉල්ලා ඇත්තේ ශ්‍රී ලංකාවේ ජනවාර්ගික ගැටලුවට විසඳුම් සෙවීම සඳහා ශ්‍රී ලංකා රජය සහ තම සන්ධානය අතර පැවැත්වෙන සාකච්ඡාවලදී දකුණු අප්‍රිකාව මැදිහත් පාර්ශ්වය වශයෙන් කටයුතු කරන ලෙසයි. එහෙත් සිරිල් රමපෝසා මහතා එයට එකඟ වී නැත. මෙය ශ්‍රී ලංකාවේ අභ්‍යන්තර ප්‍රශ්නයක්‌ බැවින් තම රටට සෘජුවම එයට මැදිහත්විය නොහැකි බවත් එම නිසා ශ්‍රී ලංකා රජය විසින් පත්කොට ඇති පාර්ලිමේන්තු තේරීම් කාරක සභාවේ රැස්‌වීම්වලට සහභාගි වී එහිදී සාකච්ඡා කොට විසඳුමක්‌ ලබාගැනීමට කටයුතු කරන ලෙසත් රමපෝසා මහතා දෙමළ ජාතික සන්ධාන නායකයන්ට පවසා තිබේ.

ඒ අනුව තේරීම් කාරක සභාවට සහභාගිවීමට ආර්. සම්බන්දන්, එම්. ඒ. සුමන්තිරන්, උතුරේ මහ ඇමැති සී. වී. විග්නේශ්වරන් කැමැත්ත පළකොට ඇත. එහෙත් දෙමළ ජාතික සන්ධානයේ කොටි හිතවාදී කණ්‌ඩායමේ සුරේෂ් ප්‍රේමචන්ද්‍රන්, එස්‌. ශ්‍රීධරන්, පී. අරියනේත්‍රම්, ආනන්දි සෂිදරන්, එම්. කේ. සිවාජිලිංගම් ඇතුළු බහුතරයක්‌ එයට විරෝධය දක්‌වා තිබේ. දෙමළ ඩයස්‌ පෝරාවද දෙමළ ජාතික සන්ධානය තේරීම්කාරක සභාවට යැම සම්බන්ධයෙන් දැඩි විරෝධය පළකොට ඇත.

දකුණු අප්‍රිකාවත් අමනාප කර නොගෙන තේරීම් කාරක සභාව වර්ජනය කිරීම සඳහා දෙමළ ජාතික සන්ධානය දැන් රජයට අලුත් කොන්දේසි ඉදිරිපත් කොට ඇත. එහි ප්‍රධාන කොන්දේසියක්‌ නම් තේරීම් කාරක සභාව තුළ සාකච්ඡා කිරීම සඳහා රජය විසින් ප්‍රථමයෙන් යෝජනා ඉදිරිපත් කළ යුතුය යන්නයි.

එසේම තේරීම් කාරක සභාවට සාමාජිකයන් පත්කොට ඇති ආකාරයද දෙමළ ජාතික සන්ධානයේ නොසතුටට හේතුවී ඇත. කලින් රජය විසින් පත්කොට තිබූ සර්වපාක්‍ෂික නියෝජිත කමිටුවේ සභාපති ලෙස කටයුතු කළ ජ්‍යෙෂ්ඨ ඇමැති ආචාර්ය තිස්‌ස විතාරණ මහතා මෙම තේරීම් කාරක සභාවට පත්කොට නැත. එමෙන්ම ශ්‍රී ලංකා මුස්‌ලිම් කොන්ග්‍රස්‌ නායක ඇමැති රාවුµa හකීම් මහතාද පත්කොට නැති අතර තේරීම් කාරක සභාවේ වැඩි බලය චම්පික රණවක, විමල් වීරවංශ ආදීන් අත පවතින බැවින් එමගින් විසඳුමක්‌ ඇතිකර ගැනීම අපහසුවනු ඇතැයි දෙමළ ජාතික සන්ධානය සමඟ සමීපව කටයුතු කරන මනෝගනේෂන් මහතා පවසයි.

ශ්‍රී ලංකාවේ ජනවාර්ගික ගැටලුවට විසඳුම් ලැබෙනවාට දෙමළ ඩයස්‌පෝරාව තුළ පවතින්නේ දැඩි විරෝධයකි. ඒ මේ ප්‍රශ්නයට යම් විසඳුමක්‌ ලැබුණොත් ඔවුන්ට විදේශගත දෙමළ ජනතාවගෙන් මුදල් එකතු කිරීමට අවස්‌ථාව නොලැබෙන බැවිනි. ශ්‍රී ලංකාවේ ඊළාම් රාජ්‍යයක්‌ පිහිටුවීමට යයි කියමින් විදේශගත දෙමළ ජනතාවගෙන් විශාල ලෙස මුදල් එකතු කරන ග්ලෝබල් ටැමිල් ෙµdaරම්, ටැමිල්ස්‌ ෙµd ඔබාමා, බ්‍රිටිෂ් ටැමිල් ෙµdaරම් ආදී සංවිධාන මේ නිසා ශ්‍රී ලංකාවේ ජනවාර්ගික ගැටලුව විසඳනවාට දැඩි විරෝධය දක්‌වන්නේ ‘ඊළම’ එකම විසඳුම බව පවසමිනි.

මේ අතර දකුණු අප්‍රිකාවේ විශේෂ නියෝජිත සිරිල් රමපෝසා මහතා මැයි මස අගදී හෝ ජුනි මස මුල් සතියේදී ශ්‍රී ලංකාවට පැමිණෙන බව දෙමළ ජාතික සන්ධාන නියෝජිත පිරිසට පවසා තිබේ. තමා එම සංචාරයේදී උතුරු නැගෙනහිර පළාත්වලට ගොස්‌ එහි තත්ත්වය දැක බලා ගැනීමට අදහස්‌ කරන බවද ඔහු පවසා තිබිණි.

දකුණු අප්‍රිකාව ශ්‍රී ලංකාවේ ජනවාර්ගික ගැටලුව විසඳීම සඳහා ආධාර කරන බව ප්‍රකාශ වීමත් සමඟ ජාතික හෙළඋරුමය, ජාතික නිදහස්‌ පෙරමුණ, දේශ හිතෛෂි ජාතික ව්‍යාපාරය එයට දැඩි ලෙස විරෝධය පළ කිරීමට පටන්ගෙන තිබේ.

ශ්‍රී ලංකාවේ ප්‍රශ්න විසඳීමට පිටස්‌තර රටක්‌ මැදිහත් විය යුතු නැතැයිද එම ප්‍රශ්න රට අභ්‍යන්තරයෙන්ම විස¹ගත යුතු බවද ඔවුහු පවසති. පසුගිය සතියේ කොළඹ පැවැති මාධ්‍ය හමුවකදී දේශහිතෛෂී ජාතික ව්‍යාපාරයේ නායක දොස්‌තර ගුණදාස අමරසේකර මහතා ප්‍රකාශ කළේ දකුණු අප්‍රිකාව මෙම ප්‍රශ්නයට මැදිහත්වීමට එන්නේ හොඳකට නොවන බවයි. උතුරේ ප්‍රශ්නවලට ජාත්‍යන්තර මැදිහත්කරු ලෙස දකුණු අප්‍රිකාව යොදා ගැනීමේ රහසිගත මෙහෙයුමක ආණ්‌ඩුව යෙදී සිටින බවද ඒ මහතා එහිදී චෝදනා කළේය.

මේ තත්ත්වය යටතේ උතුරේ ජනවාර්ගික ගැටලුවට විසඳුම් සෙවීම දිනෙන් දින කල් යන අතර එය කිසිදාක නොවිසඳෙන ප්‍රශ්නයක්‌ බවට පත්වන බව නම් පැහැදිලිය.

නෝර්වේ කොටි නායක සිවපාරන් හෙවත් නෙදියවන් අත්අඩංගුවට ගැනීමට ඉන්ටර්පෝල් පොලිසිය ප්‍රකාශයට පත් කළ වරෙන්තුවට සහය වීමට නෝර්වේ රජය මුල්වරට එකඟ වී ඇත.

නෙදියවන් අත්අඩංගුවට ගෙන ශ්‍රී ලංකාවට එවීම සඳහා ශ්‍රී ලංකා රජය සමග සාකච්ඡා කරන බව නෝර්වේ රාජ්‍ය ලේකම් මෝරන් හොන්ලපඩ් ප්‍රකාශ කර තිබේ.

මෙයට හේතු වී ඇත්තේ ත්‍රස්‌තවාදය සඳහා නෙදියවන් අරමුදල් එකතු කර ඇති බව නෙදර්ලන්ත පොලිසිය සනාථ කර ගිගාබයිට්‌ 6000 ක රහස්‌ තොරතුරු නෝර්වේ බලධාරීන් වෙත ඉදිරිපත් කිරීමය.

කොනික්‌ නැමැති මෙහෙයුම යටතේ නෙදියවන් අරමුදල් එකතු කළ අයුරු සොයාගත් බව නෙදර්ලන්ත පොලිසිය තවදුරටත් සඳහන් කර ඇත.

නෙදියවන්ගේ සගයන් වූ ගෝපි නේවන් හා අප්පන් පසුගියදා ශ්‍රී ලංකා හමුදා ප්‍රහාරයකින් මරුමුවට පත් වූහ.

දකුණු අප්‍රිකානු සංචාරය සහ පාර්ලිමේන්තු තේරීම් කාරක සභාවට සහභාගී වීමට දෙමළ ජාතික සන්ධානය ගත් තීරණය සම්බන්ධයෙන් කොටි ඩයස්‌පෝරාව සහ එම සංධානය අතර උග්‍ර මතභේදයක්‌ හටගෙන ඇත.

එකී සංචාරය ගැන උතුරු පළාත් සභා මන්ත්‍රී ආනන්දි සසිදරන් හා ජී. සී. සිවාලිංගම් විසින්ද දැඩි විරෝධය පා තිබේ.

ද්‍රවිඩ සංධානයේ දකුණු අප්‍රිකානු සංචාරයට කොටි හිතවාදී සංවිධාන හයක නියෝජිතයන් සහභාගී වීමට තීරණය වී තිබුණත් අවසන් මොහොතේ ඔවුන් ඊට සහභාගීවීම ප්‍රතික්‍ෂේප කර ඇත. මෙම අර්බුදයට හේතු වී ඇත්තේ ශ්‍රී ලංකා හමුදාව යුද අපරාධකරුවන් බවට පත් කිරීම සඳහා දකුණු අප්‍රිකාවට ගිය ද්‍රවිඩ සන්ධාන නියෝජිත කණ්‌ඩායම නිසි පියවර නොගැනීමයි.

ආර්. සම්බන්දන්ගේ මෙහෙයවීමෙන් දකුණු අප්‍රිකාවේ බලධාරීන් හමු වූ ද්‍රවිඩ සන්ධාන කණ්‌ඩායම තමන් සාකච්ඡා කළ කරුණු මෙතෙක්‌ හෙළි කර නැත. එම තොරතුරු උතුරේ ජනතාවට හෙළි කිරීමේ මාධ්‍ය සාකච්ඡාවද අවලංගු වී ඇත. එහෙත් ශ්‍රී ලංකා රජය සහ ද්‍රවිඩ සංධානය අතර පවතින අර්බුදය ගැන විසඳුමක්‌ ඇති කර ගැනීම සඳහා දකුණු අප්‍රිකානු විශේෂ තානාපති සිරිල් රම්පෝසා ශ්‍රී ලංකාවට පැමිණීමට ගත් තීරණයට ද්‍රවිඩ සංධානය එකඟ වී තිබේ.

මේ අතර මෙවර මැයි දිනයේ තේමාව ස්‌වයංපාලනය යෑයි ද්‍රවිඩ සංධාන මන්ත්‍රී මාවයි සේනාධිරාජා ප්‍රකාශ කර ඇත.

සේනාධිරාජාගේ මෙම ප්‍රකාශය ද්‍රවිඩ සංධානය හා රජය අතර ගැටුමකට මුල්වන බව ආරංචි මාර්ග කියා සිටී.

යාපනය ප්‍රදේශයේදී අමුතු ආකාරයේ පෝස්‌ටර වගයක්‌ අලවමින් සිටි තරුණයින් දෙදෙනෙක්‌ යාපනයේ විශේෂ පොලිස්‌ කණ්‌ඩායමක්‌ හා ත්‍රස්‌තවාදී විමර්ශන ඒකකයේ නිලධාරීන් පිරිසක්‌ විසින් අත්අඩංගුවට ගත්තේය. මේ අත්අඩංගුවට ගැනීම කරන්නේ පසුගිය ….. වැනිදාය. අත්අඩංගුවට පත්වන තරුණයන් දෙදෙනාගෙන් කෙනෙක්‌ වේත්‍රකාන්ත්ය. අනෙකා මනෝහරන් නවසුදාස්‌ය. දෙදෙනාම යාපනේ මනිපායි ප්‍රදේශයේ පරිගණක පුහුණු පාඨමාලාවට සම්බන්ධ විසි දෙහැවිරිදි තරුණයන්ය.

මොවුන් විසින් ඇලවු පෝස්‌ටරවල තිබුණේ තැතිගන්වන කතාවකි. දේශප්‍රේමී දෙමළ ජනතාව සිය අයිතීන් ලබා ගැනීමට සටන් කළ යුතු බවත්, රජයේ හමුදා දෙමළ ජන කොටස්‌වලට බරපතල හිරිහැර කරන බවත්, හමුදා ක`දවුරු උතුරින් ඉවත් නොකර රජය උත්සාහ කරන්නේ නැවත යුද්ධයක්‌ ඇතිකරන්නට බවත්, ජනතාවගේ අයිතීන් ලබා ගැනීමට සටන් කිරීමට අත්වැල් බැ`දගෙන ඒ සටන ජාත්‍යන්තරය දක්‌වා ගෙන යැමට දෙමළ ජනතාව එක්‌විය යුතු බවත් ඒ පෝස්‌ටරවල කියා තිබිණි. කොටින්ම එහි වූයේ එල්.ටී.ටී.ඊ සංවිධානය යළි බලගැන්විය යුතු බව කියෑවෙන කතාවකි.

මේ පිළිබ`දව ආරක්‌ෂක අංශ වල විශේෂ අවධානය යොමුවිණි. පොලිසිය තමන් විසින් අත්අඩංගුවට ගත් වේත්‍රකාන්ත් හා මනෝහරන් නවසුදාස්‌ගේන් ප්‍රශ්න කිරීම ආරම්භ කළේය. මේ තරුණයන් මීට පෙර කිසිම කලෙක එල්.ටී.ටී.ඊ සංවිධානයට සම්බන්ධ වී සිටි අය නොවීය. ඔවුන් පරිගණක විද්‍යාව පිළිබ`ද මනා දැනුමක්‌ ඇත්තෝ වූහ. ප්‍රශ්න කිරීමේදී ඔවුන් කියා සිටියේ මනිපායි ප්‍රදේශයේ පරිගණක පුහුණු මධ්‍යස්‌ථානයකදී මේ පෝස්‌ටර මුද්‍රණය කළ බවය. ඒ අනුව යාපනය මනිපායි ප්‍රදේශයේ පවත්වාගෙන ගිය පුද්ගලික පරිගණක මධ්‍යස්‌ථානයක්‌ වටලා එහි තිබු පරිගණක තමන් භාරයට ගන්නට පොලිසිය කටයුතු කළේය. අනතුරුව පරිගණක මධ්‍යස්‌ථානයට සීල් තැබුවේය. වැඩිදුර පරීක්‌ෂණ ස`දහා පරිගණක සහ සැකකරුවන් ත්‍රස්‌තවාදී විමර්ශන ඒකකයට භාරගත්තේය.

එහිදී හෙළිවන තොරතුරු බිය උපදවනසුළුය.

යාපනය මනිපායි ප්‍රදේශයේ පවත්වාගෙන ගිය මේ පරිගණක පුහුණු පාසලේ හිමිකරුවා සුදර්ශන් නමැත්තෙක්‌ විය. තිස්‌ හැවිරිදි වූ මේ තැනැත්තා පාදයක්‌ අහිමි ආබාධිතයෙක්‌ වූයේය. සුදර්ශන්ගේ මෙම පරිගණක මධ්‍යස්‌ථානයෙන් අධ්‍යාපනය ලැබීමට දෙමළ දරු දරුදැරියෝ විශාල ප්‍රමාණයක්‌ පැමිණියහ. ඉන් හෙතෙම සැලකිය යුතු ආදායමක්‌ද උපදවා ගත්තේය.

මෙම පරිගණක මධ්‍යස්‌ථානය හිමි පුද්ගලයා ගැන පොලිසිය තොරතුරු සොයන්නට වූයේය. සියලු තොරතුරු හෙළිවන්නේ එතැන් සිටය. මොහුගේ නම රාජරත්නම් සුදර්ශන්ය. කෝපායි ක්‍රීඩාංගන පාරේ ජීවත් වෙමින් පරිගණක ගුරුවරයෙක්‌ ලෙස පෙනී සිටි සුදර්ශන් කලෙක එල්.ටී.ටී.ඊ යේ ප්‍රබල සාමාජිකයෙක්‌ වූයේය. අවසන් සටනින් පසු හමුදාවට භාර නොවී සැ`ගවී සිටි හෙතෙම එකල එල්.ටී.ටී.ඊ සංවිධානය විසින් හ`ඳුන්වනු ලැබුවේ සීලන්බරසන් ලෙසය.

තිස්‌ හැවිරිදි සුදර්ශන් සිය ජීවිත කාලයෙන් අඩක්‌ ගෙවා දමා තිබුණේ එල්.ටී.ටී.ඊ ය සමගිනි. හෙළිකරව් වන තොරතුරු වලට අනුව හෙතෙම මුලින්ම එල්.ටී.ටී.ඊ සංවිධානයට සම්බන්ධව වන්නේ 1999 වර්ෂයේදීය. ඒ වනවිට ඔහු 15 හැවිරිදිය. මුලින්ම සුදර්ශන්ව කොටි සංවිධානය විසින් පැහැරගෙන එන්නේ බලහත්කාරයෙනි. එහෙත් පසුකාලයකදී ඔහු එල්.ටී.ටී.ඊ යේ පූර්ණකාලීන කාඩරයෙක්‌ වූයේය.

ලැබෙන තොරතුරු කියන්නේ සුදර්ශන් ගරිල්ලා සටන් පුහුණුව ලද සටන්කරුවෙක්‌ බවය. හේ සටන් පුහුණුව ලබා ඇත්තේ මුලතිව් වලදීය. එතැන් සිට හමුදාව සමග පැවති සටන් ගණනාවකට හෙතෙම සහභාගී වුණේaය. වර්ෂ 2004 වනවිට සුදර්ශන් සිටියේ මන්නාරම ප්‍රදේශයේ කොටි ක`දවුරකය. එම ක`දවුරට ආරක්‌ෂක හමුදා විසින් බරපතල ප්‍රහාරයක්‌ එල්ල කළේය. ඒ අවස්‌ථාවේ ඉදිරි ආරක්‌ෂක වළල්ලේ සිටි සුදර්ශන් එල්.ටී.ටී.ඊ. ය විසින්ම වැළලූ බිම් බෝම්බයකට හසුවුණේaය. මේ අනතුරත් සමග ඔහුගේ වම් පාදය ඉවත් කෙරිණි.

මේ ආබාධිත තත්ත්වය නිසා හෙතෙම සටන් පෙරමුණින් ඉවත් කරනු ලැබීය. එතැන් පටන් හෙතෙම එල්. ටී. ටී. ඊ සංවිධානයේ දේශපාලන අංශයේ ක්‍රියාකාරී සාමාජිකයෙක්‌ වූයේය. 2009 වසරේ අවසන් මහා සටනින් අනතුරුව හමුදාවට භාර නොවූ සුදර්ශන් නැවත සිය ගම් බලා පැනගත්තේය. පැමිණි දා සිට පරිගණක පාඨමාලාවක්‌ හැදෑරූ සුදර්ශන් ටික දිනකින් එහි නිපුණයෙක්‌ වූයේය. ඔහු යාපනය මනිපායි පෙදෙසේ පරිගණක පාසලක්‌ ආරම්භ කරන්නේ ඉන් අනතුරුවය. මනෝහරන් නවසුදාන්, වේත්‍රකාන්තන් වැනි තරුණයන් ඔහුගේ දේශපාලන දැලෙහි පැටලෙන්නේ මේ ගුරුවර භූමිකාවත් සමගය.

මේ සිදුවීම එක්‌තරා හුදකලා සිදුවීමක්‌ ලෙස භාරගන්නට මේ හෙළිවන තොරතුරුත් සමග රජය සූදානම් නැත. තවමත් එල්.ටී.ටී.ඊ යේ ප්‍රබල කාඩරයන් ගණනාවක්‌ නිදැල්ලේ වෙසෙති. හ`දුනා නොගත් ඔවුන් ස්‌වකීය අරමුණු මුදුන්පත් කරගැනීමටත්, එල්.ටී.ටී.ඊ. සංවිධානය යළි පිහිටුවා ගැනීමටත් රහසින් සංවිධානය වෙමින් සිටිති. කරළියට බැසීමට අවස්‌ථාව සොයමින් සිටිති. මේ පිළිබ`ද ප්‍රශ්න කළයුතු තොරතුරු මේ සිද්ධිය හරහාම එළිදැක තිබේ.

අත්අඩංගුවට පත්වූ මනෝහරදාස්‌ නවසුදාස්‌ යාපනයේ පදිංචිකරුවෙකි. මේ මිනිසුන් අන්ත දුප්පත්ය. ඔහුගේ පියා කරන්නේ කුලී වැඩය. වැඩිමල් සොයුරාත් කරන්නේ කුලී වැඩය. වැඩිමල් දියණිය කුලීරථ රියදුරෙක්‌ හා විවාහ වී සිටින්නීය. එවැනි පසුබිමක ජීවත්වන නවසුදාස්‌a පරිගණක විද්‍යාව පිළිබ`ද සිංගප්පූරු සරසවියක වසර එකහමාරක්‌ පුරා විශේෂ පරිගණක පාඨමාලාවක්‌ හදාරන්නේය. එය ස`දහා වියදම් වන මූලික අවම වියදම රුපියල් ලක්‌ෂ 15 ක්‌ ඉක්‌ම යන්නේය. මේ මුදල ඔහුට ලැබෙනා ආකාරය පිළිබ`ද තර්කානුකූල ඉදිරිපත් කිරීමක්‌ නැත. රජයේ බුද්ධි අංශ සැක කරන්නේ මේ මුදල ඔහුට ලබාදෙන්නේ එල්.ටී.ටීයට හිතැති දෙමළ ඩයස්‌පෝරාව විසින් බවය.

මේ වනවිට සිද්ධිය පිළිබ`ද පරීක්‌ෂණ පැවැත්වෙමින් තිබේ. අලුයට තවම බුර බුරා නැගෙන ගිනිදැල් තිබේ. ඒ ගිනි පෙනෙන්නේ නැත. ඉ`දහිට පැන නගින මෙවැනි පුංචි ගිනිපුපුරු ඒ සැ`ගවුණ ගින්නේ තරම කියන්නේය. අප මේ කලාමැදිරි එළියටත් බිය වන්නේ ගිනිපෙනෙල්ලෙන් බැට කෑ නිසාය. 

මහා නින්දකට වැටී සිටීම නිසාදොa කාලයක්‌ නිහඬව සිටි උතුරු පළාත් ප්‍රධාන අමාත්‍ය සී. වී. විග්නේශ්වරන් යළි අවදි වී සිටියි. ජනතාව විසින් ඡන්දෙන් ලබාදුන් ප්‍රධාන අමාත්‍යධුරයට අමතරව ජනාධිපතිවරයා විසින් ඔහුට යාපනයේ දිස්‌ත්‍රික්‌ සංවර්ධන කමිටුවේ සම සභාපතිධුරය ඔහු යළි අවදි වන්නට හේතුව වී තිබේ.

දෙමළ ජාතික සන්ධානය විසින් උතුරු පළාත තුළත් ශ්‍රී ලංකාවේ සෙසු ප්‍රදේශ තුළින් ක්‍රියාත්මක කරන්නේ අමුතුම මාදිළියක දේශපාලන රටාවකි. මධ්‍යස්‌ථ විනිසුරුවරයෙකු වූ සී. වී. විග්නේශ්වරන් දෙමළ ජාතික සන්ධානයෙන් දේශපාලනයට පිවිසීම නිසාදෝ ඔහුගේ මධ්‍යස්‌ථ අදහස්‌ද වරින්වර යම් දෝලනයකට හසුවන්නට පටන්ගෙන තිබේ.

ඉකුත් සදුදා යාපනයේ පැවති දිස්‌ක්‍රික්‌ සංවර්ධන කමිටු රැස්‌වීමට ප්‍රධාන අමාත්‍යවරයා පැමිණ සිටියේය. ඒ නිකම්ම නිකං නොව අප කළින් කී පරිදි ජනාධිපතිවරයා විසින් ලබාදී තිබූ සම සභාපති ධුරයද සමගිනි. සාමාන්‍යයෙන් දිස්‌ත්‍රික්‌ සංවර්ධන කමිටුවේ සභාපතිවරයා වන්නේ එම පළාත නියෝජනය කරන අමාත්‍යවරයාය. ඒ අනුව යාපනයේ එම කමිටුවේ සභාපතිවරයා වන්නේ ඩග්ලස්‌ දේවානන්ද අමාත්‍යවරයාය.

යාපනයේ දිස්‌ත්‍රික්‌ සංවර්ධන කමිටුව මේ ලිපියට එතරම් වැදගත් නොවුණත් ප්‍රධාන අමාත්‍ය සී. වී. විග්නේශ්වරන් එම සභාව අමතා කළ කතාවේ ලොකු වැදගත් කමක්‌ තිබේ.

“මේ රජය උතුරු ප්‍රදේශයේ සංවර්ධන කටයුතු කළේ පළාතේ අවශ්‍යතාවයට අනුව නොවෙයි. ජනාධිපති කාර්ය සාධක බලකාය රජයට අවශ්‍ය සංවර්ධන කටයුතු මේ දිස්‌ත්‍රික්‌ සංවර්ධන කමිටුව හරහා සිදු කළා. මෙහිදී උතුරු පළාත් සභාවේ සංවර්ධන කමිටුවේ අදහස්‌ හෝ මෙම පළාතේ වැසියන්ගේ අදහස්‌ හෝ සැලකිල්ලට ගත්තේ නෑ. අපි මේ රැස්‌වීම් වර්ජනය කිරීමට හේතුව ඒකයි. නමුත් දැන් ජනාධිපතිවරයා අපට පොරොන්දු වී සිටිනවා මහින්ද චින්තන වැඩපිළිවෙළට වඩා උතුරේ වැසියන්ට අවශ්‍ය සංවර්ධන කටයුතුවලට මූලිකත්වය හා ප්‍රමුඛත්වය දෙමින් ඒවා ඉටු කරන්න. ඒ කාර්යයේදී උතුරු පළාත් සභාවේ සංවර්ධන කමිටුවේත්, මහජන කමිටුවලත් අදහස්‌ යෝජනා සලකා බැලීමට තීරණය වී තිබෙනවා. මේ නිසා අපි මින් ඉදිරියට මේ සංවර්ධන කමිටුවට සහභාගි වෙමින් රජයේ සංවර්ධන ක්‍රියාදාමයට පූර්ණ සහාය ලබාදීමට තීරණය කොට තිබෙනවා.

යාපනය දිස්‌ත්‍රික්‌ සංවර්ධන කමිටුවට අපි සහභාගි වෙමින් පළාතට අවශ්‍ය සංවර්ධන කටයුතු ලබාගැනීමට අපි මේ තුළ හඬක්‌ නගමින් සටන් කරනවා. උතුරේ අනෙක්‌ දිස්‌ත්‍රික්‌කවලත් ඉදිරි කාලයේදී මේ තත්ත්වය ඇතිවෙයි.

සී. වී. විග්නේශ්වරන් ප්‍රධාන අමාත්‍යවරයා මෙසේ පවසන්නේ ඔහු විසින්ම රජයට එරෙහිව වපුරා ඇති අදහස්‌ හා ක්‍රියාකාරකම් රැසක්‌ මධ්‍යයේය. ඔහු දිවුරුම් දුන් මුල්ම දිනයේ ප්‍රකාශ කළේ යුද හමුදාව උතුරෙන් ඉවත් කොට දෙමළ භාෂාව කතා කරන පොලිස්‌ නිලධාරීන් පිරිසක්‌ උතුරු පළාතට යොදවන බවය. අනතුරුව රාජ්‍ය උත්සව සඳහා දෙමළ ජාතික සන්ධානයේ මන්ත්‍රිවරු සහභාගි වීමේ ඇති ප්‍රතිඵලයක්‌ නොමැති වගද ජාතික ධජය එසවීම හා ජාතික ගීය සිංහලෙන් උතුරු ප්‍රදේශය තුළ ගායනා කිරීම අර්ථශූන්‍ය කරුණු බව ප්‍රධාන අමාත්‍යවරයා පැවසීය.

ප්‍රධාන අමාත්‍යවරයා විසින් ගත් මෙම තීරණවලට දෙමළ ජාතික සන්ධානයට හිතෛෂි සෑම අයෙක්‌ම එදා සිටම අත්පොළසන් දුන්නද ඔහු යාපනයේ දිස්‌ත්‍රික්‌ සංවර්ධන කමිටු රැස්‌වීමේදී ගත් තීරණයට නම් දෙමළ ජාතික සන්ධානයේ සෙසු පිරිස්‌ වලින් අනුකූලතාවක්‌ ලැබෙනු ඇතැයි සිතිය නොහැක.

සී. වී. විග්නේශ්වරන් ප්‍රධාන අමාත්‍යවරයා ජනාධිපතිවරයා ඉදිරියේ දිවුරුම් දීමත්, අනතුරුව අමාත්‍යවරුන් හතර දෙනා ආණ්‌ඩුකාරවරයා ඉදිරියේදී දිවුරුම්දීමට ලක්‌කිරීමත් නිසා දෙමළ ජාතික සන්ධානයේ පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රිවරු ප්‍රධාන අමාත්‍යවරයාට ප්‍රසිද්ධියේම දෙහි කැපුවේය. අනතුරුව අවස්‌ථා කීපයකදීම උතුරු පළාත් සභාවේ ප්‍රධාන අමාත්‍යවරයා ජනාධිපතිවරයාව මුණගැසී බොහෝ කරුණු සාකච්ඡා කොට තිබේ. පාර්ලිමේන්තු තේරීම් කාරක සභාවට දෙමළ ජාතික සන්ධානය සහභාගි විය යුතු බවට යෝජනාවක්‌ මෙන්ම ඉතා තදබල ඉල්ලීමක්‌ ගෙනැවිත් ඇත්තේ උතුරු පළාත් සභාවේ ප්‍රධාන අමාත්‍යවරයාය. ඔහු එම යෝජනාව ගෙන එන ලද්දේ ජනාධිපතිවරයා සමග කළ සාකච්ඡාවලින් පසුව බවට දැන් දැන් විග්නේශ්වරන් ප්‍රධාන අමාත්‍යවරයාට එරෙහිව චෝදනා එල්ල වෙමින් පවතී. උතුරු පළාත් සභාවේ මන්ත්‍රීවරු මෙන්ම දෙමළ ජාතික සන්ධානයේ පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රිවරු දෙමළ ජනමාධ්‍යයට අදහස්‌ දක්‌වමින් මේ දිනවල උතුරු පළාත් සභාවේ ප්‍රධාන අමාත්‍යවරයාව පට්‌ට අරිමින් සිටිති.

යාපනයේ සංවර්ධන කමිටුවට සහභාගිවීමත් එහි සම සභාපති ධුරය භාර ගැනීමත් පිළිබඳවද ප්‍රධාන අමාත්‍යවරයාට එරෙහිව වෙඩිමුර එල්ල වන්නට පටන්ගෙන තිබේ. දෙමළ ජාතික සන්ධානයේ විවිධ පිරිස්‌ උතුරේ ප්‍රධාන අමාත්‍යවරයාව දැන් දැන් හඳුන්වන්නේ මෙලෙසිනි.

එයා ප්‍රධාන ඇමැති උතුරේ පළාත් සභාවට විතරයි. එයාට උතුරේ දේශපාලනඥයො වෙනස්‌ කිරීමටවත් දෙමළ ජාතික සන්ධානයේ අදහස්‌ හා ප්‍රතිපත්ති වෙනස්‌ කිරීමටවත් අයිතියක්‌ නෑ. ජනාධිපතිවරයා සමගත් දකුණේ සිංහල දේශපාලනය සමත් ඔහුට සම්බන්ධකම් පවත්වන්න පුළුවවන්. ඒකට අපි විරුද්ධ නෑ. නමුත් ඒ අය ඉදිරිපත් කරන අදහස්‌ යෝජනා දෙමළ ජාතික සන්ධානය තුළට ගෙන එන එකට අපි විරද්ධයි.

අපි මුලින්ම කිව්වා කොහෙවත් නැති අය පක්‍ෂයට ගෙනැත් රජ කරන්න ගියාම ඔහොම වෙනවා කියලා. පක්‍ෂයට කිසිම කැපකිරීමක්‌ නොකළ අය අතර මගදී ආවම ඔහොම වෙනවා. නමුත් දැන් දෙමළ ජාතික සන්ධානයේ බොහෝ දෙනෙක්‌ මේ පක්‍ෂය වෙනුවෙන් වෙඩි කෑවා. හිරේ හිටියා. මරණයට පත්වුණා. සේරම දේපළ විනාශ කරගත්තා. එහෙම පරිත්‍යාගයක්‌ කරලා එන අය තමයි පක්‍ෂයට ආදරේ. අහසින් පාත් වෙන අයට පක්‍ෂය ගැන ආදරයක්‌ හැඟීමක්‌ නෑ.

දෙමළ ජාතික සන්ධානයේ අදහස දෙමළ ජනතාවට අවශ්‍ය අයිතිවාසිකම් කෙසේ හෝ ලබාදීම. ඒ වෙනුවෙන් අපි සටන් කරනවා. එහෙම නැතුව දකුණේ දේශපාලනයත් එක්‌ක එකතු වෙලා පක්‍ෂය දියාරු කරන්න කවුරු හරි උත්සහ කරනවානම් අපි ඒකට ඉඩ දෙන්නේ නෑ.

දැන් බලන්න උතුරු පළාත් සභාව පිහිටුවීමෙන් පස්‌සේ තමයි මේ දෙමළ ජාතික සන්ධානය තුළ අර්බුද ගොඩක්‌ පටන් ගත්තේ. දැන් දෙමළ ජාතික සන්ධානයට බොහෝ දෙනෙක්‌ කියන්නේ Sඵී කියලා. ඒ කියන්නේ මේ අකුරු තුන කියන තුන්දෙනෙක්‌ විතරයි පක්‍ෂය ගෙනියන්නේ (සම්බන්ධන්, මාවෙයි සේනාධිරාජා, සුමන්තිරන්) එහෙම වෙන්න දෙන්න බෑ. මේක පක්‍ෂයක්‌. දෙමළ දේශපාලන පක්‍ෂ කීපයක්‌ එකතු වෙලයි මේ පක්‍ෂය හදාගෙන තියෙන්නේ. පක්‍ෂ අතරෙ මතවාද තියෙන්නේ පුළුවන්. ඒත් දෙමළ ජාතික සන්ධානය තුළ මතවාද තිබෙන්න බෑ.

දෙමළ ජාතික සන්ධානයේම පිරිස්‌ තම පක්‍ෂය හා පුද්ගලයන් ගැන මෙවැනි අදහස්‌ පළකරමින් සිටියදී උතුරු පළාත් සභාවේ ප්‍රධාන අමාත්‍ය සී. වී. විග්නේශ්වරන් නිසොල්මනේ සිය කාර්ය ඉටු කරගෙන යයි. වරෙක ඔහු ආණ්‌ඩු විරෝධියෙකු ලෙස පෙනී සිටියි. තවත් වරෙක ඔහු ආණ්‌ඩුවේ හෙන්චයියෙකි. වරෙක ජනාධිපතිවරයා ඔහුගේ ප්‍රධාන විරුද්ධවාදියෙකි. තවත් වරෙක ඔහුගේ සමීපවන්තයා ජනාධිපතිවරයාය. යාපනයේ දිස්‌ත්‍රික්‌ සංවර්ධන කමිටුවේ සම සභාපතිත්වය දෙමළ ජාතික සන්ධානයේ තමන්ට ලබාදීම ගැනද උතුරේ සංවර්ධන කටයුතු පිළිබඳව වෙනස්‌ මුහුණුවරක්‌ ගැනීම පිළිබඳවද ජනාධිපතිවරයාට විග්නේශ්වරන් ප්‍රධාන අමාත්‍යවරයා වරු ගණනක්‌ ස්‌තුති කිරීමටද දිස්‌ත්‍රික්‌ සංවර්ධන සභාවේදී අමතක කොට නොමැත.

කෙසේ වෙතත් විග්නේශ්වරන් ප්‍රධාන අමාත්‍යවරයා රජයට සහාය දැක්‌වීමට ඉදිරිපත් වීම දකුණේ දේශපාලනයට සුබ ලකුණක්‌ ලෙස ඇතැම් විට පෙනෙන්නට ඉඩ තිබේ. එය එසේ වන්නේ නම් රටේ වාසනාවකි. නමුත් දෙමළ ජාතික සන්ධානයේම පිරිස ප්‍රකාශ කරන ආකාරයට සී වී. විග්නේශ්වරන් යනු මුළු දෙමළ ජාතික සන්ධානයම නොවේ. සී. වී. විග්නේශ්වරන්ට වඩා ප්‍රබලව සිටින Sඵී වැන්නවුන් විග්නේශ්වරන්ගේ මේ ගමනට අත්පොළසන් දෙන්නේ නැත. ඔහුගේ කකුලෙන් ඇද ඔහුව බිම දැමීමේ ක්‍රියාවලිය දැනටමත් ආරම්භ වී තිබේ. මේ නිසා රජය සමග එකතු වී කටයුතු කිරීමටත් රජයට සහාය දැක්‌වීමටත් විග්නේශ්වරන් තීරණය කළත් ඔහු කැමති වුවත් එය ඔහුට ඉටුකරගත නොහැකි අහිංසක බලාපොරොත්තුවක්‌ පමණි.

අපි අපූරු ගමනක්‌ ගියෙමු. ගමනට නිමිත්ත වී තිබුණේ මේ දිනවල රට උණුසුම් කර ඇති විල්පත්තු උතුරු අභයභූමියේ ඉදිකරගෙන යන පැල්පත් නිවාස ගැන සොයා බැලීමය. ගමන සංවිධානය කර තිබුණේ රිෂාඩ් බදුර්දීන් ඇමැතිතුමා ඇතුළු කර්මාන්ත හා වාණිජ කටයුතු අමාත්‍යාංශයයි.

පසුගිය 22 වැනිදා උදේ 8.00 ට කර්මාන්ත හා වාණිජ කටයුතු අමාත්‍යාංශයෙන් ගමන ආරම්භ විය. දහවල් වන විට පුත්තලම එළුවන්කුලමට ළඟා විය. එතැනින් එහාට ගමන් කිරීමට කලා ඔය තරණය කළ යුතුව තිබිණි. එහෙත් කලාඔය මැදින් දමා ඇති සපත්තු පාළම මතින් වතුර ගලා යන තරමටම ජල කඳ උරණ වී තිබිණි. නොසිතු ලෙස වැඩි වූ ජල කඳ පැයක්‌ පමණ ගත වන විට බැස යන බව නඩයේ ගුරා වූ බදුර්දීන් ඇමැතිතුමා මාධ්‍යවේදීන්a අමතා කීවේය.

පුත්තලම එළුවන්කුලම හරහා විල්පත්තු ජාතික වන උද්‍යානය මැදින් මන්නාරමට දිවෙන මෙම මාර්ගය ඉදිකර ඇත්තේ යුද සමයේ හමුදා සේනාංකවලට පහසුවෙන් සහ ආරක්‍ෂිතව උතුරට ගමන් කිරීමටය. එසේ නොමැතිව ජාතික වන උද්‍යානයක්‌ මැදින් මහ මාර්ග තැනීම වන සංරක්‍ෂණ ආඥපනතට අනුව අවසර නැත. කෙසේ හෝ යුද සමයේ කැපුණු මග දැන් ස්‌ථාවර වී ඇති සේය. මිනිස්‌ වාසයෙන් හිස්‌ යෑයි සිතෙන තරමට මග හුදෙකලා වුවද, මාර්ගය පුළුල් කරමින් තැනින් තැන කාපට්‌ අතුරමින් ද තිබෙන්නේය.

පැය භාගයක්‌ පමණ යන විට පාළම මතින් ගලන වතුර ප්‍රමාණය අඩු විය. එසැනින් ක්‍රියාත්මක වූ ඇමැති ආරක්‍ෂක රථය පෙරමුණ ගෙන ගලා යන වතුර මතින්ම කලාඔය තරණය කළේය. සෙසු වාහන පෙළද ඇමැති ආරක්‍ෂක රථය අනුගමනය කළහ. එහා ඉවුරේ විල්පත්තු ජාතික වන උද්‍යානයට ඇතුළු වන එක්‌ දොරටුවකි. එම ස්‌ථානයේ දැන්වීම් පුවරුවක සටහන් කර ඇත්තේ අවසර පත්‍රයක්‌ නොමැතිව වන උද්‍යානයට ඇතුළුවීම තහනම් බවය. එහෙත් සියයකට වඩා වැඩි වූ අපගේ කණ්‌ඩායමට එම නීතිය වලංගු නොවීය. ජීවිතයේ පළමු වතාවට අවසර පත්‍රයක්‌ නොමැතිව වන උද්‍යානයට ඇතුළුවීමේ භාග්‍යයද අපට එම ගමනේදී උදා විය.

මෙතැන් සිට අප ගමන් කරන්නේ විල්පත්තු ජාතික වන උද්‍යානය මැදිනි. වියළුණු පොළව කලඹාගෙන වාහන පෙළ පිම්මේ ඉදිරියට ඇදෙන්නාහ. දූවිලි තැවරුණු වඳුළු අතරින් දුඹුරු පැහැයෙන් සිත්තම් වන බොරළු පාර හීයක්‌ මෙන් විහිදී යනු දකිමු. හිරු ගිනියම්ව අවට දවාලුවද සිතිජය වැස්‌සකට අරඇඳමින් තිබේ. වන උද්‍යානයක්‌ මැදින් ගමන් කළ ද කුරුල්ලෙක්‌වත් ඇස නොගැටුනේය. කලාඔයෙන් එගොඩ වී පැය එකහමාරකට පමණ පසු මෝදරආරු ප්‍රදේශයෙන් විල්පත්තු ජාතික වන උද්‍යාන සීමාව පසු කර විල්පත්තු උතුරු අභයභූමියට සේන්දු විය. මරික්‌කාර්තිව් ලෙස හඳුන්වන මෙම ප්‍රදේශය අයිති වන්නේ මන්නාරම් දිස්‌ත්‍රික්‌කයේ මුසිල ප්‍රාදේශීය ලේකම් කොට්‌ඨාසයට.

නැවතත් කාපට්‌ පාරකි. ටික දුරක්‌ යන විට කැලෑව සුද්ද පවිත්‍ර කර මට්‌ටම් කර පොළව මත තැන තැන කූඩාරම් ඉදිකර තිබිණි. වාහන පෙළ නතර කෙරිණි. බැලූ බැල්මට අහිකුණ්‌ටික පැල්පත් වැනිය. එහෙත් අහිකු=ණ්‌ටික කූඩාරමක නම් මිනිසුන් ජීවත් වන බව හැඟෙන රෙදි පොට්‌ටනියක්‌, නයි බහාලන වේවැල් කූඩයක්‌ තරම්වත් තිබේ. කූඩාරම ඉදිරිපිට හෝ පසු පස දර ලිපක්‌ තිබේ. රිළවෙක්‌ බල්ලෙක්‌ සමග සෙල්ලම් කරන ළමයෙක්‌ දෙන්නෙක්‌ සිටිති. එහෙත් මේ කූඩාරම් තුළ මිනිසුන් ජීවත් වන බවට කිසිදු සලකුණක්‌ නැත. කූඩාරම ඉදිරිපස ත්‍රිරෝද රථයක්‌, යතුරුපැදියක්‌ නවතා තිබේ. අඹුසැමියන් යෑයි කියන පිරිමියෙක්‌ සහ ගැහැණියක්‌ සිටිති. පසුබිමෙන් පෙනෙන්නට තිබෙන්නේ එවැනි හැඩ තලයකි. එහෙත් කතාව යන්නේ මේ කූඩාරම් තුළ ජීවත් වන්නේ ඒ බිමට පරම්පරාවෙන් උරුමකම කියන මිනිසුන් බවය. එහෙත් වනජීවී නිලධාරීන් කියන්නේ ඒ භූමිය විල්පත්තු උතුරු අභයභූමියට අයිති බවය. සිද්ධිය උණුසුම් වන්නේ එසේය.

ප්‍රදේශයේ ප්‍රධාන දේශපාලනඥයා වන රිෂාඩ් බදුර්දීන් ඇමැතිවරයා ඇතුළු මුසිල ප්‍රාදේශීය සභාවේ සභාපති ඒ. එම්. එහියාම් සහ මන්ත්‍රීවරු දෙදෙනකු ද, ප්‍රදේශයේ ඉඩම් නිලධාරිවරයා සහ ප්‍රධාන මිනින්දෝරු නිලධාරිවරයාද මෙම ස්‌ථානයට පැමිණ සිටියහ. දැන් දැන් මාධ්‍යවේදීන් නගන විවිධ ප්‍රශ්නවලට ඔවුහු උත්තර බඳින්නාහ. අපි තව තවත් අවට විපරම් කළෙමු. පොල්අතු කූඩාරම්වලට පසුපසින් සිමෙන්ති ගඩොලෙන් ඉඳිවුණු ගොඩනැඟිල්ලකි. එම ගොඩනැඟිලිල්ල ඉදිරිපස ආර්ථික සංවර්ධන අමාත්‍යාංශයේ, ග්‍රාමීය සංවර්ධන කාර්යාලය ලෙස දැන්වීම් පුවරුවකි. ඒ අසළම පැල්පතක්‌ ඉදිරිපිට සිටි කෙනකු සමග අපි ඔවුන්ගේ ජීවන තතු විමසුවෙමු. ඔහු නාජාඩ්ය. පැල්පත්වාසියෙකි.

නාජාඩ්ලා මෙහෙට ඇවිත් කොච්චර කාලයක්‌ වෙනවද?

අවුරුදු තුනක්‌ වෙනවා.

ඔයලා ජීවත් වෙන්නේ මේ මඩුවේද…

නෑ.

දැන් ඔබ කිව්වේ මෙහෙට ඇවිත් අවුරුදු තුනක්‌ වෙනවා කියලා…

ඔව්… එහා පැත්තෙ ගම තියෙනවා. ගෙවල් තියෙනවා. දැන් ඒ ගෙවල් වහලා දලා මෙතැනට ආවා..

එහා පැත්තේ කියන්නේ…

මරිච්චිකටුවේ.

නාජාඩ් කසාද බැඳලද…

ඔව්… මේ ඉන්නේ බිරිඳ.

ඔහු අසළම සිටි කාන්තාව දෙසට නාජාඩ්ගේ දෙනෙත් ඉගිළිණි. ඇය තුරුළේ සිටින පුංචි දරුවා ද අප දෙස බලා සිටින්නේය.

නාජාඩ්ට ළමයි කීදෙනෙක්‌ ඉන්නවද?

දුවල තුනයි. පුතලා දෙකයි.

දරුවෝ මොකද කරන්නේ…

ඉස්‌කෝලේ යනවා.

ඉස්‌කෝලේ යන්නේ කොහේද…

පුත්තලමේ…

පුත්තලමේ කොහේද ළමයි ඉන්නේ…

ගෙදර.

පුත්තලමේත් ගෙයක්‌ තියෙනවද?

ඔව්… යුද්ධ කාලේ කුට්‌ටිගලින් අපිට ඉඩම් දුන්නා.

ඔයාලට තැන් දෙකක ගෙවල් තියෙනවා නේද. ඇයි තවත් ඉඩම් අල්ලගෙන ඉන්නේ…

මෙතන අපේ පරම්පරාවේ ඉඩම්. අනිත් එක අපේ පවුල දැන් ලොකුයි. දරුවන්ට ඉන්න තැනක්‌ ඕනෑ.

ඔයාලගේ පැරැණි නිවස තිබුණේ කොතනද?

‘අතන’ ඔහු කැලෑව දෙසට අත දිගු කළේය.

නිවසක්‌ තිබුණු බවට සලකුණක්‌වත් නැහැනේ…

අපේ ගෙවල් එල්.ටී.ටී.ඊ. විනාශ කරලා.

ගම්මානයක්‌ තිබුණු බවට දැනට මොනවද තියෙන සාක්‍ෂි…

පල්ලිය තියෙනවා. සොහොන තියෙනවා. ළිඳ තියෙනවා. වැව තියෙනවා… කුඹුරු තියෙනවා..

කොහේද ඒවා තියෙන්නේ…

ඔය තියෙන්නේ කුඹුරු.

නාජාඩ් නැවතත් කැලෑවට අත දිගු කරන්නේය.

මොනවත් පේන්නේ නැහැනේ…

කැලෑ වැවිලා. අර කැලේ පැත්තට වෙන්න කුඹුරුවල නියරත් තියෙනවා.

එහෙම නම් අපි යමුද බලන්න…

ගොඩක්‌ දුර යන්න ඕනා. සත්තුත් ඉන්නවා.

පල්ලිය තිබුණු තැනට බලන්න යමුද?

දැන් කැලේ වැවිලා කිසිම දෙයක්‌ පේන්නේ නැහැ…

අපේ පැනයන්ට නාජාඩ් එසේ පිළිතුරු දෙන විට තවත් පැල්පත්වාසියකු වන එම්. එම්. මර්සූක්‌ තවත් මාධ්‍ය සගයකු සමග මෙසේ කතා කරමින් සිටියේය.

යුද්ධය ඉවර වුණාට පස්‌සේ රජය කිව්ව නැවත ගම් පළාත්වලට ගිහින් පදිංචි වෙන්න කියලා. එතකොට අපේ ඇමැතිතුමා කිව්වා අපිට මේ ඉඩම්වල පදිංචි වෙන්න කියලා. එතුමා කිව්ව විදිහට අපි මේ ඉඩම් එළිකරගෙන පදිංචි වුණා.

මේ අභයභූමියට අයිති ඉඩමක්‌ කියලා කවුරුවත් ඔබලට කිව්වේ නැද්ද?

මේක අපේ අම්මා, තාත්තා හිටපු ඉඩම්. ඒවට එන්න අපිට කාගෙන්වත් අවසරයක්‌ ඕන නැහැ.

මෙහෙන් යනකොට ඔබ හිටියේ නැද්ද?

අපි පොඩි ළමයි.

දැන් ඔයාගේ වසය කීයද?

49 යි.

ඔබ කිව්වේ මේ ගම්බිම්වලින් ගියේ 1990 අවුරුද්දේ කියලා. දැන් ඔබගේ වයස එක්‌ක බලනකොට ඔබට අවුරුදු 25 යි. ඇයි ඔබ පොඩි දරුවෙක්‌ ගානට වැටුණේ. කව්ද ඔයලා නොදරුවෝ කරන්න හදන්නේ…

කොටි ත්‍රස්‌තවාදයෙන් උතුරු-නැගෙනහිර විනාශ වූ තවත් ගම්බිම් ඇත්තේය. යුද්ධය නිසා නටබුqන් වූ ගොඩනැඟිලි, නිවාස එම ගම්බිම්වල අදටත් දකින්නට ලැබේ. එහෙත් පුදුමයකි. මේ මරික්‌කාර්තිව් ගම්මානයේ ගොඩනැඟිලිවල අත්තිවාරමත් ගලවා දැමීමට තරම් එල්.ටී.ටී.ඊ. සැහැසි වී තිබේ. මේ කතාව අහන විට අපේ හදවත් හිරී වැටී යන්නේය. දෙනෙත් උණු කඳුළින් පුරවාලන්නේය. ගම්මුන්ගේ කතා අසා කම්පනයට පත් වූ අපි ප්‍රදේශයේ ප්‍රාදේශීය දේශපාලන නායකයා වන මුසිල ප්‍රාදේශීය සභාවේ සභාපතිවරයා සමග මොහොතක්‌ කතා කළෙමු.

සභාපතිතුමා මේ ගම එල්.ටී.ටී.ඊ.ය විනාශ කිරීමට පෙර පවුල් කීයක්‌ ජීවත් වුණාද?

පවුල් එකසිය පනහක්‌ විතර ජීවත් වුණා.

දැන් පවුල් කීයක්‌ විතර ඉන්නවද?

පවුල්වල සාමාජිකයෝ වැඩි වෙලා දැන් පවුල් එක්‌දහස්‌ පන්සීයක්‌ විතර ඉන්නවා.

මේ ඉඩම අභයභූමිය අයිති ඉඩමක්‌ කියනවා නේද?

ඔය අභයභූමිය කියන කතාව මට හරියට පැහැදිළි නැහැ. මේ මිනිස්‌සු පදිංචි වෙලා හිටියේ මේ ඉඩම්වල. මම දන්නේ එච්චරයි.

ප්‍රාදේශීය සභාවේ සභාපති හැටියට අභයභූමියක්‌ කියන්නේ මොකක්‌ද කියලා ඔබතුමා දන්නේ නැද්ද?

මම ඕවා දන්නේ නැහැ. දැන් තමයි වනජීවී එක ඔය අභයභූමි කතාව කියන්නේ. 2010 අවුරුද්දේ මේ ප්‍රජාශාලාව හැදුවේ කවුරුවත් කතා කළේ නැහැ.

ප්‍රදේශයේ නායකයා ලෙස සිටින ප්‍රාදේශීය සභාපතිවරයා තම ප්‍රදේශයේ ඇති ජාතික වන උද්‍යානය ගැනවත් දන්නේ නැත. එවැනි ප්‍රාදේශීය නායකයකු සමග තවත් කතා කර පලක්‌ නැත. එහෙයින් අපි අපට මතු වුණු ගැටලු ප්‍රදේශය නියෝජනය කරන ඇමැතිවරයා වන කර්මාන්ත හා ඉංජිනේරු අමාත්‍ය රිෂාඩ් බදුර්දීන් මහතා වෙත යොමු කළෙමු.

මේ මිනිස්‌සු පදිංචි වෙලා ඉන්නේ විල්පත්තුව උතුරු අභයභූමියේ නෙමෙයිද?

1938 අවුරුද්දේ අභයභූමියක්‌ කියලා ප්‍රදේශයක්‌ ගැසට්‌ කරලා තියෙනවා කියලා වනජීවී නිලධාරීන් කියනවා. මේ ජනතාව කියනවා ඔවුන්ගේ සුසාන භූමිය මෙතන තියෙනවා. කුඹුර තියෙනවා. පරම්පරාවම ජීවත් වුණේ මෙතැන කියලා. මේ පිළිබඳව දැන් උසාවියේ නඩුවක්‌ යනවා. උසාවිය දෙන තීන්දුව අපි පිළිගන්නවා.

ගෙවල් සීයකට වඩා හදන්න නම් මධ්‍යම පරිසර අධිකාරියෙන් අවසර ගන්න ඕනා. ‘ජාසිම්සිටි’ නිවාස යෝජනා ක්‍රමයේ ගෙවල් සීයකට වැඩියි. එහෙම අවසර අරගෙන තියෙනවාද?

මේ අලුත් ප්‍රදේශයක්‌ නෙමෙයි. පැරැණි ගම්මානයක්‌. ඒ නිසා මේකට අලුතින් අවසර ගන්න ඕනා නෑ.

දැන් මේ මාධ්‍ය සාකච්ඡාවට වන සංරක්‍ෂණ දෙපාර්තමේන්තු නිලධාරියකුට සහ ප්‍රදේශයේ දිසාපතිතුමාට ආරාධනා කළේ නැද්ද?

නැහැ. අපි මේක හදිසියේ කරපු දෙයක්‌.

ඔවුන්ගේ කතාව දැන් අපට ඕනෑවටත් වඩා පැහැදිළිය. ඇමැතිතුමා නටන්නට ගිය නාඩගම පසුතලයේදීම අනාගත්තේය. එහෙත් මේ ගැටලුව නිසා මරිච්චිකට්‌ටුව, මරික්‌කාර්තිව් පමණක්‌ නොව මුළුරටම නොසන්සුන්ය. බෙහෙවින්ම නොසන්සුන්ය.

නිරුවතින් නටන මේ නාඩගම අපව කම්පා කරන්නේය. මේ රට විචිත්‍ර වූයේ බහුජාතික සංස්‌කෘතීන්හි සොදුරු රූ රටා අතරය. ඒ වෛර්ණ සංස්‌කෘතික ගැඹුරු රුධිර ගංගාවක ගිල්වාලන්නට කැස කවන මේ ගෝත්‍රික රංගනය අවසන් වනු ඇත්තේ ජාතියේ සොහොන් බිම මතිනි.

* එරික්‌ සෝල්හයිම් යළි මතුවෙයි

* නෝර්වේ සාම තානාපති හැන්සන් බවර්ගේ රාත්‍රි භෝජන සංග්‍රහයේදී සාම සාකච්ඡා යළි අරඹන්නයි කියා සිටී පාර්ශ්වයක්‌a හමුදා නිලධාරීන්ට මාධ්‍ය උගන්වයි

* කැනඩා කොටි ඩයස්‌පෝරාව පළාත් සභා ක්‍රමය ප්‍රතික්‍ෂේප කරති.

* ඊළම එනවා යෑයි දක්‌වමින් යාපනයේ හින්දු කෝවිල අසළ පෝස්‌ටර් ඇලවූ තැනැත්තෙකු අසුවේ.

* ද්‍රවිඩ සංධාන මැයි දින රැලියේ තේමාව ස්‌වයංපාලනය හෙවත් ඊළම් රාජ්‍ය ලබා ගැනීමයි.

* පාත් පයින්ඩර් මෙරට කටයුතුවලට මැදිහත්වෙයි.

* නෙදියවන් අල්ලා ගැනීම සඳහා ජාත්‍යන්තර පොලිස්‌ වරෙන්තුව ගැන නෝර්වේ රජයේ අවධානය

සිංහල අවුරුද්ද උදාවීමට පස්‌දිනක්‌ තිබියදී ද්‍රවිඩ සංධානයේ නායක ආර්. සම්පන්දන්, එච්. ඒ. සුමන්තිරන් සෙල්වම් අඩෙයිතලානන්දන් හා සුරේශ් ප්‍රේමචන්ද්‍රන් දකුණු අප්‍රිකාවට ගොස්‌ ශ්‍රී ලංකාව සම්බන්ධ විශේෂ තානාපති සිරිල් රම්පෝසා, දකුණු අප්‍රිකානු ජාත්‍යන්තර සබඳතා අංශයේ අමාත්‍ය මෙයිවේ මශාබානේ සහ නියෝජ්‍ය අමාත්‍ය ඊබ්‍රාහිම් ඊබ්‍රාහිම් හමුවී රහස්‌ සාකච්ඡාවක්‌ පවත්වනු ලැබීය. එහෙත් මෙරට ජනතාව මේ සාකච්ඡාව පසුබිමේ සිදුවන ක්‍රියාවලිය දැන සිටියේ නැත.

එහිදී සුරේශ් ප්‍රේමචන්ද්‍රන් ශ්‍රී ලංකා රජයට චෝදනා නගමින් උතුරු ප්‍රදේශය හමුදාකරණයට ලක්‌වී ඇති බවත් සිංහල ජනවාස ඇති කරන බවත් දේශපාලන සිරකරුවන් මුදාහැර නැති බවත් (කොටි ත්‍රස්‌තයන්) කියා සිටියේය.

ශ්‍රී ලංකා රජය සමග සංවාදයක යෙදීමට නම් යහපත් වාතාවරණයක්‌ ඇති විය යුතු බවත් හෙතෙම තවදුරටත් පළ කළේය. අනතුරුව සෙල්වම් අඩෙයිකලානන්දන් නමැත්තා දකුණු අප්‍රිකානු බලධාරීන් හමුවේ කරුණු දක්‌වමින් ආරක්‍ෂක හමුදා උතුරේ සෝදිසි කිරීම් සිදු කරන අතර වන්නියේදී අත්අඩංගුවට ගැනීම් සිදු කරන බවත් සඳහන් කළේය. ද්‍රවිඩ සංධානයේ දකුණු අප්‍රිකානු සංචාරයට කොටි ඩයස්‌පෝරා සංවිධාන හයක්‌ සහභාගි වීමට නියමිත වුවත් අවසාන මොහොතේ අවලංගු කර ඇත.

මේ පසුබිම මැද දකණු අප්‍රිකානු විපක්‍ෂ තානාපති සිරිල් රම්පෝසා ලබන මැයි මස අගදී ශ්‍රී ලංකාවට පැමිණෙන අතර එහිදී ඔහු උතුරු නැගෙනහිර ජනතාව හමුවී සාකච්ඡා කිරීමටද නියමිතය. රම්පෝසා මෙරටට එන්නේ ද්‍රවිඩ සංධානය හා රජය අතර සාකච්ඡා සඳහා මැදිහත්කරුවකු ලෙසිනි.

මෙලෙස ද්‍රවිඩ සංධානය හා දකුණු අප්‍රිකානු බලධාරීන් අතර පැවැති සාකච්ඡා ගැන රජය දැඩි නිහඬතාවය පළ කරනු ලැබීය. එහෙත් සිරිල් රම්පෝසා මෙරටට එන්නේ එරික්‌ සෝල්හයිම් නමැති නෝවීජියානුවා රඟදැක්‌වූ සාම මැදිහත්කරු ක්‍රියාදාමය සමග මෙහෙයුමක්‌ දියත් කිරීමට බව සනාථ වී ඇත. ද්‍රවිඩ සංධාන කණ්‌ඩායම අප්‍රේල් 11 වැනිදා රම්පෝසා සමග පැවැත්වූ දීර්ඝ සාකච්ඡාවට මුල් වූ කරුණු මෙතෙක්‌ වසන් වී තිබේ.

එහෙත් ශ්‍රී ලංකා රජය සහ ද්‍රවිඩ සංධානය අතර සංවාදයක්‌ ඇති කිරීම සඳහා ට්‍රාන්ස්‌පෝමේෂන් ඉනිෂියේටිව් (IT) නමැති කණ්‌ඩායම මුල්වී ඇත.

මෙම කණ්‌ඩායමට රොල්ප් මේජර්, අප්‍රිකානු කොන්ග්‍රසයේ බාහාබ්, ඊබ්‍රාහිම් ඊබ්‍රාහිම් සහ අයිවර් ජෙන්කිsන් නමැත්තෙකු අයත් වේ.

අයිවර් ජෙන්කින් මේ සම්බන්ධව පවසන්නේ ජනාධිපති සුමාගේ ඇරයුම වන ද්‍රවිඩ සංධාන කණ්‌ඩායම පැමිණි බවත් ශ්‍රී ලංකාවේ දේශපාලන අර්බුදයට විසඳුමක්‌ ලෙස ද්‍රවිඩ සංධානය යෝජනා ඉදිරිපත් කරන අතර ඒ සඳහා සහය වන්නේ කෙසේද යන්න ගැන සමාලෝචනයට භාජනය කිරීමට දකුණු අප්‍රිකාව ක්‍රියා කරන බවයි.

එසේ වුවත් ද්‍රවිඩ සංධානයේ දකුණු අප්‍රිකානු සංචාරය ගැන උතුරේ රාජ්‍යනොවන සංවිධාන ක්‍රියාකාරීන් නොසතුටට පත්වී ඇත. ද්‍රවිඩ සංධාන පළාත් සභා මන්ත්‍රිsනී ආනන්දි සසිකරන් හා සිවාජිලිංගම්ද එකී සංචාරයට එරෙහිවී තිබේ.

යාපනයේ සිවිල් සංවිධාන ක්‍රියාකාරියකු යෑයි හඳුන්වා ගන්නා කුමාර වඩිවේල් ගුරුපරන්a නමැත්තා උතුරේ සෝදිසි මෙහෙයුම් දියත් වන බවට චෝදනා නඟා ඇත.

පසුගියදා ජිනීවා නුවර පැවැති මානව හිමිකම් සමුළුවේදී ශ්‍රී ලංකා විරෝධී ක්‍රියාමාර්ගයක්‌ අනුගමනය කළේද මොහුයි. මේ පසුබිම මැද පස්‌ වසරකට පසු හිටපු නෝර්වේ මැදිහත්කරු එරික්‌ සෝල්හයිම් ප්‍රකාශයක්‌ කරමින් හිටපු විදේශ ඇමැති ලක්‍ෂ්මන් කදිර්ගාමර් සහ ද්‍රවිඩ සංධාන මන්ත්‍රි නීලන් තිරුචෙල්වම් මැරුවේ කොටි සංවිධානය යෑයි අනාවරණය කර ඇත.

එහෙත් එකී ඝාතන සිදුවූ සමයේ සෝල්හයිම් දැඩි ලෙස නිහඬව සිටියේය. එසේම තවත් දෙදෙනකු ඝාතනය කළේ රජය බවට චෝදනා කරන ශ්‍රී ලංකාව කොටින්ට පාවාදීම සඳහා එදා ක්‍රියා කල අයුරු වසන්කරලීම සඳහා ග්‍රන්ථයක්‌ එළිදැක්‌වීමටද ක්‍රියා කර ඇත.

මේ අතර පසුගිය 22 දා රජයේ ප්‍රවෘත්ති ආයතනයේදී හමුදා ලාන්ස්‌කෝප්‍රල්වරු සඳහා මාධ්‍ය පාඨමාලාවක්‌ ආරම්භ විය. එහිදී හමුදා නිලධාරීන් ඇමතීම සඳහා ඇරයුම් කර තිබූවන් අතර වසර කීපයකට පෙර නෝර්වේ ගොස්‌ සාම තානාපති තැන්පත් බවර්ගේ රාත්‍රි භෝජන සංග්‍රහයට සහභාගි වී සාම ක්‍රියාදාමය යළි අරඹන ලෙස ඉල්ලා සිටි තැනැත්තකු ද විය. නෝර්වීජියානු නෝරාඩ් සංවිධානයේ අරමුදල් ලබන එන්. ජී. ඕ. කම්පැණියක ක්‍රියාකාරියකු වූ මොහුගෙන් හමුදා නිලධාරීන්ට ලබාගත හැකි මාධ්‍ය උපදෙස්‌ කුමක්‌ද?

හමුදා නිලධාරීන්ට මාධ්‍ය ක්‍ෂේත්‍රය ගැන දැනීමක්‌ ලබාදීමට හමුදාපතිවරයා ක්‍රියාකිරීම වැදගත් පියවරක්‌ වුවත් එදා රාජ්‍ය නොවන සංවිධාන ක්‍රියාකාරීන්ට සහය වූ පාර්ශ්වයන් ද හමුදා නිලධාරීන්ට උපදෙස්‌ දීමට ඉදිරිපත් වීම විහිළුවක්‌ නොවේද?

එදා කොටි ත්‍රස්‌තයන්ට සටන්කාමීන් හා මිනීමරු ප්‍රභාකරන්ට ප්‍රභාකරන් මහත්මයා යෑයි පැවසූ පාර්ශ්ව දැන් වෙස්‌ මුහුණු දමා ගනිමින් මාධ්‍ය හා හමුදා කරලිය වෙත යොමුවී ඇත. ප්‍රභාකරන් විනාශ කළ යුතු යෑයි ප්‍රභාකරන් ජීවත්aව සිටියදී පැවසුවේ දිවයින හා දිවයින ඉරිදා සංග්‍රහය පමණකි. හමුදාවට ළංව සිටි මාධ්‍ය පාර්ශ්වයන් නිසා සමස්‌ත හමුදාවටම යුද අපරාධකරු ලේබලය හංවඩු ගැසී ඇත. එම මාධ්‍ය පාර්ශ්වය පවුලේ අය සමග ස්‌විට්‌සර්ලන්තයේ දේශපාලන රැකවරණ ලබා තිබේ. මේ සිදුවීම් වසන් කළ යුතුද?

සතුරන් හඳුනා ගත යුතු යෑයි කීවේ ඊශ්‍රායලයේ මොෂේ දයාන් සෙනෙවියායි. මේ අතර පසුගිය ඉරිදා කැනඩාවේ ටොරොන්ටෝ නුවර නගර සභා ශාලාවේ කොටි හිතවාදී සංවිධාන 80 ක ක්‍රියාකාරීහු සමුළුවක්‌ පවත්වා ශ්‍රී ලංකාවට එරෙහිව යෝජනා රැසක්‌ සම්මත කරගත් බව හෙළි විය.

කැනඩාවේ පුරවැසියන් වූ මේ කොටි ක්‍රියාකාරීහු උතුරු නැගෙනහිර අන්තර් පාලනයක්‌ ආරම්භ කළ යුතු බවත් උතුරු නැගෙනහිරින් හමුදාව ඉවත් කළ යුතු බව ද පවසමින් 2002 දී ශ්‍රී ලංකා රජය හා කොටි සංවිධානය අත්සන් කළ සටන් විරාම ගිවිසුමෙන් ඊළාම් රාජ්‍යය සහ එකී රාජ්‍යයේ ස්‌වෛරීභාවය පිළිගත් බවද කියා සිටී.

එසේම ඊළම් ද්‍රවිඩයන්ගේ දේශපාලන අරමුණට විසඳුම පළාත් සභා ක්‍රමය නොවන බවත් ද්‍රවිඩ රාජ්‍යයට ද්‍රවිඩ ඩයස්‌පෝරාව සහ තමිල්නාඩුවේ ද්‍රවිඩ අනාථයන් ද අයත් බවද කැනඩා කොටි ක්‍රියාකාරීහු තවදුරටත් සඳහන් කර ඇත. මේ තත්ත්වය මැද 2009 අප්‍රේල් මස සිට මෙරට රැඳී සිටි බී. බී. සී. වාර්තාකරු චාල්ස්‌ හැවිලන්ඩ් නැමැත්තාට තවත් වසරක්‌ සඳහා වීසා බලපත් ලබාදීම රජය ප්‍රතික්‍ෂේප කිරීම ගැන රාජ්‍ය නොවන සංවිධාන ක්‍රියාකාරීහු හා ඇතැම් විදේශ වාර්තාකරුවන්ගේ කම්පනයට හේතු වී ඇත.

අද ශ්‍රී ලංකාවෙ එරෙහිව සාවද්‍ය යුද අපරාධ චෝදනා ලොව පුරා ප්‍රචාරය කරන්නේ මෙරට හිටපු බී. බී. සී. වාර්තාකාරියකු වූ ප්‍රාන්සස්‌ හැරිසන්ය.

14,8000 ක්‌ ද්‍රවිඩයන් ඝාතනය වූ බවට සාවද්‍ය චෝදනා නැඟුවේ ඇයයි. වන්නි මෙහෙයුම සමයේ ඇය මෙරට සිටියේ නැත.

එවැනි විටෙක චාල්ස්‌ හැවිලන්ඩ් යුද්ධය පැවැති සමයේ උතුරට සාමයද උත්සාහ කළේය.

ඔහු සැපයූ වාර්තා විමර්ශනය කරන විට සේවය කළේ කවුරුන් වෙනුවෙන්දැයි සනාථ විය. හැවිලන්ඩ් ද ප්‍රැන්සිස්‌ හැරිසන් මෙන් ශ්‍රී ලංකාවට එරෙහිව සාවධ්‍ය යුද අපරාධ චෝදනා නගන දිනය එතරම් ඈත නැත.

මේ පසුබිම මැද 2012 සිට නෝර්වේ රාජ්‍ය උතුරු නැගෙනහිර දෙස්‌ විදෙස්‌ රාජ්‍ය නොවන සංවිධාන සඳහා ඩොලර් මිලියන පහකට අධික මුදලක්‌ සපයා තිබේ.

2009 සිට 2012 දක්‌වා කාලය තුළ නෝර්වේ රාජ්‍යය ඩොලර් මිලියන 116 ක්‌ මුදලක්‌ මෙරටට සපයා ඇති අතර කොටි ක්‍රියාකාරීහු පුනරුත්ථාපනය කිරීමද මීට අයත් වී ඇත.

එසේම මානව හිමිකම් සම්බන්ධව උතුරු නැගෙනහිර රාජ්‍ය නොවන සංවිධානවලටද නෝර්වේ රජය ආධාර කර තිබේ.

මෙයට අමතරව ඇමරිකාවේ තෙඩ් හෙවත් නැෂනල් එන්ඩවුමන්ට්‌ පෝ ඩිමෝක්‍රසී නමැති සංවිධානය ශ්‍රී ලංකාවේ රයිට්‌ස්‌ නව් නම් වූ රාජ්‍ය නොවන සංවිධානයට ඩොලර් 31000 ක මුදලක්‌ ලබාදී තිබේ. විශ්වවිද්‍යාල සීමාවාසිsක කණ්‌ඩායම් යෑයි දක්‌වමින් විවිධ තොරතුරු ප්‍රකාශ කරන රයිට්‌ස්‌ නව් සංවිධානයට ඩොලර් ලැබුණේ විශ්වවිද්‍යාල සිසුන්ගේ කුසලතා නැංවීමටද?

මේ අතර මානව හිමිකම් ගැන හඬනගන ස්‌විට්‌සර්ලන්තයේ කොටි ක්‍රියාකාරීහු 12 ක්‌ ප්‍රභාකරන්ට අවි ආයුධ සැපයීම සඳහා ස්‌විස්‌ ප්‍රධාන බැංකු 2 කින් ඩොලර් 104000 ක්‌ දක්‌වා ණය මුදල් ලබාගෙන ඇතැයි ස්‌විස්‌ නඩු අධ්‍යක්‍ෂ කාර්යාලය සොයාගෙන ඇත.

එකී කොටි ක්‍රියාකාරීහු බැංකුවලට ඉදිරිපත් කර ඇත්තේ ව්‍යාජ වැටුප් ලේඛන යෑයි විමර්ශනවලදී හෙළි වී තිබේ.

නෙදර්ලන්තයේ සිටින කොටි ක්‍රියාකාරීන් පිරිසක්‌ ද කොටි සංවිධානයට අවි සපයා ඇතැයි අනාවරණය වී ඇත. මෙවන් පසුබිමක්‌ මැද නෝර්වේ සටන්විරාම ගිවිසුමට දායක වූ මිලින්ද මොරගොඩ මෙහෙයවන පාත් පයින්ඩර් නමැති රාජ්‍ය නොවන සංවිධානය මෙරට අභ්‍යන්තර කටයුතුවලට මැදිහත් වී තිබේ. පාත් පයින්ඩර් සංවිධානය මෙවර මැදිහත් වී ඇත්තේ ඉන්දු ලංකා සබඳතාවය නංවාලීමේ අරමුණෙන් යෑයි හෙළි වී ඇත.

මේ අතර උතුරේ කොටි ත්‍රස්‌තවාදය යලි නගාසිටුවීමේ රෙඩ් ෆයර් (Red fire) මෙහෙයුම ස්‌විට්‌සර්ලන්තයේ සිට ක්‍රියාත්මක කිරීමට සැලසුම් සකස්‌වී තිබුණි. එකී ප්‍රධානියා සන්තෝෂම් මාස්‌ටර් හෙවත් යාදවන්ය. ජිනීවා මානව හිමිකම් සමුළුව පැවැත්වෙන සමයේ ජිනීවාහි එක්‌සත් ජාතීන්ගේ කාර්යාලය ඉදිරියේ ශ්‍රී ලංකාවට එරෙහි විරෝධතාවලට අරමුදල් වැය කරන්නේ ඔහුයි. සන්තෝෂම් මාස්‌ටර්ගේ ස්‌විස්‌ජාලය සූරිච්, බර්න් මවුද්, ලුසර්න්, තුරාගාව්, සැන්ට්‌ ගැලන්, බාසල් චූර්, සෝල්තර්න්, ආර්ගාවුq, සොප්හොසන් , ග්ලාරුස්‌, ටිසිනෝ, ෂුවයිස්‌, සුග්a, නියුචාතල් ප්‍රිබර්ක්‌ මැලයිස්‌a, ජුරා සහ ජිනීවා නගරවල සිටින කොටි ක්‍රියාකාරීන් සම්බන්ධ වී ඇති අතර ඊට ජංගම දුරකථන 42 ක්‌ ඒකාබද්ධව තිබේ.

යාදවන් පරමනාදන් නමින් හඳුන්වන සන්තෝෂම් මාස්‌ටර් වන්නි මෙහෙයුමේදී හමුදාවට බාරවූ අතර 2010 වනතෙක්‌ පුනරුත්ථාපනය වූ බවට වාර්තා විය. පසුව ස්‌විට්‌සර්ලන්තයට ගිය ඔහුට දේශපාලන රැකවරණ ලැබී ඇත.

මෙහිදී නැගෙන බරපතල ප්‍රශ්නය කියපු ප්‍රධාන කොටි ක්‍රියාකාරීන්ට මෙරටින් විදේශ ගතවීමට ඉඩ ලැබීමයි. මේ පසුබිම මැද ද්‍රවිඩ සංධානයේ ඉලක්‌කය තවදුරටත් සනාථ විය.

ද්‍රවිඩ සංධාන මන්ත්‍රී මාවයි සේනාධිරාජා යාපනයේදී ප්‍රකාශයක්‌ කරමින් චාවාකච්ෙච්රියේදී පවත්වන මැයි දිනයේ තේමාව ස්‌වයංපාලන යෑයි කියා සිටියේය.

එහි අරමුණ ඊළම් රාජ්‍යයක්‌ ස්‌ථාපිත කිරීමයි.

බන්ධනාගාර නිලධාරීන්ගේ භාරයේ සිටි තවත් කොටි ත්‍රස්‌තයකු වන ජෙයබාලන් රමේශ් නමැත්තා පැනගියේද මේ සතියේයි. ඊට පෙර තවත් කොටි ත්‍රස්‌තයෙක්‌ ගාල්ලේදී පැන ගියේය.

මේ අතර මෙරට ත්‍රස්‌තවාදය යළි නගාසිටුවීම සඳහා රෙඩ් µයර් සැලසුම් දියත්කිරීමට අදාළ කොටි කණ්‌ඩායමේ නෝර්වේ ක්‍රියාකාරිකයකු වූ නෙදියවන් අත්අඩංගුවට ගැනීම සඳහා ප්‍රකාශයට පත් කළ ඉන්ටර්පෝල් වරෙන්තුව ගැන නෝර්වේ රජයේ අවදානය යොමු විය.

නෙදර්ලන්ත පොලිසිය දියත් කර තිබූ ඔපරේෂන් කොනික්‌ මෙහෙයුමින් නෙදර්ලන්තයේ සිට විශාල මුදලක්‌ නෙදියවන් හරහා ශ්‍රී ලංකාවේ කොටින්ට යවා තිබූ බව හෙළි වී තිබිණි.

නෙදියවන් සම්බන්ධව ශ්‍රී ලංකා රජය සමග සාකච්ඡා කරන බව නෝර්වේ රාජ්‍ය ලේකම් මෝරන් හොග්ලන්ඩ් ප්‍රකාශ කර ඇත.

අප සැමටම ශේෂ පසුම්බියක් කියා දෙයක් ඇතැයි මම විශ්වාස කරමි. මුදල් පසුම්බිය විටින් විට හිස්වන නමුදු මේ ශේෂ පසුම්බිය හිස් වෙන්නේම නැත. විශේෂයෙන් චාරිකාවකදී මුදල් පසුම්බිය හිස්වෙයි. ශේෂ පසුම්බිය පිරේ. මුදල් පසුම්බිය තිබෙන්නේ සාක්කුවේය. ශේෂ පසුම්බිය තිබෙන්නේ සිතේය.

කිසිවකු විසින් හෝ මේ ‘ශේෂ පසුම්බිය’ යන යෙදුම මීට පෙර භාවිත කළාදැයි මම නොදනිමි. එහෙත් මීට පෙර මා ‍ෙනාදැන සිටි මේ යෙදුම මසිතට ආවේ මේ සටහන ලියූ හිමිදිරි ජාමයේය. එසේ එම සංකල්පය සිතේ මැවුණු සැණින් ශේෂ පසුම්බිය පිරෙන්නට ගියේ මොහොතක කාලයක් පමණි.

මට මෙන්ම අපේ අම්මාට ද ශේෂ පසුම්බියක් තිබුණු බව මම දනිමි. වන්දනා ගමනකින් පසු ඈ ශේෂ පසුම්බිය දිග හැර ගෙදරට එන අයට ඒවා එකින් එක ගෙනහැර පායි.

“සිරිමා හාමුදුරුවො ළඟටම ගිහින් මල් පූජා කළා”

අම්මලාගේ ශේෂ පසුම්බියේ තිබෙන්නේ එවැනි දේවල්ය.

මගේ මිත්‍රයන්ට ද ශේෂ පසුම්බි ඇත. විශේෂයෙන් චාරිකාවකින් පසු ඔවුන් තම තමන්ගේ ‍ ශේෂ පසුම්බි දිගහැර මට ද තවත් මිතුරන්ට ද පෙන්වූ අවස්ථා එමටය. මගේ මිතුරන් පමණක් නොව සෑම කෙනෙක්ම පාහේ මෙසේ තම තමන්ගේ ශේෂ පසුම්බි දිගහැර මිතුරන්ට මෙන්ම නෑදෑ හිතවතුන්ට එහි ඇති දේ එකින් එක පිටතට ගෙන පෙන්වති. චාරිකාවක දෙවැනි තෘප්තිය ඇතිවන්නේ මෙසේ ‍ ශේෂ පසුම්බිය ඇදීමත් සමඟය.

එහෙත් ඇතැම් මිතුරන්ගේ ශේෂ පසුම්බිවල තිබෙන්නේ බීපු බෝතල් ගණනය. කාපු දඩමස් පීරිසි ගණනය, කියාපු බයිලා ගී සින්දුය. ඇතැම්විට අතරමඟදී සිදුවූ අකරතැබ්බයන්ය.

ඇතැම්විට බෝපත් ඇල්ලේ සුන්දරත්වය ශේෂ පසුම්බියෙහි නැත. එය පෙනෙන තෙක් මානයේ ඇති ගල්තලාවක හිඳ බෝතල් හිස් කළ හැටි … බයිට් රස බැලූ හැටි … ශේෂ පසුම්බියෙහි පිරී ඇත. ඒවා පිටතට එන්නේ කයිවාරු හැටියටය.

ඇතැම් මිතුරන්ගේ ශේෂ පසුම්බිවල පිරී ඇත්තේ සුන්දරත්වයයි. සිංහරාජයේ කුරුලු කූජනයක මිහිරියාව, වස්ගමුව වනගහන මැද දුටු හස්තිරාජයකුගේ ආක්‍රමණය මෙන්ම රාවණා ඇල්ල දෙසින් පැමිණි සුළං පොදක තිබූ සිහිල් දිය බිඳිතිවල පහස… මේ ‍ශේෂ පසුම්බිය නම් කවියක් සේම මිහිරිය. එහෙත් ඇතැමුන්ගේ ශේෂ පසුම්බි පිරී ඇත්තේ ගොරෝසු ගෝරිවලිනි.

බොහෝ කලක සිට ම‍ෙග් ශේෂ පසුම්බියේ ඇති එක් දෙයක් මේ සටහන මත තබමි.

අපි මිතුරන් කිහිපදෙනෙක් අනුරාධපුරයට යමින් සිටියෙමු. ඒ මිතුරකුගේ ජීප් රියකිනි. ජීප් රිය දඹුල්ලෙන් හැරී යම් දුරක් යන විට මැදිවිය ඉක්මවූ කාන්තාවක් පාරට පැන ජීප් රිය නැවත්වූවාය.

“අනේ මහත්තුරුනේ මගෙ කෙල්ල වහ බීල අමාරුයි.. ඉස්පිරිතාලෙට ගෙනියන්ඩ අනේ.. අනේ”

මේ අම්මා විලාප ගසන්නට වූ හෙයින් අපි තිබෙන ඉඩකඩ තුළ එහාට මෙහාට වී ඒ අම්මාටත් ඒ දියණියටත් ඉඩ දුන්නෙමු. එහෙත් ඇගේ පෙම්වතා යැයි පැවසූ තරුණයාට දීමට ඉඩක් තිබුණේ නැත. අම්මා අසුනෙහි ඉඳගත් අතර වස පානය කළ දියණිය හරහට තබා ගතිමු. ඇගේ හිස අම්මාගේ ඔඩොක්කුවෙහිය. ඇඟ අපේ දෙකකුල් මතය. ඇගේ කතාවක් නැත. දෑස් පියවී ඇත. අම්මා දිගටම ඉකිගැසුවාය.

ඇයව කැකිරාව රෝහලට රැගෙන ගොස් වෛද්‍යවරයා පෞද්ගලිකවම හමුවී අපි එම තරුණිය භාර දුනිමු. ඉන්පසු අපේ ගමන අපි ගියෙමු.

අනුරාධපුරයට ගොස් ඊළඟ දවසේ එන විට අප භාරදුන් තරුණියගේ තත්ත්වය සොයා බලන්නට සිතුණු හෙයින් කැකිරාව රෝහලට ගියෙමු. ඒ ලෙඩුන් බලන වෙලාව ද නොවේ. අර තරුණයා ද ඒ මොහොතේ එතැන බංකුවක වාඩි වී බලා සිට අප දුටු සැණින්ම අප හඳුනාගත් නිසා දෝ නැඟී සිටියේය.

කෙසේවුවද කරුණු පැහැදිලි කිරීමෙන් පසු අප දෙදෙනකුට පමණක් රෝහල තුළට යාමට අවසරයක් දුන්නා මතකය. මාත් තවත් මිතුරකුත් එහි ගියෙමු.

වාටටුවේ සිටි නර්ස් නෝනාගෙන් කරුණු විමසුවෙමු.

“මහත්තේල ද එක්කරගෙන ආවෙ?”

“ඔව්”

“අර ඉන්නෙ”

තරුණිය ටැප් එකක් ළඟ මුහුණ සෝදමින් සිටියාය.

“අම්මත් රැවටිලා. මනුස්සයත් රැවටිලා. මහත්තේලත් රැවටිලා. කෙල්ල වහ බීල නෑ.. තෙල් ටිකක් කට වටේට ගාගෙන… දැන් දොස්තර මහත්තය ආපු ගමන් ටිකට් කපල පිටත් කරනවා. මහත්තේලගෙ හිත හොඳයි.. ඒත් මුන් මහත්තේල හිතනවට වඩා කයිරාටිකයි”

“සමහර විට බය කරන්ඩ එහෙම කරන්ඩ ඇති” අපි එහෙම පිළිතුරක් දී පිටත්ව ආවෙමු.

මේ මගේ ශේෂ පසුම්බියේ තිබුණු අවුරුදු ගණනක් පැරැණි අත්දැකීමකි. එදා අපත් සමඟ ඒ චාරිකාවට සම්බන්ධ වූ එක් මිත්‍රයෙක් මෙලොව හැර ගොසිනි. එහෙත් අර තරුණියට කුමක් සිදුවීදැයි නොදනිමු. ඇතැම්විට ඈ මේ වන විට මවක වී සිටිනවා විය යුතුය.

මේ සියල්ල මෙවර මසිතෙහි සටහන් කළේ මගේ ශේෂ පසුම්බියේ අලුතින්ම තැන්පත් වූ එසේම ජීවිත කාලයටම එහි තැන්පත්ව තිබෙනු ඇති බවට මා විශ්වාස කරන අත්දැකීමක් පසුම්බියෙන් ඇද ඔබ ඉදිරියේ තබන්නටය.

පසුගිය සති අන්තයේ අපි පිරිසක් මේ අයුරින්ම චාරිකාවකට සම්බන්ධ වූයෙමු. අප මෙවර ගියේ යාපනයටය. යුද්ධ කාලයේ දී මා වරක් යාපනයට ගොස් තිබුණු නමුත් යුද්ධය නිමවූවාට පසු එහි යාමට අවස්ථාවක් නොලැබිණි.

මේ චාරිකාව තුළින් ද මගේ ශේෂ පසුම්බිය බොහෝ ‍දේවලින් පිරී ඉතිරී ගියේය. දඹකොළ පටුන … කසුරිනා මුහුදු තීරය… නව සංවර්ධනය .. මේ සියල්ල ශේෂ පසුම්බියට එක්වූ නමුදු වඩාත් සංවේදී ලෙස තැන්පත් වූයේ අරාලි තුඩුවේ දී හමුවූ නාඳුනන සොල්දාදුවාගේ කතාවය.

ජීවිත කාලය තුළදී මම දේශන, කතා, විස්තර විචාර සිය දහස් ගණනක් අසා ඇත්තෙමි. එහෙත් අරාලි තුඩුවේදී හමුවූ නාඳුනන සොල්දාදුවාගේ කතාව තරම් වේගවත් කතාවක් මම ජීවිතේට අසා නැත්තෙමි. එතරම් වේගයකින් මිනිසකුට වචන පිට කළ හැකිදැයි විශ්වාස නොකළ හැකි තරම්ය.

අප ගියේ අරාලි තුඩුවේ ජෙනරාල් කොබ්බෑකඩුව සහ පිරිස ඝාතනය කළ ස්ථානය සොයාගෙනය. එතැන පිපිරී ගිය වාහනයක සුන්බුන් තැන්පත් කොට තිබිණි. එතරම් උස් නොවූ සිහිවටන කුලුනක් මුදුනේ කුඩා ජාතික කොඩියක් රඳවා තිබිණි.

එතැන සිටි සොල්දාදුවකුගෙන් අපි විස්තර අසමින් සිටියෙමු. ඇත්තටම සමහර තැන්වලදී අලසකම නිසා හෝ අමාරුව නිසා හෝ වාහනයෙන් නොබැස සිටි සියලු දෙනා ද ජෙනරාල් ගේ සිහිවටනයට ගරු කිරීම සඳහා බස්රියෙන් බැස එතැනට පැමිණියහ.

එක්වරම දුරක සිට නාඳුනන සොල්දාදුවා හතිලමින් දුවගෙන ආවේය. ඔහු වාහන සුන්බුන් අතර සිටගත්තේය. පළමුව ඔහු අපට කෘතඥතාව පළ‍කළේය.

“හුඟාක් අය අපේ රට විනාශ කරපු ප්‍රභාකරන්ගේ ගේ බලන්ඩ යනවා.. ෆොටෝ ගන්නවා. ඒත් ජෙනරාල් කොබ්බෑකඩුවට ගරු කරන්න මෙතැනට එන්නේ නැහැ” ඔහුගේ කතාවේ වේගය නිසා ඒ බොහෝ දේ මතක තබාගැනීමට මට නොහැකි විය. කෙසේ වුවද කතාව පවත්වන කාලය පුරාම ඔහුගේ දෑස් අඳුරු වී තිබුණු අයුරු නම් මට මතකය.

සංචාරය සඳහා යාපනයට යන ශ්‍රී ලාංකිකයන් කී දෙනෙක් අරාලි තුඩුවට යනවාදැයි මම නොදනිමි. ඔබ එහි යා යුතුය. ඒ වීරයාට බුහුමන් දැක්වීම කළ යුතුය.

ප්‍රභාකරන්ගේ ගෙදර බලන්නට උනන්දුවෙන අපේම උදවිය අරාලිතුඩුවට නොයන්නේ මන්දැයි තම තමන්ගෙන්ම ඇසිය යුතුය. ඇතැම්විට ඔබට ද මේ නාඳුනන සොල්දාදුවා මුණගැසෙන්නට ඉඩ තිබේ. ඔහු පැවැත්වූයේ සාමාන්‍ය විස්තර විචාරයක් හෝ කතාවක් නොවේ. ශ්‍රී ලාංකේය ඉතිහාස වංශ කතාවේ එක් සංවේදී මෙන්ම අභිමානවත් පරිච්ඡේදයක් ඔහු කියැවීය.

යාපනය පේදුරුතුඩුව පාරේ එක් මංසන්ධියක ඇති රාවණා රජු තැනූ උමං හතරක ද්වාරය බඳු ගැඹුරු ළිඳ ද ශේෂ පසුම්බියෙහි තැන්පත් වූ බව ඇත්තකි. ඒත් ජෙනරල් කොබ්බෑකඩුවගේ ස්මාරකය ඊට ඉහළින් තැන්පත්ව ඇත. රාවණා උත්සාහ කළේ භාරතයෙන් පැහැරගෙන පැමිණි පෙම්වතිය සඟවා තබාගන්නටය. එහෙත් ජෙනරාල් ‍ෙකාබ්බෑකඩුව උත්සාහ කළේ රට ජාතිය ‍රැකගන්නටය.

උතුරේ ආණ්ඩුකාර මේජර් ජෙනරාල් ජී.ඒ. චන්ද්‍රසිරි

ලංකාවේ පිහිටි පළාත් සභා සංඛ්‍යාව නවයකි. එම පළාත් සභා අතරින් වැඩිම අවධානයට ලක්ව තිබෙන පළාත් සභාව උතුරු පළාත් සභාවයි. උතුරු පළාත් සභාවේ පාලන බලය හිමිව ඇත්තේ දෙමළ ජාතික සන්ධානයටයි. පළාත් සභාව සඳහා රජය විසින් පත්කර ඇති ආණ්ඩුකාරවරයා වන්නේ (මේජර් ජෙනරාල්) ජී.ඒ. චන්ද්‍රසිරි මහතාය. දෙමළ ජාතික සන්ධානය කියන්නේ ජී.ඒ. චන්ද්‍රසිරි මහතා තනතුරෙන් ඉවත් කර සිවිල් නිලධාරියකු එතැනට පත් කරන ලෙසයි.

දෙමළ ජාතික සන්ධානය ඔබතුමාට බලපෑම් කරනවා කියන්නෙ ඇත්තද?

මට ඔය බලපෑම් ප්‍රශ්නයක් නෙමෙයි. මම වසර 30 ට වැඩි කාලයක් හමුදා නිලධාරියෙක් විදිහට කටයුතු කළ කෙනෙක්. ඒ දවස්වල මීට වඩා අභියෝග ආවා. 2006 දී තමයි මම යාපනයේ ආඥාපති තනතුර බාර ගත්තෙ. 2007 දී එල්.ටී.ටී.ඊ ත්‍රස්තවාදින් යාපනය අල්ලන්න දරුණු ප්‍රහාරයක් එල්ල කළාහ. ඒ වගේ අවස්ථාවල නිවැරැදි තීරණ ගන්න මම පුහුණුව ලබා හිටියෙ. ඒ වගේම නිවැරැදි තීරණ මම ගත්තා.

දෙමළ ජාතික සන්ධානය චෝදනා කරන්නෙත් ඔබ හමුදා නිලධාරියකු නිසා මේ තනතුරට සුදුසු නැහැ කියලා නේද?

හමුදා නිලධාරියෙක් කියන්නෙ විනයක් ඇතිව නිසි නායකත්වයක් හා පෞරුෂයක් තියෙන කෙනෙක්. වසර 30 ක යුද්ධයකින් විනාශ වුණ ප්‍රදේශයක් නැවත යථා තත්ත්වයට පත් කරද්දි හමුදාවේ අත්දැකීම් හුඟක් ප්‍රයෝජනවත් වෙනවා. ජනාධිපතිතුමා විසින් තමයි මේ පත් කිරීම කළේ. එතුමා බුද්ධිමත්ව හිතලා තමයි තීරණ ගන්නෙ.

ඔබ හිතනවාද පැවරුණ රාජකාරිය හරියට කළා කියලා ?

පැහැදිලවම ඔව්. මම යුද හමුදාවේ මාණ්ඩලික ප්‍රධානියා විදිහට කටයුතු කරද්දි තමයි වන්නි මානුෂීය මෙහෙයුමෙන් කොටි ග්‍රහණයේ සිටි ජනතාව ලක්ෂ ගණනින් මුදා ගත්තේ. ඒ අවස්ථාවේදි 2009 අප්‍රේල්වල මාව අවතැන්වූවන් පිළිබඳව නිසි බලධාරි විදිහට පත් කර වව්නියාවට එව්වා.

එහෙම ආ සංඛ්‍යාව ලක්ෂ තුනට වැඩියි. සෙට්ටිකුලම මැණික් ෆාම්වල ප්‍රධාන අවතැන් කඳවුරු පහක් ඇති කළා. ඊට අමතරව වෙනත් තැන්වල කුඩා අවතැන් කඳවුරු 32 ක් තිබුණා. මේ සියලු දේවල සුබ සාධන කටයුතු හොයන්න වුණා.

ඔවුන්ගේ පහසුකම් සැලසීම සඳහා වෛද්‍යවරු 135 ක්, හෙදියන් 350 වැඩි පිරිසක් සමඟ රෝහලක් ඇති කළා. විදුලිය, පාසල්, බැංකු, තැපැල් කාර්යාල, සමූපකාර වගේ අත්‍යවශ්‍ය හැමදේම කෙටි කලක් තුළ ඇති කළා.

නමුත් අවතැන්වූවන් විශාල ලෙස පීඩාවට පත්වන බව විවිධ පාර්ශ්ව චෝදනා කරනවා.

ඔය චෝදනාව වැඩියම කරන්නේ දෙමළ ජාතික සන්ධානය. එයාලා මහ ලොකුවට කතා කරන මේ දෙමළ ජනතාවට වතුර බෝලතලයක්වත් දුන්න ද? ඇත්ත කථාව ඒ අය සමහරු ලංකාවේ හිටියෙත් නැහැ. ආරක්ෂාවට හැංගිලා හිටියෙ. ජනාධිපතිතුමා තමයි යුද්ධය මෙහෙයවා ත්‍රස්තවාදය අවසන් කරලා ලංකාවට ඇවිත් දේශපාලනය කරන්න පුළුවන් වාතාවරණයක් ඇති කළේ.

මම එදා නිසි බලධාරි ලෙස අවතැන්වූවන් වෙනුවෙන් කටයුතු කරද්දි ඇතැම් රාජ්‍ය නොවන සංවිධාන අවතැන් කඳවුරු තුළට ඇවිත් අනවශ්‍ය දේ කරන්න උත්සහ කළා. මම ඒ අවස්ථාවලදි තදින්ම හිටියා. එයාලගේ බලාපොරොත්තු ඉටු නොවුන නිසා පස්සෙ මට චෝදනා එල්ල කරනවා.

ඔබ ආණ්ඩුකාර තනතුර භාර ගත්තට පස්සෙ මුහුණ දුන් අභියෝග මොනවාද?

මම මේ තනතුරට එද්දි වහල නැති බිත්ති පමණක් තිබෙන නිවාස හා රජයේ ගොඩනැඟිලි දහස් ගණනක් උතුරේ තිබුණා. පාසල් විශාල සංඛ්‍යාවක් වැසී ගොස් තිබුණා. දුරකථන, විදුලිය, ජල වැනි යටිතල පහසුකම් තිබුණෙම නැහැ.

මම බැසිල් රාජපක්ෂ ඇමැතිතුමාගේ උතුරු වසන්තය වැඩසටහනට එකතු වෙලා මේ සියලු දේවල් වසර 2 – 3 ක් වගේ කාලයකදි සම්පූර්ණ කළා. ඔය චෝදනා කරන දෙමළ ජාතික සන්ධානය මොනවද දෙමළ ජනතාවට කළේ?

ඔවුන් ‍කියනවා ඔබ මුදල් දෙන්නෙ නැහැ කියලා?

2014 වසර සඳහා මධ්‍යම රජයෙන් රුපියල් මිලියන 1135 ක් පළාතේ සංවර්ධන කටයුතු සඳහා දීලා තියෙනවා. මේ අවුරුද්දේ මාස 06 කුත් ඉවරයි. තවම ඒ මුදලින් රුපියල් මිලියන 200 විතරයි ජනතා සේවයට අරගෙන තියෙන්නෙ. ලංකාවේ සෑම පළාත් සභාවක් ආරම්භයේදි පටන් අරගෙන තිබුණෙ තාවකාලික ගොඩනැඟිලිවල.

නමුත් උතුරු පළාත් සභාව පිහිටුවන්න රජය තීරණය කරපු ගමන් යාපනය කයිතඩි ප්‍රදේශයෙන් අක්කර 05 ක රජයේ ඉඩමක් පළාත් සභාවට පවරාගෙන රුපියල් මිලියන 100 ක් වියදම් කරලා අංග සම්පූර්ණ ගොඩනැඟිල්ලක් ඉඳිකළා. 2013 සැප්තැම්බර් 25 දා පළාත් සභා‍වේ ආරම්භක සැසිය පැවැත්වූවා. දෙමළ ජාතික සන්ධානය ගොඩනැඟිල්ල විවෘත කරපු ගමන් කීවේ මා ඉවත් කරන්න ඕනැ කියලයි.

ජනතාවට සේවය කරන්න ඔබ ඉඩ දෙන්නෙ නැති බව ඔවුන් ප්‍රකාශ කරනවා ?

පළාත් සභාවේ මහ ඇමැතිවරයා ඇතුළු පාලක කණ්ඩායම්වලට වැඩ කරන්න ඇති තරම් නිදහස දීලා තියෙන්නෙ. නමුත් ඔවුන් ජනතාවාදි යෝජනා ගෙන එන්නෙ නැහැ. මහ ඇමැතිවරයා සඳහා වෙනම අරමුදලක් පිහිටුවන්න. බදු අය කරන්න වගේ යෝජනා කීපයක් ගෙනත් තියෙනවා. මම එම යෝජනා නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුවේ අදහස් විමසීමට යොමු කරලා තියෙන්නෙ.
ඔබ දැන් සමාජ සුබ සාධන කටයුතුවලින් ඈත් වෙලාද ඉන්නෙ.

නැහැ මගේ උපදෙස් හා මැදිහත් වීම් මත උතුරු පළාතේ ව්‍යාපෘති 13 ක් පටන් අරගෙන තියෙනවා. සිසුන්ට ඉංග්‍රිසි විවාද තරග තියෙනවා, චෙස් තරගාවලියක් තියෙනවා. හදවත් රෝගීන්ට උදව් කරන්න අරමුදලක් පිහිටුවා තියෙනවා. විවේක උද්‍යානයක් ඉදිකරලා නඩත්තු කරනවා.

ත්‍රෛයි භාෂා පුහුණු මධ්‍යස්ථානයක් යාපනේ ඉදිකළා. එතන 2000 ට වැඩි පිරිසක් අධ්‍යාපනය ලබනවා. යාපනයේ ඉන්න සිංහල විශ්ව විද්‍යාල ශිෂ්‍යයන් එතනට ඇවිත් දෙමළ ඉගෙන ගන්නවා. අඩු ආදායම්ලාභි පවුල්වල සිසු දරුවන් 5000 ක් සඳහා ශිෂ්‍යත්ව ප්‍රදානයක් ආරම්භ කරලා ත‍ියෙනවා. හින්දු ජාතින්ගෙ සම්ප්‍රදායන්. කලා හැකියාවන් ආරක්ෂා කිරීමේ වැඩ සටහනක් ආරම්භ කරලා තියෙනවා. තවත් ගොඩක් දේවල් තියෙනවා.

මේ දේවල්වලට දෙමළ ජාතික සන්ධානයට ආරාධනා කළේ නැතිද?

මොකද නැත්තෙ මහ ඇමැතිවරයාට ලිඛිතව ආරාධනා කරලා ලිපි 06 ක් යවා තියෙනවා. ඒත් අද වනතුරු ලිපි ලැබුණු බවවත් කියලා නැහැ. සමහරවිට එයාලගේ අදක්ෂතාවය ජනතාවට හෙළිවේවි කියලා මඟ හරිනවා ඇති.

අනවසර ඉන්දියානු ධීවරයින් උතුරු මුහුදේ මසුන් ඇල්ලීම වර්තමානයේ විශාල ගැටලුවක්. ඒ සම්බන්ධයෙන් පළාත් සභාව මොකක්ද කළේ ?

ඒක දේශපාලන ගැටලුවක්. ඇත්තටම උතුරේ ධීවර රැකියාවෙන් ජීවත්වන සංඛ්‍යාව ලක්ෂයකට වැඩියි. පළාත් සභාව මේ වෙද්දි 14 වාරයක් රැස්වෙලා තියෙනවා. අවාසනාවට පළාත් සභාවේ පාලක පක්ෂය ඒ සම්බන්ධයෙන් කිසිම දවසක කථා කරලා නැහැ.

නමුත් දකුණේ වෙළෙන්දෙක් උතුරේ වෙළඳාමට ආවොත් ඒක ලොකුවට කථා කරනවා. අනවසර ධීවර සංක්‍රමණිකයන් තමිල්නාඩුවේ ඉඳන් එන්නෙ. තමිල්නාඩුවට තියෙන බයට දෙමළ ජාතික සන්ධානය ඒ ගැන කථා කරන්නෙ නැහැ. ඒක තමයි ඇත්ත කථාව.

උතුරු පළාත් සභාව කියන්නෙ කුණාටුවක් වගේ. මේ කුණාටුවට මැද්දෙන් තමයි මට නැව පදවන්න වෙලා තියෙන්නෙ. නමුත් මම ඒ දේ කරනවා.

Twenty three Buddhist organizations have issued a joint statement, which they claim to be the true story behind the Aluthgama clashes. They also expressed disappointment over the manner in which the media reported the incident saying it was evident that a media censorship imposed by the authorities prevented the media from reporting the truth.

The organizations are:All Ceylon Buddhist Congress, Colombo Young Men’s Buddhist Association, Government Service Buddhist Association, Colombo Parama Vinnartha Buddhist Association, Victory Association. Organization of United Buddhist Associations, Dharma Vijaya Foundation, National Bhikku Conference, Bodu Bala Sena, Sinhala Rawaya National Association, Sinhala Veera Vidana, National Association of Eminent Persons, Buddhist Power Circle, Hela Bodu Saviya, Patriotic Teacher’s Association. Swarna Hansa Padanama, Hela Deya Wadanno, Rawana Saviya National Association, Hela Yugaya National Organization, Hela Vijaya National Movement, National Movement for Protection of Historical Sites, Shanthi Padanama and Sri Lanka Maha Bodi Padanama.

The Statement reads: The truth is as follows; on last Poson Poya day (12.06.2014) Rev. Ayagama Samitha Thera of Pathirajagoda, Kurunduwatta, Sri Vijayaramaya was obstructed by a group of Muslim youths while he was on his way to attend a Banadeshanawa at Pathirajagoda Sri Vivekaramaya. When the vehicle Rev. Samitha thera was travelling in was obstructed it gave rise to an argument which soon led to a conflict between the parties involved. The authorities acting shamelessly and arbitrarily clamped down a media censorship thereby opening the door for unscrupulous and mischievous anti-Sinhala Buddhist elements to make wildly exaggerated false accusations thus damaging the country’s reputation as a multi-religious, multi-ethnic society.

Vested interests who were waiting with multitudes of false and harmful propaganda acted with a vengeance to denigrate the reputation of the Buddhist religious tolerance and Sinhalese cultural values of the country. When news censorship was imposed truth became its victim and false propaganda ruled the roost, unhindered. Under such a reprehensible situation, created by Information Department – imposed news censorship, Sinhala Buddhists were condemned for the whole world to see as religious bigots who were against other religions, such as Islam, Christianity and Hinduism. We were greatly pained by these developments and register our extreme condemnation of premeditated action by the authorities which could harm the country’s image internationally.

1. What happened on that day as mentioned earlier was obstruction of the road preventing Rev. Ayagama Samithathera from attending to a Dharma Deshana by some Muslim youths leading to an altercation.

2. Some Muslim youths then assaulted Rev. Ayagama Samitha Thera and it was immediately reported to Aluthgama Police. Unfortunately Police did not take immediate action to inquire into the incident and diffuse the situation. At this juncture Rev. Samitha Thera has told police that if the unruly youth asked for a pardon, he was prepared to accept it and drop the matter. However police displayed a lukewarm attitude towards the developing situation and as nothing more could be expected from police, Rev. Samitha Thera was hospitalized for medical treatment. Because of the lethargic turn of wheels of law people who had gathered there grew exited and restless. Rumours also started getting wings.

3. To protest against police inaction and also to accompany Ven. Samitha Thera to his temple in a procession, a meeting was organized by Aluthgama-Beruwela Sasanarakshaka Balamandaya on the following day, Sunday 15.06.2014, in Aluthgama. Bodu Bala Sena or Ravana Balaya had no hand in this matter. All prominent Buddhist clergy and organizations were also invited to the meeting which was to be held in Aluthgama not in Dharga Town or Pathirajagoda in view there being a possibility that some untoward thing could happen. Necessary police approval had also been obtained in advance.

In the prevailing situation in Aluthgama at that time it was only natural to expect some emotionally-charged speeches to be delivered at the meeting; which it did. Most speakers blamed police for their failure to take appropriate timely action and the many problems Sinhala Buddhists in the area have to face. And also many speakers criticized Muslim politicians who were trying to score an undue political advantage from the unfortunate situation which occurred there. Speakers roundly condemned them for spreading canards locally and internationally. None of the speakers made any rabble-rousing speech encouraging attack on Muslims or their places of worship. It needs to be reiterated that none of the speakers made any provocative speeches, whether racial or religious. Though the situation was highly emotional, meeting ended peacefully and the crowds started leaving peacefully.

Thereafter we formed into a procession and left for Rev. Samitha Thera’s temple. When the procession came abreast of Muslim mosque at Dharga Town an organized gang who were in – waiting there attacked our procession near the mosque. Rev. Magalkande Sudhamma Thera was hit on the head and he fell and lost consciousness. He was immediately hospitalized. Police again failed to take prompt action. When hearing of this attack dispersing crowd re-gathered and started a counter attack on the attackers. What happened there is now well known by all.

Sinhala Buddhists in Pathirajagoda suffered heavy losses of property and many sustained physical injuries. Buddha statue at Welipenna and Sinhala peoples’ businesses came under attack and heavy damage was caused to the Sinhalese business places in Aluthgama Town. But all such news was suppressed and the true picture was kept in the dark. Information Department ensured that all losses and injuries suffered by Sinhalese people were censored. But ironically and sadly Muslim politicians were allowed a field day to castigate and roundly criticize Sinhala Buddhists. Unashamedly they spread false allegations against Sinhala Buddhists locally and internationally. Muslim politicians enjoyed carte blanche to misrepresent facts to international community. Police acted very partially as obvious from the fact that more Sinhalese than Muslims were arrested and remanded or kept in custody unarmed Sinhalese youth arrested by police are still languishing in remand while almost all Muslim youths arrested have been freed now. People in the area are thoroughly disappointed with the authorities.

With genuine feelings for racial and religious amity we wish to emphasize to the reader that forgoing statements are made by us purely in the spirit of rectifying a mistake committed by authorities by imposing a censorship to prevent truth being known.”

1. All Ceylon Buddhist Congress
2. Colombo Young Men’s Buddhist Association
3. Government Service Buddhist Association
4. Colombo ParamaVinnartha Buddhist Association
5. Victory Association
6. Organization of United Buddhist Associations
7. Dharma Vijaya Foundation
8. National Bhikku Conference
9. BoduBalaSena
10. Sinhala Rawaya National Association
11. Sinhala VeeraVidana
12. National Association of Eminent Persons
13. Buddhist Power Circle
14. HelaBoduSaviya
15. Patriotic Teacher’s Association
16. SwarnaHansaPadanama
17. HelaDeyaWadanno
18. RawanaSaviya National Association
19. HelaYugaya National Organization
20. HelaVijaya National Movement
21. National Movement for Protection of Historical Sites
22.ShanthiPadanama
23 Sri Lanka MahaBodiPadanama

(CeylonToday)

පාසල් ගුරු නාලකරත්න කියයි

ඹුලාගල හාමුදුරුවන් කී පමණින් මුළු සිරිලක්වාසීන්ම හොඳින්ම දන්නා මාතර කිතලගම සීලාලංකාර නාහිමියන් යෝගාවචර හිමි නමකි. 60 දශකයේ මහා කැලෑ මණ්ඩියක්ව තිබූ දිඹුලාගල බිම් පෙදෙස නැවත අපේ බෞද්ධ උරුමයක් ලෙස පාදා දෙන්නට උන්වහන්සේ අප්‍රමාණ මෙහෙයක් කළහ. වැදිපත්තුවේ වැදි ජනයා ද, මුස්ලිම් පෙදෙස්වල ජනයා ද, අහිංසක දුප්පත් සිංහල ජනයා ද නඟාසිටුවීමට උන්වහන්සේ තම ජීවිත කාලයම ගත කළේ නිස්සරණාධ්‍යාසයෙනි.

‘පොට්ටනි හාමුදුරුවෝ’ යැයි මුලින් ඒ පෙදෙස්වල වැදි ජනතාව හැඳින්වූ මේ හිමියන් විසින් ඔවුනට ඉගෙනුමට පාසල් විවෘත කැරිණි. දඩයමින් දිවි ගෙවූ හැමට බත් හාල්, එළවුළු කෑමට පුරුදු කළේය. එමතු ද නොව ඔවුන් බුද්ධ ශාසනයට ද ඇතුළු කරගත්තේය.

ගොවි බිම් ඇති ක‍ෙළ්ය. හාමුදුරුවන්ගේ මේ ජනපද පිහිටුවීම එල්.ටී.ටී.ඊ. ත්‍රස්තවාදයට මහත් හිසරදයක් වූයේ මේ අතරය. 1996 මැයි 26 වැනිදා උදෑසන හතට පමණ දිඹුලාගල ආරණ්‍යයට කිට්ටු මැණික් ඇළ ප්‍රදේශයේ තමන් වහන්සේ විසින් බලාහදා ගත් කුඹුරු යායකදී මේ හිමියන් ත්‍රස්ත ප්‍රහාරයකින් අපවත් කැරිණ. ඇත්තටම මේ හිමියන් අපවත් කළේ ත්‍රස්තවාදීන් ද? නොඑසේ නම් වෙනත් අදිසි බලවේගයක්ද?

උතුරු නැ‍ඟෙනහිර බෞද්ධ උරුමය සොයා උන්වහන්සේ පාදයාත්‍රාවෙන් වැඩි ගමන් අපේ මතකයේ තවමත් නින්නාද නඟයි. මහා කැලෑ මණ්ඩි පීරා සෝමාවතිය නැවත සොයාගැනීමේ ගමනටත්, නීලගිරි චෛත්‍යය සොයා යාමටත් කිතලගම නායක හාමුදුරුවෝ මහත් දායකත්වයක් දුන්හ.

කිතලගම සීලාලංකාර නා හිමියන්

කිතලගම සීලාලංකාර නා හිමියන් තරුණ වියේදී..

මේ ගවේෂණයේදී අපට හමුවන හැම මූලාශ්‍රයක්ම පිරික්සා බලමින් අපි ඒ හිමියන්ගේ අපවත්වීම හා ඉන්පසු කතාව ඔබට ලියන්නට වෙර දරමු.

දිඹුලාගල තැපැල්හල ඉදිරිපිට 1F නි‍ෙවසේ පදිංචි වී.ඒ.පී.නාලකරත්න (ආනන්ද) මහතා පාසල්ගුරුවරයෙකි. දැනට වැලිකන්නේ මෛත්‍රීගම පාසලක ඉගැන්වීම් කටයුතු කරන හෙතෙම දිඹුලාගල නාහිමියන්ගේ 36 වැනි ගෝලයාය. උන්වහන්සේ ඇතිකළ වෙහෙර විහාර අසූ ගණනකි.

ගෝලයන් වහන්සේලාගේ ප්‍රමාණය 1440ක් ඉක්මවයි. මා නාලකරත්න මහතා ද ගෝලයෙක් බව කීවේ එතුමා මුල් කාලයේ දිඹුලාගල හිමියන් ළඟ පැවිදිව සිට දැන් උපැවිදිව සිටින්නකු බැවිනි. පැවිදි කළ නාහිමියන්ගේ ආරක්ෂකයා ලෙස හිටියේ ද එතුමාය.

අපේ නායක හාමුදුරුවෝ මෙහි වඩින්ට පෙර ඉඳලා තියෙන්නෙ පලුගස්දමනෙ කැරකෝප්පුවක. එතැන ඉඳන් උදේට මේ දිඹුලාගල කන්ද අ‍ගේට පේනවා. මුල් කාලෙ ඉඳලම උන්වහන්සේ හරිම ජවසම්පන්නයි. ගිහි කාලෙ විශේෂයෙන් තරුණ කාලෙ කළ කී වැඩ නිසා පොළොන්නරුවෙ මනම්පිටියෙත් ජනප්‍රියයි.

යකාටවත් බය නැති කෙනෙක්. මහණ වෙන්ඩ ආසා වෙලා මහණකම ඉල්ලුවාම ඒ කාලෙ පොළොන්නරුවෙ හිටි හාමුදුරුවන් ‘හා හොඳයි’ කිය කියා හිටිය මිසක් මහණකම දීලා නෑ. ඒ නිසා අපේ නායක හාමුදුරුවෝ තමන්ගේ ගම් පළාත මාතරට ගිහින් විල්පිට ආරණ්‍යයේ වැඩ සිටි උඩුපීල්ලෙගොඩ පුඤ්ඤාලංකාර හිමියන් වෙතින් පැවිද්ද ලබාගෙන නැවත මෙහි වැඩලා තියෙනවා.

ඒ කාලෙ මේ දිඹුලාගල ඉඳලා තියෙන්නෙ ආණ්ඩුවෙන් වැරැදිවලට අල්ලන්ඩ බලා ඉන්නා වරෙන්තුකාරයො විතරයි. හාමුදුරුවො වඩින විට ග‍ඟෙන් මෙගොඩ දෙමළ ගමක් තිබුණා සොරිවිල කියලා. අදත් ඒ ගම තියෙනවා. මනම්පිටිය පාලම ළඟ තමයි ඒ කාලෙ මඩකලපු මායිම සටහන් කරලා තියෙන්නෙ.

හාමුදුරුවො මේ ‘බෝඩ්’ එක ගලවාගෙන ගිහින් ‘පුනානි’වල ගැහුවා. එතැනින් මෙහාට පොළොන්නරු මායිම. එහාට මඩකලපු මායිම කියලා. ඒ පැත්තෙ දෙමළ කට්ටිය හාමුදුරුවන්ට හොරෙන් මේ ‘බෝඩ්’ එක ගලවාගෙන ඇවිත් යළිත් මනම්පිටිය පාලම ළඟ ගහනවා. මේ මායිම් ප්‍රශ්නය හේතුවෙන් අන්තිමට ‘සේවාගම’ නමින් තිබුණ හමුදා ගම්මානයත් සටනට ඇවිත්.

ඒ අය හාමුදුරුවන්ට පක්ෂයි. ඒ ගමේ හිටියෙ ලෝක යුද්ධ කාලෙත් බ්‍රිතාන්‍ය රාජකීය හමුදාවෙ හිටපු සිංහල මිනිස්සු. මේ අය කොහොම හරි තමන්ගෙ නියම මායිම තියෙන පුනානිවලටම සීමාව නැවත ගෙනගියා.

හාමුදුරුවො දිඹුලාගලට වඩිනවාට මඩකලපු‍ෙවන් මෙහි පැනලා හිටපු සිංහල වරෙන්තුකාරයො විරුද්ධ වුණා. ඒ අය මෙහෙට ඇවිත් තිබුණෙ දිඹුලාගල නිධන් වදුලු ටික හාරන්ඩ. ඒකට උන්වන්සේ ඉඩ දුන්නෙ නෑ. එහෙත් සොරිවිල කියන ගමේ දෙමළ වැසියෝ හාමුදුරුවන්ව ආරක්ෂා කළා.

හාමුදුරුවො අපවත් වෙනකම්ම ඒ ගමටත් ආදරය කළා. එගම්වැසියො ආරක්ෂා කළා. ඒ වන විට දිඹුලාගල කන්දෙ ගල්ගුහාවක් තිබුණා. ඒ ගල්ගුහාවෙ තමයි අද දිඹුලාගල බුදු මැදුර පිහිටා තිබෙන්නෙ. මේ ගල්ගුහාවෙ තමන්ගෙ රැහේත් එක්ක ජීවත් වුණේ මිල්ලානා කියන වැදි නායකයා. පසු කාලයක එතුමාව යාපා රජ්ජුරුවො නමින් හැඳින්වෙනවා.

මිල්ලානා වැදි රජු (දකුණේ) තම පුත්‍රයා සමඟ.. ඉහළ ඡායාරූපයෙන් පෙනෙන්නේ පැවිදි වූ එම පුතාය

අපේ නායක හාමුදුරුවො උදේ රැයින් නැඟිටලා මනම්පිටියෙ පොළොන්නරුවෙ කඩසාප්පු නිවාස අතරට ගිහින් ‍ලොකු පොට්ටනි දෙකකට හාල්, පොල්, තුනපහ, එළවළු ආදිය රැගෙන කඳු වළල්ල උඩින් දිඹුලාගලට වඩිනවා. එහෙම වැඩලා අර මිල්ලානා හා එයාගෙ වැදි රැහැට කියනවා මේකෙ දඩයම් කරන්ට එපා.

මේ හාල් පොල් උයාගෙන කන්ඩ කියලා. උයන්ඩත් පුරුදු කරවනවා. ඒ අය මස් පුලුස්සලා හාමුදුරුවන්ට දෙනකොට “අපි බුද්ධ පුත්‍රයො. මේවා කන්නෙ නෑ” කියා අර හාල් පොල් එළවළුවලින් රසවත් ආහාර හදලා පෙන්නලා ඒ අය ශිෂ්ටාචාර මිනිස්සු බවට පත්කළා.

මේ දිඹුලාගල ගල වටේට හාමුදුරුවො කරවිල වගා කළා. කුරුතම්පලා හා වෙනත් පලා වර්ග තිබුණා. කරවිල තම්බාගෙන කන්ඩ අපෙ ලොකු හාමුදුරුවෝ පුදුමාකාර කැමැත්තක් දැක්වුවෙ. පස්සෙ මේ වැදි රැහැට ගෙවල් හදලා පවා දුන්නා. ඉස්කෝල දැම්මා. අකුරු කියවන්ඩ ගුරුවරු ගෙනාවා.

පුදුමයි කියන්නෙ මිල්ලානා වැදි රජ්ජුරුවො මස්මාංශ අත්හැරියා. දඩයම් අත්හැරියා. බත් කන්ඩ පුරුදු වුණා. පංච ශීලය රැක්කා. එයාගෙ මායියාත් රැහේ අනෙක් කට්ටියත් එහෙම වුණා. පස්සෙ අර ගෙවල්වලට ගිහින් දිඹුලාගල තිබුණු ගල්ගුහා පවා හාමුදුරුවන්ට දුන්නා. ගොවිබිම්, ජනපද පිහිටුවලා දායකයො ඇතිකරලා සුවිශාල සංවර්ධනයක් මේ පළාතට කරගෙන යනකොට එල්.ටී.ටී.ඊ.ය කලබල වුණා.

ආර්.ප්‍රේමදාස මහත්මයා හාමුදුරුවන්ට බොහොම ආදරය කළා. උන්වහන්සේත් එහෙමයි. දිඹුලාගල පූජා භූමියක් ලෙස ප්‍රකාශ කළේ ප්‍රේමදාස යුගයේ දී. දෙමළ ජනතාවගේ මළගෙයක් වුණත් හාමුදුරුවො හාල් මිටියක් පොල් ටිකක්වත් ඒ ගෙදරට යවනවාමයි. ඒ නිසා ඒ මිනිස්සුත් ලොකු හාමුදුරුවන්ට ආදරෙයි.

සිංහල ජනතාව මෙහි පදිංචි කරවලා ජනපද ඇති කරන කොට විතරක් නොවේ ත්‍රස්ත ප්‍රහාරවලින් අවට ගම්වල ජනතාව සමූහ වශයෙන් මැරෙන කොට හාමුදුරුවො තමයි එතැනට මුලින්ම වඩින්නෙ. උන්වහන්සෙ ඒ වගේ වෙලාවට සමහර තැන්වලට මිනීපෙට්ටි පවා ගෙන ගියා.

ජේ.ආර්.ට නම් හොඳටම බැණපු අවස්ථා තියෙනවා. සමහර ප්‍ර‍ාදේශීය සභාපතිලට කුඩ කැඩෙනකම් ගහපු අවස්ථාත් තියෙනවා. හාමුදුරුවන්ට අසනීප වුණාම බෙහෙත් ගත්තෙ මනම්පිටියෙ හිටපු දෙමළ දොස්තර මහත්මයකුගෙන්. එතුමා හාමුදුරුවන්ට විශ්වාසයි. එක දවසක් දියවැඩියාවට ඉන්ජෙක්ෂන් එකක් ගහලා හාමුදුරුවන්ට බරපතළ ලෙස අසනීප වුණා.

සමහර විට හාමුදුරුවො අපවත් වෙන්නෙ එදා. මෙහෙ හිටපු (නායක හාමුදුරුවන්ගේ තවත් ගෝල රත්නයන් වූ) සීමාලංකාර හිමියන් හා රත්ගම සුනන්දාලංකාර හිමියන්ගේ ස්ථානෝචිත ප්‍රඥාව නිසා උන්වහන්සේලා ඒ වෙලාවෙම ප්‍රේමදාස මහත්මයාට කෙසේ හෝ කතා කළා. පැය භාගයක් ගියේ නෑ.

මනම්පිටිය රෝහල් පරිශ්‍රයට හෙලිකොප්ටරයක් ආවා. ඒකෙ නංවාගෙන ලොකු හාමුදුරුවො කොළඹ ඩර්ඩන්ස් රෝහලට ගෙනැවිත් තිබුණා. දින දෙකකට පස්සෙ උන්වහන්සේව හොඳටම සුව වුණා. ප්‍රතිකාර බිල රුපියල් හතළිස්දාහයි. වනවාසී මේ හාමුදුරුවරුන් කොහොම ඒ මුදල හොයාගන්ඩද? ප්‍රේමදාස මහත්මයා තමන්ගෙ සල්ලිවලින් ඒක ගෙවලා තිබුණා.

නාලකරත්න

ලොකු හාමුදුරුවො ගහක් ගලක් වාගෙ මහ තද පපුවක් තිබුණ කෙනෙක්. ඒත් උන්වහන්සේ ප්‍රේමදාස ජනපති මියගිය දවසෙ පොඩි ළමයෙක් වගේ ඉකිගගහ ඇඬුවා මං දැක්කා. දිඹුලාගල විශ්‍රාම ශාලාවක් හැදුවෙත් එතුමා. 1994 දි චන්ද්‍රිකා ජනපතිනිය හිටිහැටියේ එතෙක් හාමුදුරුවන්ට දීලා තිබුණු හමුදා ආරක්ෂාව ඉවත් කරලා පොලිස් භටයන් 4 – 5 දෙනෙක් පමණක් ඉතිරි කළා.

පොලිසියේ වගේ නොවේ හමුදාවේ විනය ඉහළයි. හාමුදුරුවො උදේට ගොවිපළට කැබ් එකෙන් යනකොට ඒ අය කෑම ගනිමින් හිටියත් ඒවා පැත්තක වීසිකරලා හරි දුවලා ගිහින් වාහනයට නඟිනවා. ඒත් පොලිසිය කාලා බීලා එනකම් හාමුදුරුවො ගමන එන්නෙ නැතිව නොවැඩ ඉන්න ඕනෑ. හාමුදුරුවො දරුවන්ට වගේ සැලකුවත් ඒ අය එහෙමයි කටයුතු කළේ.

අපේ ලොකු හාමුදුරුවො වෙලාවට වැඩ කරන කෙනෙක්. 1996 මැයි 26 දා උදේ වෙලාවට හාමුදුරුවො ගොවිපළට වඩින්ඩ සූදානම් වුණා. පොලිසියෙ අය කියලා තියෙනවා ටිකක් ඉන්ඩ හාමුදුරුවනේ කියලා. හාමුදුරුවො ඇහුවෙ නෑ. රියැදුරත් ‍ෙවනදා ඉන්න කෙනා නොවේ හිටියෙ. ටැම්පරි හිටපු කෙනෙක් ඇන්ටන් කියලා. එයා තමයි එදා ආවෙ. ගොවිපළට ගිහින් පැය භාගයක් ගියේ නෑ හාමුදුරුවන්ට වෙඩි තැබුවා කියා ආරංචිය ලැව්ගින්නක් වගේ පැතිරිලා ගියා.

හාමුදුරුවන්ට ඇත්තටම වෙඩි තැබුවේ කවුද? මම ඇසීමි.

ත්‍රස්තවාදීන් හාමුදුරුන්ගෙ වාහනය එන විදිය පිළිබඳව දෙමළ ළමයකුට කියලා සොයා බලලා ඔහුට කියලා තියෙනවා ‘සිග්නල්’ එකක් දෙන්ඩ කියලා. හාමුදුරුවො එදා යන ගමන් බෞද්ධසාර කියලා දන්නා කෙනෙකුත් දාගෙන ගිහින්. ආරංචි වෙච්ච හැටියට ‘L’ හැඩයට ඇම්බුස් දාලා කොටි කුඹුරෙ හිටියෙ.

වාහනය මැණික් ඇළ කුඹුරට ළංවූ ගමන් දෙවැනි ගේට්ටුවේදි වෙඩිවරුසා‍වක් එල්ලවෙලා. පිටුපස්සෙ හිටපු බෞද්ධසාරගෙ ඇහැක් දොට්ට පැනලා වෙඩි වැදිලා. ඇන්ටන් හාමුදුරුවන් ඇදගෙන ඇළට පැනලා යන්ඩ හදද්දී කොටි එයාට වෙඩි තිබ්බා.

මල්දෙණියේ ජිනාලංකාර නා හිමි

මෙච්චර වෙඩි වැදිලා වාහනය හිල්වෙලා තිබියදීත් හාමුදුරුවන්ට එක වෙඩිල්ලක් වැදිලා නෑ. බෞද්ධසාර මැරුණෙ ටික වේලාවකට පස්සෙ නිසා මිනිහා සිද්ධිය එතැනට ආපු කෙනකුට දෙන්නකුට කියලා. මිනිහා මුහුණෙ ලේ ගාගෙන මැරිලා වගේ කොටි යනකම් එතැනම හිටියලු.

හාමුදුරුවන්ට වෙඩි තබන්ට බැරි තැන උන් කෙටේරියකින් උන්වහන්සේගේ ඔළුවට කොටලා. “මං මැරෙන්ඩ බය නෑ යකුනේ” කියලා හාමුදුරුවො දෙමළ බසින් උන්ට කිව්වලු අපවත් වෙන්ඩ මොහොතකට කලිනුත්. හාමුදුරුවන්ට වෙඩි නොවැදුණු සිද්ධිය කොටි හොයා බැලුවා.

හාමුදුරුවන්ගේ ඉනේ බලගතු සුර කීපයක් තිබුණා. කොටි ඒ සුර සියල්ලමත් අරන් ගිහින්. හාමුදුරුවො අපවත් වෙච්ච ආරංචියට මුළු රටම කලබල වුණා. මාතරින් කිතලගමින් ලොරි පිටින් ආවා මිනිස්සු. මේ පැත්තෙ දෙමළ ගම් වනසන්ට හිතාගෙන. ඒත් හමුදාව මැදිහත් වී ඒවා වැළකුවා.

ඇත්තටම ‍සොරිවිල ඒ දෙමළ ගමේ මිනිස්සුත් ඇඬුවා. අදත් හඬන අය ඉන්නවා. ඒ මිනිස්සුන්ගේ ගම මැදින් ත්‍රස්තයො ආවෙ. මිල්ලානා වැදි නායකයා හාමුදුරුවො අපවත් වෙලා ඉතාම ටික කලක් දුකින් ජීවත් වුණා. එයත් මිය ගියේ අපේ හාමුදුරුවො අපවත් කළ අයට හොඳක් වෙන්ට එපා කියලා.

දිඹුලාගල වත්මන් ආරණ්‍ය සේනාසනාධිපති යෝගාවචර මල්දෙණියේ ජිනාලංකාර නායක හාමුදුරුවන් සොයාගෙන වත්මන් කතාව විමසීමට මම යත්න දරමි. උන්වහන්සේ විස්මකර්ම කැටයම්කරුවෙකි. සියඹලා බුරුත ආදි ලීවලින් තනිවම කෙටු විශාල ප්‍රමාණයේ බුදු පිළිම දොර කැටයම් විහාරය පුරා ඉහිර තිබේ.

උන්වහන්සේගේ විස්කම් වැඩ නිසාම ලොකු හාමුදුරුවන් උන්වහන්සේ ඇමතුවේ ඉංජිනේරු හාමුදුරුවෝ කියාය. දිඹුලාගල ආකාස චෛත්‍යය ද ඒ හිමියන්ගේ කුසලතාවට දෙස් දෙයි. ඉඩහසර බලා මම ඒ කුටියට පිවිස උන්වහන්සේ විමසමි.

අපේ නායක හාමුදුරුවො නැති වුණාම අප මෙහෙන් යාවි කියලා කොටි හිතන්ඩ ඇති. එහෙම ගියානම් අපට දිඹුලාගලත් නෑ. මං ඉංජිනේරු විද්‍යාව ඉගෙන ගෙන නෑ. හිතට ආපු අදහස් පුළුවන් විදියට ක්‍රියාත්මක කළා. මේ දවස්වල ලොකු හාමුදුරුවන් හීනෙන් කියාපු ඒ අපූරු චෛත්‍යය නිර්මාණය කරමින් ඉන්නෙ. හාමුදුරුවො අපවත් වුණාට පස්සෙ දවස් 13 ක් මේ පැත්තෙ කිසිම දායකයෙක් ආවෙ නෑ. අපට දානෙ නැති වුණා. අපි ජීවත් වුණේ ලුණු කැඳ බීලා.

ලොකු හාමුදුරුවො අපට කියලා දුන්නා අල වලඳන්න. අල නැතිවෙනකොට කොළ වලඳන්න. එහෙම බැරි වුණොත් ලුණු කැඳ වලඳලා හරි ජීවත් වෙන්ඩ. බැරිම වුණොත් බඩගින්නට පොල් කටුවක් බඩට තද කරන් පොළොවේ වැතිරිලා ඉන්ට. අපි ඒ අනුව ඒ දවස් ගත කළා. පස්සෙ ආයිත් දිඹුලාගලට වන්දනා නඩ ආවා. හාමුදුරුවො නැති වුණේ ආරක්ෂාව නැති නිසයි.

මිල්ලානේ සිරියා ලංකාර හිමි

සොරිවිල කේශාලංකාර හිමි

ජනාධිපතිතුමා ළඟඳි දිඹුලාගල ආවා. ඇවිත් මා ඉන්නා කුටියට ඉහළින් තියෙන මේ වැසිකිළි කැසිකිළි ගලවලා අලුතින් හදන්ඩ අදාළ අංශවලට නියම කළා. දිඹුලාගල නවෝදයට අත හිත දෙන්ඩ චෛත්‍යයට උදව් කරන්ඩ එතුමා මෙහෙට එව්වෙත් ලොකු හාමුදුරුවන්ගෙ වටිනා සේවය හා ආශිර්වාදයමයි කියලා හිතෙනවා.

ලොකු හාමුදුරුවන්ගේ තවත් පන්සලක් වූ නාමල් පොකුණ රජමහා වෙහෙරේ දැන් වැඩ සිටින්නේ එදා මිල්ලානේ වැදි රජුගේ පුත් කුමරා ලෙස සිට පසුව පැවිදි වූ කෙනෙකැයි අපි ඇසීමු. අප ඒ විහාරය සොයා ගියේ එපවත් තවත් හොඳින් විපරම් කරනු පිණිසය. මිල්ලානේ සිරියාලංකාර හිමියන් දැන් මා අබිමුවය.

මගේ ගිහි කල පියා තමයි මිල්ලානේ වැදි රජු. පසුව යාපා නමින් හැඳින්වුණේ. මස් කකා ජීවත්වූ අපට පංචශීලය කියා දුන්නෙ ලොකු හාමුදුරුවන්. උන්වහන්සේගේ අපවත් වීම මටනම් අදටත් ප්‍රශ්නයක්. උන්වහන්සේට තරහකාරයො හිටියානම් ඒ කොටි. ඒත් ඒ අයට මේ පළාතේ කවුරුත් උදව් කරන එකක් නෑ.

එහෙම දෙයක් කරන්න. කවුද? හාමුදුරුවන්ගේ ආරක්ෂාව ඉවත් කරන්ඩ අණ දුන්නේ. ඒ අය තමයි කාරණාව දන්නෙ. මා ලොකු හාමුදුරුවන්ගේ මඟ පෙන්වීමෙන් පියාගේ ආශිර්වාදයෙන් ශාසනයට ඇතුළු වුණා. මගේ සසර කුසල කර්ම පල දීලයි මට ස්වාමින් වහන්සේ නමක් වෙන්ඩ ලැබුණේ. මේ වගේ මිථ්‍යා ද්‍රෘෂ්ටිගත කට්ටිය බොහොමයක් ලොකු හාමුදුරුවො සුමගට ගත්තා. බුදු මඟ ආලෝකය පෙන්වා දුන්නා.

සොරිවිල කේශාලංකාර හිමියන් ද වැඩ වසන්නේ දිඹුලාගලය. උන්වහන්සේ සොරිවිල දෙමළ ගමේ නායකයාගේ ගිහි කල පුත්‍රයාය.

මං දෙමළ. අපේ ගමටත් ලොකු හාමුදුරුවො වඩිනවා. අපේ පියා සමඟ කිට්ටුයි. දවසක් ඉල්ලුවා මාව මහණ කරන්ඩ. ඇත්තටම මට මේ වගේ පැවිදි ජීවිතයක් ලැබුණේ ඒ මඟ පෙන්වීමෙන්. අපෙ ලොකු හාමුදුරුවො මතු බුදු වේවි…

ඒ හිමියන්ගේ පවුලේ සහෝදරයන් කීපදෙනකුම සිටි බවත් ඔවුන් පසුව ත්‍රස්ත කල්ලිවලට සම්බන්ධ වී හමුදා ප්‍රහාරවලින් මිය ගිය බවත් ඇතැම්හු කියති. ලොකු හාමුදුරුවන්ගේ අපවත් වීමෙන් පසු ආරක්ෂක අංශ මේ ගම් පීරා පරීක්ෂණ පැවැත්වූහ. මිල්ලානේ හා සොරිවිල නම් දෙමළ ගම්වල චූදිතයන් කීප දෙනෙකු අල්ලා හිරකැර වසර ගණනාවක් තබා ගත් බව කියැවේ. සමහරෙක් දැන් නිදහස් වී පැමිණ සිටිති. ඔවුන් සොයා ගන්නට ‍ඒ දෙමළ ගම්වලට යන්නට ද මට සිදුවෙයි.

මිල්ලානේ පියදාස ගඩොල් කපා හෝ කාගේ හෝ කුලියක් මලියක් කැර දිටි ගැට ගසා ගන්නෙකි. ඔහු මිල්ලානේ 28 ගෙදර පදිංචිකරුවෙකි. ෂඩේ අම්මා නොහොත් ඔහුගේ බිරිය තෙයිවානි ද මේ හේතුව නිසා ආණ්ඩුවේ බෝඩිමේ බොහෝ කල් සිටියහ.

පියදාස මා අල්ලා ගත්තේ කුලී වැඩ බිමකදීය.

මහත්තයො, අපි කාටවත් කරදරයක් නැති මිනිස්සු. කොටි කියලා අප දන්නෙ නෑ. උන් මේ ගමට ආවා ගියා. ඒ අයට කන්ඩ බොන්ඩ දුන්නා. පාර පෙන්නුවා කියලා චෝදනා ආවෙ. උන් කියන දේ නොකළොත් අපට උන් ගහනවා. තළනවා. පෙළනවා.

ඒවා කළොත් හමුදාවෙන් අපට තළනවා. අපි දෙපැත්තටම නැතිව ජීවත් වුණත් හාමුදුරුවන්ට සමීපයි. උන් වහන්සේ අපේ ගමට උදව් කළා. මළගෙයක් වුණත් පෙට්ටිය පවා අරන් දුන්නා. දානෙට හාල් එව්වා. අප කොහොම ද? උන්වහන්සේ මරන්ඩ ඔත්තු දෙන්නෙ. අවුරුදු ගණනාවක් අපට වධ දීලා කරදර කරලා බැරිම තැන එළියට දැම්මා. මගේ නෝනගෙ මල්ලි තමයි උන්ට එකතු වෙලා හිටියේ. අන්තිමේ එයා රට පැනලා ගියා.

ෂඩේ අම්මා සොයා ගිය මට ඇය ද හමුවිය.

මාත්තයො මගෙ නම තේවානි. ෂඩේ අම්මා කියන්නෙ ගමේ අය හුරතලයට. සී. අයි. ඩී. එකේ දවස් 45 ක් මං නොවිඳිනා දුක් වින්දා. අපේ මල්ලි උන් එක්ක එකතු වෙලා හිටියා කියන කතාව ගම පුරා ගියා. ඒ මදිවට හාමුදුරුවන්ගෙ වාහනය එළවපු ඇන්ටන් මගේ ලොකු දුව බඳින්ඩ හිටියෙ.

අපි ඔත්තු දුන්නා කන්ඩ දුන්නා කියලා අපව අරන් ගියෙ. මගෙ කනේ එක පැත්තකට පෑනක් දාලා ගැහුවා අනෙත් පැත්තෙ කනෙන් එළියට එන්ඩ. ඒත් වාසනාවට ඒක මඟ හිර වුණා. බේත්වත් දැම්මෙ නෑ. මල්ලි හාමුදුරුවො මරන්ඩ යනවා කියලා ළිඳ ළඟදීත් තමුන්ට කීවා නේද?

පියදාස                           ෂඩේ අම්මා                       සංජීව

කියලා ඇහුවාම මා නැහැ කීවා. ඒ වතාවෙ බෝතලයක් අරන් මගේ රහසඟ ප්‍රදේශයට ඔබන්ඩ සූදානම් වුණා. මා ඒ වෙලාවේ බොරුවට කීවා ඔව් මල්ලි ඒක කිව්වෙ ගේ ඇතුළෙදි කියලා. නැත්නම් ඒකත් කරනවා. මගෙ දරුවො බාල දෙන්නා විතරයි ගෙදර තියන්ඩ පුළුවන් වුණේ. ඒ අය ජීවත්වුණේ අහල පහල ගෙවල්වල බැල මෙහෙකම් කරලා. මාස 18 කට පස්සෙ මාව එව්වත් මගෙ මිනිහා අවුරුදු ගණනක් තියාගත්තා.

ෂඩේ අම්මාගේ පුතකු වන සංජීව නම් තරුණයා අපේ කතාව මැදට පැන්නේය.

මහත්තයො, මට දැන් අවුරුදු 27 යි. මං එදා අවුරුදු 9 ක පොඩි කොල්ලෙක්. පොඩි කොල්ලෙක් මොනවා දන්නවා ද? කොටි ඇවිත් මට ටොපි බෝතලයකුයි, චොක්ලට් බෝතලයකුයි දීලා කිව්වා, මල්ලි හාමුදුරුවන්ගෙ කැබ් එක එනකොට අතින් සැලියුට් එකක් දාන්ඩ කියලා.

මං ඒක කළා නොදන්නාකමට. මං හිතුවෙ නෑ මෙතැන මිනීමැරුමක් වෙනවා කියලා. අද මට ඒකෙන් සිද්ධ වෙච්ච දේ මොකක්ද? මහත්තයො මට එළියට එන්න ලැබුණේ අවුරුදු 15 දී. මාව ළමා නිවාසයකට දැම්මා. හැබැයි! අකුරක් ඉගැන්නුවෙ නෑ.

මට ‘අම්මා’ කියලා ලියා ගන්ඩ බෑ. රජයේ රස්සාවක් ගන්ඩ බෑ. සමහරු අදත් හාමුදුරුවො මරන්ඩ උදව් කළ අය කියලා අපව පිළිකුල් කරනවා. පුද්ගලික තැනකවත් මට සලකන්නෙ නෑ. අපි ජීවත්වන්නෙ කොහොම ද? ඔහු මගෙන් අසයි.

ඒත් මේ තරම් වටිනා අමිල මෙහෙයක් කළ සඝ පීතෘනමක් මරා දැම්මේ ඇයි ද යන්න මමත් තවමත් අසමි.

අප දකින්නේ දුක්‌ත දසුනකි. ඔවුහු හිඟන්නන් සේ දුගී පැල්පත්වල ගාල්වී සිටිති. කිසිදු පහසුකමක්‌ නොවේ. වාර්ගික භේදයකින් තොරව යුද අනාථයන් වූ මිනිසුන් නැවත පදිංචි කරවීම් සිදුවූ බව සැබෑය. එහෙත් ගෝත්‍රික ආකල්ප සහිත ද්‍රවිඩ බහුතරයක්‌ ජීවත්වන ත්‍රිකුණාමලය ප්‍රදේශයේදී සිංහලයන් යනු අතපල්ලෙන් වැටුණු පිරිසක්‌ය. අප දකින්නේ එසේ නැවත පදිංචි කළ සිංහලයන්ගේ නොසලකා හල ජීවිතය.

එරක්‌කණ්‌ඩි වෙල්ගම් විහාරය 10 කණුව වැනි ත්‍රිකුණාමලය නගරයට ආසන්න ගම්මානවල සිංහල මිනිස්‌සු මේ මොහොතේත් දුක්‌ විඳිමින් සිටිති. කොටි ත්‍රස්‌තවාදය නිසා මෙයට වසර 25 කට පමණ පෙර මේ මිනිස්‌සු ගම් බිම් හැර ගියහ. යුද්ධයෙන් පසු තම දරුවන් සමග ඔවුන් නැවත තමන් සිටි භූමියට පැමිණියේ මේ දහසක්‌ බලාපොරොත්තු හිතේ රඳවා ගෙනයි. නමුත් නැවත පදිංචි කළ මේ ජනතාවගේ සුබ සිහින බිඳී ගොස්‌ ඇත.

යළි පදිංචි කිරීමට කටයුතු කළ බලධාරීන් නැගෙනහිර ගම්බිම් අහිමිව අවතැන්ව නැවත පැමිණි සිංහල මිනිස්‌සුන්ටත් ද්‍රවිඩ මිනිස්‌සුන්ටත් බෙදන්නේ හැඳි දෙකකිනි.

ත්‍රිකුණාමලය එරක්‌කණ්‌ඩි ගම්මානය පිහිටා තිබෙන්නේ නිලාවලි ප්‍රදේශයේය. මේ ගම්මානයේ සිංහල පවුල් විශාල සංඛ්‍යාවක්‌ 1985 ට කලින් ජීවත් වූහ. නමුත් කොටි ත්‍රස්‌තවාදීන්ගේ ප්‍රහාරයෙන් මේ ගම්මාන අමු සොහොන් විය. මේ ගම්මානයේ සිංහල පවුල් 89 ක්‌ තම හරකබාන ගේ දොර ඉඩකඩම් අතහැර අනුරාධපුර, කුරුණෑගල ප්‍රදේශවලට පැන ගියෝය. ඒ තම පණකෙන්ද ආරක්‍ෂා කර ගැනීමටය.

යුද්ධය අවසන් කර නැවත පදිංචියට පැමිණි නිලාවලි ප්‍රදේශයේ එරක්‌කණ්‌ඩිහි සිංහල වැසියන්ට තම ඉඩම් පවා අහිමි විය. එසේ සිදු වූයේ ඇයි දැයි සොයද්දී සමහර ඉඩකඩම් විවිධ පුද්ගලයන් විසින් මුස්‌ලිම් දෙමළ ජනතාවට විකුණා තිබූ බව හෙළි විය. නමුත් මෙම ඉඩම් නියම හිමිකරුවන් තම ඉඩම් වෙනත් අයට විකුණා තිබුණු බවත් දැන සිටියේ නැත.

කුච්චවේලි ප්‍රාදේශීය ලේකම් පරිපාලනයට අයත් මෙම ගම්මානයේ අවශ්‍යතාවන් සොයා නොබලන බව ගම්මානයේ ඇති ග්‍රාමසංවර්ධන සමිතියේ සභාපති එන්. ජී. ප්‍රියන්ත අප සමග පැවසීය.

අපේ ජනතාව ගෙනත් තාවකාලිකව ප්‍රජා ශාලා ගොඩනැඟිල්කට දැම්මා. පසුව ඉඩම් ලැබෙනතුරු කුඩා ගෙවල් ගහලා දුන්නා. අඩුම ගණනේ කැසිකිළි වැසිකිළි පහසුකම් සපයා දුන්නේ නෑ. ජනතාව දැන් අනේක දුක්‌ විඳිනවා. වගකිවයුතු අයට කිව්වා. බැරිම තැන අපි ජනාධිපතිතුමාටත් මේ බව දන්වලා යෑව්වා. තවමත් ගැටලුව එතනමයි.

‘මේ ගමේ අපි පදිංචි වූයේ 1965 දි. මම 1968 විවාහ වුණා. එදා ඉඳලා 1985 වර්ෂයේ කොටි ගහනකම් අපි මේ ගම්මානයේ කුඹුරු කර ගෙන හිටියා. දෙමළ ජනතාව සමග හොඳ සමගියෙන් හිටියේ. නමුත් කොටි ත්‍රස්‌තවාදීන් අපිට නිතර නිතර කරදර කළා. ගමේ අයව මරා දැම්මා. හරකබාන පැහැර ගත්තා. කප්පම් ගත්තා. පස්‌සේ සිංහල එකෙක්‌ එන්න එපා කියලා එලවලා දැම්මා. අපේ මුළු සේසතම දාලා පණ බේරාගෙන පලා ගියා. විවිධ අනාථ කඳවුරුවල අපි ජීවත් වුණා. පස්‌සේ සාමය උදාවුණු නිසා ගම් අත්හැරපු පවුල් 105 ක්‌ ඇවිත් ග්‍රාමසංවර්ධන ගොඩනැඟිල්ලේ පදිංචි වුණා. සේවා ලංකා ආයතනයෙන් අපිට තාවකාලික ගෙවල් සොයලා දුන්නා. ඒ 2010 අවුරුද්දෙ. තවමත් අපි ඉන්නේ ඒ ගෙවල්වල. මේ ගේ ඇතුළේ ජීවත්වෙන්න බැහැ. මහත්තයට පේනවනේ අපි මේවා ගැන වගකිවයුතු අයට කිව්වා. නමුත් සලකන්නේ නෑ. රජයෙන් කියල සත පහක්‌ අපිට තවම දීලා නෑ. අපේ ඉඩම් පවා දෙමළ ජනතාව අල්ලාගෙන. ඒ අයිතියවත් අරන් දුන්නේ නෑ. අපි දේශපාලකයන්ට කිව්වා. නමුත් ගණන් ගත්තේ නෑ. ඡන්ද කාලේ ඇවිත් ඡන්දය අරන් ගියා. දැන් පැත්තවත් බලන්නේ නෑ. දැන් මං වයසයි. මේ පැලේම මං මැරිලා යාවි. නමුත් එරක්‌කණ්‌ඩි කියන සිංහල ගම්මානය නැවතත් පුනරුත්ථාපනය කරලා ඉදිරි අනාගතය රැක දියයුතුයි. එය දැකීම තමයි මගේ එකම ආසාව. අද අපට බොන්න නාන්න වතුර නෑ. ඒවා ගැනත් සොයන්න කෙනෙක්‌ නෑ…’ එම ගම්මානයේම පදිංචි පී. එච්. නන්දිපාල අප සමග කීවේ එවැනි කතාවකි.

මේ මිනිස්‌සු මේසා දුක්‌ත තත්ත්වයට පත් වූයේ ඔවුන්ගේ වරදින් නොවේ. උපන් බිම් හැර ඇඳිවත පිටින් පලාගිය ඔවුහු අනතුරුව අනාථ කඳවුරුවල දුක්‌ වින්දහ. මේ දුක නිමා වූ බව සිතා ඔවුන් යුද්ධයෙන් පසු සිය ගම් බිම් සොයා ආවේ ජීවිත බලාපොරොත්තු සමගය. ඒ ජීවිත ප්‍රාර්ථනා බිඳ වැටී ඇති ආකාරය හදවත පාරවන්නේය.

‘මහත්තයෝ කුච්චවේලි ප්‍රාදේශීය ලේකම් කාර්යාලයේ සියලුම දෙනා දෙමළ නිලධාරීන් ඒ අය අපිව ගණන් ගන්නෙවත් නෑ. අපි මේවා කියන්න දිසාපති ළඟට ගියාම එතුමා අපිව එළව ගන්නවා. අනේ ඇයි අපි මෙච්චර බාල්දු වෙන්නේ කියලා එක වෙලාවකට හිතෙනවා. වගකිව යුතු අය මැදිහත්වෙලා අපේ ගම්මානය නැවත සකස්‌ කර දෙන්න කියලා සෙබස්‌තියන් දෙවියන්ගෙන් තමයි ඉල්ලන්න වෙලා තියෙන්නේ… ඒ වේදනාත්මක හඬ ඒ. පී. ෙෆාන්සේකාගේය.

මේ ගම්මානයේ මිනිස්‌සු ජීවත් වූයේ ධීවර රැකියාවෙනි. නොඑසේ නම් ගොවිතැතෙනි. ඔවුහු මහන්සි වී ස්‌වකීය රැකී රක්‍ෂා කළෝ වූහ. මිල මුදල් උපයාගත්තෝ වූහ. ඔවුන්ගේ ජීවිත කොල්ලකෑවේ කොටි ත්‍රස්‌තවාදීන්ය. නමුත් අද මේ මිනිසුන් ත්‍රස්‌තවාදයටත් වඩා වැරෙන් බැටකමින් සිටින්නේ රජයේ නිලධාරීන්ගෙන්ය. කනගාටුව ඉපදෙන්නේ ඒ නිසාය.

නිසංසලා සඳමාලි තවම තරුණය. ඇය සිය හඬ අවදි කරන්නීය… ‘මෙම ගම්මානයෙන් යන විට මා ඉතාමත් කුඩා දරුවෙක්‌. මගේ පියා සිටි ඉඩමට මම සහෝදරයන් සමග පැමිණියා. ආවෙ නැවත පදිංචිවීමටයි. නමුත් අක්‌කරයක්‌ පමණ වන ඉඩමම වෙනත් අයකු විසින් අල්ලා ගෙන ඇති බව දැන ගන්න ලැබුණා. පස්‌සේ බලනකොට මෙම ඉඩම වෙනත් අයකු දෙමළ කෙනෙකුට විකුණලා. පස්‌සේ එයා දැන් අපිට විරුද්ධව නඩු දාලා. අපේ දෙමාපියන් මේවා වික්‌කේ නෑ. නමුත් අද අපිට මේ චූටි පැල්පත්වල ලගින්න වෙලා. අපිට අරවා දෙනවා මේවා දෙනවා කියලයි පදිංචි කළේ. මේ ප්‍රදේශවල සිංහල පවුල් ඉන්න එක රටේ ආරක්‍ෂාවටත් හොඳයි. නමුත් වගකිවයුත්තන් මැදිහත්ව මෙම ඉඩම් නිදහස්‌ කර දෙන්න උත්සාහ කරන්නේ නෑ. ඉතින් අපි ඉල්ලන්නේ අපේ දරුවන්ටවත් අනාගතයක්‌ ඇතිකර දෙන ලෙසයි. මෙම ගම්මානය තමන්ට වෙන්කර දෙනවා කියා පෙන්නපු ඉඩමක්‌ අද හෝටලයක්‌ හදන්න වෙන්කර ඇති බව ගම්වැසියෙක්‌ අප සමග පැවසීය.

අද මේ බිමේ උපන් අපිට ඉඩම් නෑ. ඒත් නිලාවලි වෙරළ තීරයේ ආණ්‌ඩුවේ ඉඩම් අඩු මුදලට පිටස්‌තර පුද්ගලයන්ට මිලට ගන්න පුළුවන්. ඔහු අපට කීවේ මහා වේදනාවෙනි.

ජාතිවාදය ගෝත්‍රවාදය දකුණේදි කුළුගන්වා බලයට පැමිණි ආණ්‌ඩුවේ සැබෑ නිරුවත පෙනෙන්නේත් මෙවැනි අවස්‌ථා වලය. මේ ආණ්‌ඩුවට නැගෙනහිරදී රාජ්‍ය සේවකයෙක්‌වත් පාලනය කරගන්නට බැරිය. කුච්චවේලි ප්‍රාදේශීය සභාවේ සභාපතිවරයා සම්බන්ධ කර ගැනීමේ සියලුම උත්සාහයත් නිරර්ථ වූයේය. අපට දුක උපන් බිම් වලට සරණාගතයන් වූ මිනිස්‌සුන් ගැනය.

මෙම ලිපිය ලිවිමේදී භාෂා පරිවර්තනය සහයෝගය දක්‌වන ලද හෂ්ලි නූර්ඩින්ට ස්‌තුතිය.

ඇය තරම් ජනප්‍රිය චරිතයක් තමිල්නාඩුවේ සිටියේ නැත. ඇය තරම් බලය හා ශක්තිය පෙන්වූ චරිතයක් මුළු ඉන්දියාවේම සිටියේ ද නැත. එසේම ඇය තරම් වංචනිකව මුදල් උපයාගත් මහ ඇමැතිනියක් ද ඉන්දියාවේ සිටියේ නැත. ඇය තම බලය ශක්තිය හා ජනප්‍රියතාවය නිසා බැබළුණාය. මධ්‍යම රජයේ පාලකයින්ට ද අභියෝග කළාය. වෙනෙකක් තබා ඉන්දියාවේ අගමැති තනතුර පිළිබඳව ඇය සිහින දැක්කාය.

මෙතෙක් ගුවනේ ඇය රැඳී සිටි ලෝකය දැන් කඩා වැටී ඇත. අත්තටු කැඩුණු උකුස්සෙකු සේ මහපොළොවට වැටී ඇත.

දැන් ඇය සතරැස් අඩි 12 x 8 විශාල සිර මැදිරියක තනිවී සිටින්නීය. ඒ කාමරයේ පුටු දෙකක්, මේසයක් හා හතර පැත්තෙන් වැසී ඇති ඇඳක් පමණක් ඇත. ඇයගේ සුව පහසුව සඳහා විදුලි පංකාවක් හා රූපවාහිනියක් එම මැදිරිය තුළ සවිකර ඇත්තේය.

එසේම ඇයගේ ආරක්ෂාවට කාන්තා ආරක්ෂක නිලධාරීන් කිහිප දෙනෙකු රඳවා ඇත. ඇය අතිවිශේෂ තත්ත්වයේ සිරකාරියකි. එහෙත් මෙම සිරගෙදරට එන සියලුම සිරකරුවන් සලකනුයේ එක හා සමාන ලෙසය. යම් සිරකරුවකුට පිටින් ආහාර ගැනීමට අවශ්‍ය නම්, එසේම පෞද්ගලික රෝහලක ප්‍රතිකාර ගැනීමට අවශ්‍ය නම් හෝ හමුවීමට පැමිණෙන අය සමඟ තනිවම කථා කිරීමට අවශ්‍යනම් ඔහු හෝ ඇය උසාවියේ අවසරය ලබාගත යුතු වන බව කර්ණාටක සිරගෙවල් බාරව කටයුතු කරන එස්. ටි. රාමේෂ් ප්‍රකාශ කර ඇත.

මේ අයුරින් අසරණ තත්ත්වයක පත්ව සිටිනුයේ කවුද?

ඇය තමිල්නාඩුවේ මහ ඇමැතිනි ජයලලිතා ජයරාම්ය. පසුගිය ප්‍රාන්ත මැතිවරණයේදී අද්විතීය ජයග්‍රහණයක් ලැබු තමිල්නාඩුව පුරා මහත් සේ ජනප්‍රියත්වයට පත්වී තමිල්නාඩුවේ පමණක් නොව ඉන්දියාව පුරා පමණක් නොව ලංකාව ඇතුළු ආසියාව පුරා තම බලය ආරෝපණය කිරීමට මාන බැලු ජයලලිතා ජයරාම් ඉන්දීය අධිකරණය මඟින් සිරකරුවකු බව පත්කර ඇත.

වංචනික ලෙස ධනය රැස් කිරීම ඇයට එරෙහි පවතින ප්‍රධානතම චෝදනාවයි. මහ ඇමැති වීමට පෙර කෝටි 3 ක පමණ වත්කමක් සතුව පැවැති ජයලලිතා මහ ඇමැතිනිය වී වසර පහකට පසු එම වත්කම් කෝටි 66 ක් බවට පත්වූයේ කෙසේ ද?

ජයලලිතාගේ ජීවිතය කඳු හෙල් පල්ලම් නැඟීම් බැසීම් ආදියෙන් පිරුණු එකක් විය. ජයලලිතාට ඉගෙන ගැනීමට ආශාව තිබු නමුත් ආර්ථික හේතුන් මත ඇයට වයස 15 දී චිත්‍රපටි ලෝකයට පිවිසීමට ඇයගේ මව කටයුතු කළාය. පාසලේ සිටියදීම ජයලලිතා 1964 දී කන්නඩා බසින් නිපදවූ චින්නඩා ගොම්බේ නම් චිත්‍රපටිය තුළින් සිනමා ලොවට පිවිසියාය.

ඉන් පසුව ද්‍රවිඩ චිත්‍රපටි ගණනාවක එම්. ජි. රාමචන්ද්‍රන්, ශිවාජි ගනේෂන්, එස්. ටී. රාම් රාවෝ යනාදී විශිෂ්ට ගණයේ ද්‍රවිඩ චිත්‍රපටි නළුවන් සමඟ රඟපාමින් ඉන්දීය සිනමාව තුළ ජයකෙහෙළි නැංවීමට ඇය සමත් වූවාය. ඇය තමිල්නාඩුවේ හිටපු මහ ඇමැති හා ද්‍රවිඩ සුපිරි නළුවකු ලෙස සලකන එම්. ජි. රාමචන්ද්‍රන්ගේ ආධිපත්‍යයට යට වූවාය. ඇය ඔහුගේ සහායක නිළිය ලෙස චිත්‍රපටි ගණනාවක් රඟපෑ අතර එම චිත්‍රපටි සියල්ලම පාහේ බොක්ස් ඔෆිස් වාර්තා බිඳ හෙළීමට සමත් විය. මේ අයුරින් සහායක නිළියක ලෙස එම්. ජි. ආර්. ට සමීප වූ ජයලලිතා දේශපාලන ලෝකයේ ඔහුගේ සුවච කීකරු ගෝලයා බවට ද පත් වූවාය.

චිත්‍රපටි ලොවින් ඉවත් වූ ඇය අනතුරුව දේශපාලන ලොවට පිවිසියාය. අන්නා ද්‍රවිඩ මුන්නේත්‍ර කසාගම් පක්ෂය තුළ අභ්‍යන්තර සංවිධානයක් සැලසුම් කළ ඇය ඉතාම නිශ්ශබ්ද දේශපාලන ගමන්මඟක් ඇරැඹීමට සමත් වූවාය. එම්. ජි. ආර්. ගේ මරණින් පසු ඒ අයි ඩී එම් කේ පක්ෂය දෙකඩ විය. එක් පක්ෂයක් එම්. ජි. ආර්. ගේ බිරිය ජානකී වටා රොක්වූ අතර සෙසු අය ජයලලිතා නායිකාව ලෙස පිළිගත්හ. ජයලලිතා ජයරාම්ගේ දේශපාලන ගමන පහසු එකක් නොවීය. දූෂිත කටයුතු හා වංචනික ලෙස ධනය රැස් කිරීම ඇයට එරෙහිව නැඟුණු චෝදනා විය. 1991 දී ඇය තමිල්නාඩුවේ මහ ඇමැතිනිය ලෙස පත්වූවාය. ඇය ජනතාවට නව සෞඛ්‍ය සේවා ඇති කරමින් අතිවිශාල සේවාවක් ඇරැඹු නමුත් දේශපාලන බලය අයුතු ලෙස ක්‍රියාත්මක කිරීම හා දූෂිත ක්‍රියා මෙන්ම සසිකලා නටරාජන්, ඇතුළු ඇයගේ නෑදැ හිතවතුන් ඇයගේ බලයෙන් ප්‍රයෝජන ගෙන දූෂිත ක්‍රියාවල නියැළීම ඇයගේ ප්‍රතිරූපය කෙලෙසීමට මහත් සේ බලපෑවේය.

මෙම චෝදනා විභාග කිරීම සඳහා ඇයගේ නිවාස ඇතුළු දේපළ පිළිබඳව පරීක්ෂණ පවත්වනු ලැබු අතර ඒවායේ ප්‍රතිඵලය වූයේ ඇය සතුව තිබු සාරි 12000 ක් අගනා සෙරෙප්පු කුට්ටම් 750 ක් හා කිලෝග්‍රෑම් 1.5 ක් බරැති දියමන්ති එබ්බවූ රන් බඳ පටියක්, කිලෝ 500 ක් බර රිදී ආභරණ, රන් වළලු 400 ක් පිළිබඳ තොරතුරු හෙළිවීමයි.

ඇයට නීති මඟින් කටයුතු කරනු ලැබු නමුත් මදුරාසි ඉහළ උසාවිය මඟින් ඇය නිදොස් කොට නිදහස් කරනු ලැබු අතර ඇය නැවත මහ ඇමැති තනතුරට ආවාය. එහෙත් 1996 පැවැත්වූ මැතිවරණයේදී ඇයගේ පක්ෂය දරුණු පරාජයකට මුහුණ දුන් අතර තමිල්නාඩුවේ පැවැති ආසන 168 න් ඇයට ජයගත හැකි වූයේ ආසන 4 ක් පමණි. ජයලලිතා ද පරාජයට පත්වූවාය.

2001 පැවැත්වූ මැතිවරණයට ඉදිරිපත් වීම ජයලලිතාට තහනම් වූ අතර එයට හේතු වූයේ රජය සතු ඉඩමක් පවරා ගැනීමේ චෝදනාවය. ඇයට පස් අවුරුදු සිර දඬුවමක් නියමව තිබු නමුත් මැතිවරණය පවත්වනු ලැබු අවස්ථාවේ එම නඩුව අවසන් වී නොතිබීම නිසා ඇයට තරග කිරීමේ අවස්ථාව සැලසිණි.

මේ අයුරින් දේශපාලන මංපෙත් ඔස්සේ කඳු හෙල් පල්ලම් පසු කරමින් ජයග්‍රහණයත් පරාජයත් සමසේ භුක්ති විඳිමින් ගමන් ගත් ජයලලිතා ජයරාම් ඇයගේ ජීවිතයේ එක්තරා සන්ධිස්ථානයකට ප්‍රවිෂ්ට වී ඇත. ඒ සතර වසරක සිර දඬුවමකට භාජන වීමයි. ඇය එම තීන්දුවට එරෙහිව අභියාචනයක් ඉදිරිපත් කළ ද ඇය මුහුණ දුන් ඉතාම අප්‍රියජනක අත්දැකීම ඇයගේ අනාගත දේශපාලන ගමන්මඟට බෙහෙවින් බලපානු ඇත. රැජනක ලෙස අතිවිශාල ජනකායකගේ ගෞරවයත් ආදරයත් ලබාගෙන අතිවිශිෂ්ට ජයග්‍රහණයක් ලබා තමිල්නාඩුවේ මහ ඇමැතිනිය බවට පත්වූ ඇය අද කුඩා සිර මැදිරියක තනිවූ ජීවිතයක් ගත කිරීමට ලැබීම ඇයගේ දේශපාලන අනාගතයට වැදුණු කළු පැල්ලමකි. සිර ගෙදරට තුළ දී ඇය වෙත පිරිනමනු ලැබු ඉතාම දුප්පත් ආහාර වේල ද ඇයගේ දේශපාලන මහන්තත්වයට වැදුණු අතුල් පහරක් ලෙස සැලැකේ.

බැංගලෝරයේ පරප්පන අග්‍රහාරහි පිහිටි මධ්‍යම සිරගෙදර 4202 නමැති අංකයෙන් හඳුන්වනු ලබන ජයලලිතා ජයරාම් නමැති සිරකරුවාගේ ප්‍රථම දිනය පාන්දර 5.30 ට ඇරැඹුණේ දෙහි මිශ්‍ර පානයක් ගෙන උදේ ඇවිදීමට යෑමෙනි. ඉන් පසුව ඉංග්‍රිසි හා දෙමළ පුවත්පතක් කියවූ ඇය වෛද්‍ය පරීක්ෂණයක් සඳහා ගියාය. අනතුරුව ඇය ඇයගේ සේවක වීර පෙරුමාල් විසින් ගෙන එන ලැබු ඉඩ්ලි, වඩේ හා සම්බාර් සහිත උදේ කෑම වේල ආහාරයට ගත්තාය.

ජයලලිතා සහ ඇය සමඟ සිරගත කරනු ලැබු ඇයගේ සහායක සසිකලා හා සහෝදරයාගේ දියණිය වන ඉලවරාසි එදින සන්ධ්‍යාවේ සිරගෙදර වූ රෝහලට ගෙන යනු ලැබුවේ ඔවුන් අසනීප තත්ත්වයක් ගැන කියා සිටි නිසාය. සසිකලා ආමාශයේ පැවැති ආබාධයක් නිසා 23 වාට්ටුවට ඇතුළු කරනු ලැබීය.

දියවැඩියා රෝගියකු වන ජයලලිතා ඒ සඳහා පැවැති වෙනම වාට්ටුවකට ගෙන යනු ලැබුවේ දෙනෙත්වලින් අපැහැදිලි දර්ශනයක් ඇතිවීම නිසාය. තිදෙනාම ආහාර විස වීම ගැන පැමිණිලි කිරීම නිසා කෙසෙල්, දෙහි හා ගස්ලබු ආහාර ලෙස දී ඇත. සෑම සිරකරුවකුටම විශේෂිත ඇඳුමක් තිබුණ ද ජයලලිතා එවැන්නක් ඇඳ නොසිටියාය.

මේ අතර සිරගෙදර ගතකරන කාලය තුළ දී එක්කෝ ඇඳුම් මහන අංශයේ හෝ එළවළු පිළියෙල කරන අංශයේ හෝ එසේ නැත්නම් හඳුන්කූරු නිපදවන අංශයේ සේවය කිරීම තෝරා ගැනීමට ජයලලිතාට අවස්ථාව දුන් බව සිරගෙදර නිලධාරියෙක් පැවැසීය.

4200 ක් පමණ සිරකරුවන් සිටින මෙම සිපිරි ගෙය තුළ හිටපු මහ ඇමැතිනියට වෙනම සිර මැදිරියක් දීමට ද නිලධාරීහු කටයුතු කළහ.

පසුගිය සෙනසුරාදා බැංගලෝරයේ පවත්වනු ලැබු විශේෂිත උසාවියක් මඟින් එහි ප්‍රධාන විනිශ්චයකාර ජෝන් මිෂෙල් ද කුන්හා විසින් දඬුවම ප්‍රකාශ කිරීමත් සමඟම ජයලලිතාට වෛද්‍ය පරීක්ෂණයකට මුහුණ දීමට සිදුවිය. ඒ සඳහා රජයේ රෝහලක් වෙත ඇය ගෙන යන ලදී. එසේ ප්‍රතිකාර ලබාදීමෙන් අනතුරුව මේ සිපිරි ගෙට ගෙන යනු ලැබීය.

ඉන්දීය දේශපාලන ක්ෂේත්‍රයේ ඉතාම මතභේදකාරී දේශපාලනඥයකු ලෙස ප්‍රසිද්ධ ජයලලිතා අවිශ්වාසය, හා බිය මිශ්‍ර ගෞරවයක් හිමිකර ගනු ලැබු චරිතයකි. කිසිවකු කෙරේ තඹ දොයිතුවක විශ්වාසයක් නොතැබු ඇය වෙනෙකක් තබා තමාගේ පුරෝහිත ඇමැතිවරුන්ගේ අදහස් පවා පිළිගැනීමට සූදානම් නොවූවාය. ජයලලිතා නොහොත් ඇයගේ පාක්ෂිකයින්ගේ “අම්මා” අද සිහිනෙන් පවා නොසිතූ ඉරණමකට පත්ව තිබීම දෛවයේ සරදමකි.

අධිකරණය මඟින් නිර්දේශ කරනු ලැබු අන්දමට සතර වසරක සිට දඬුවම හා කෝටි 100 ක දඩයට අමතරව ඇය මහ ඇමැති ධුරයෙන් හා මන්ත්‍රී පදවියෙන් ඉවත්විය යුතුය. එසේම වසර 10 ක කාලයකට නැවත මැතිවරණයක තරග කිරීම ද ඇයට තමනම් ය.

ඇය විසින් නීති විරෝධි ලෙස උපයා ගනු ලැබු වත්කම් පිළිබඳව චෝදනා මත 1996 දෙසැම්බර් 7 වැනිදා භාරතීය ජනතා පක්ෂයේ සුබ්‍රමනියම් ස්වාමි විසින් පවරනු ලැබු මෙම නඩුව 2003 නොවැම්බර් 18 වැනිදා බැංගලෝරයේ විශේෂ උසාවියකට ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය මඟින් මාරු කරනු ලැබීමෙන් අනතුරුව 2014 සැප්තැම්බර් 27 වැනිදා නඩු විභාගය නිම කරමින් ඉහත දැක්වූ දඬුවම ජයලලිතා, සසිකලා හා ඉලවරාසිට ලබා දෙනු ලැබීය.

සුබ්‍රමනියම් ස්වාමි විසින් පවරනු ලැබු නඩුව ජයලලිතාගේ අග්‍රගණයේ සතුරන් වූ ද්‍රවිඩ මුන්නේත්‍ර කසාගම් පක්ෂය විසින් දිගටම ගෙන යනු ලැබීය.

ඒ කෙසේ වෙතත් පසුගිය ප්‍රාන්ත මැතිවරණයේදී අතිවිශිෂ්ට ජයක් හිමිකර ගත් ජයලලිතා ජයරාම් පිටුපස අතිවිශාල ජනතාවක් පෙළගැසී සිටි. නඩු තීන්දුව ප්‍රකාශයට පත්කිරීමත් සමඟ තමිල්නාඩුව උණුසුම් විය. තැන තැන පැන නැඟුණු විරෝධතා ගැටුම් හා ගිනි තැබීම වැනි දාමරික තත්ත්වයකට පත්විය. තවමත් එම උණුසුම එසේම පවතින බව පැවැසේ. මේ හැර 15 දෙනකු හෘදයාබාධවලින් මරුමුවට පත්වීමත් පාසල් සිසුවියක් ඇතුළු කිහිප දෙනකු සිය දිවි හානිකර ගැනීමට තැත් කිරීමත් සමඟම ජයලලිතා තමිල්නාඩුව තුළ ගොඩනඟාගෙන තිබු ප්‍රතිරූපයේ තරම පැහැදිලි වන්නේය.

ජයලලිතා වෙනුවට මහඇමැති ධුරයට මුදල් ඇමැති ඕ. පනීර් සෙල්වම් පත්විය. ඔහුට එම තනතුර හිමි වූයේ ජයලලිතාගේ සුවච කීකරු ගෝලයකු වූ නිසාය. පක්ෂයේ උසස් නිලධාරීන් සිරගෙදරට කැඳවූ ජයලලිතා පනීර්සෙල්වම් එම ධුරයට පත්කිරීම අවශ්‍ය බව ප්‍රකාශ කළාය. මීට පෙරත් නීතිමය ප්‍රශ්නයක් මත මහඇමැති ධුරය ඇයට අහිමි වූ අවස්ථාවේ ද පනීර් සෙල්වම් එම ධුරයේ කටයුතු කළේය.

පනීර් සෙල්වම් මහ ඇමැති ධුරයේ දිවුරුම් දීමේ උත්සවයට සහභාගි වූ සියලු දෙනාම කඳුළු වැගිරූ බවට වාර්තා විය. ජයලලිතා කෙරේ ඔහුගේ පමණක් නොව එම පක්ෂයේ සාමාජිකයින්ගේ පක්ෂපාතිත්වය ගෞරවය ද ඉන් පෙන්නුම් කෙර්. තීන්දුවට එරෙහි උද්ඝෝෂණ නිසා දැනට 20 දෙනකු පමණ සියදිවි හානි කරගෙන හා හෘදයාබාධවලින් මියයාම ද තමිල්නාඩුවට කඩා වැදුණු සුනාමියක් ලෙස සැලැකේ.

ජයලලිතාගේ විරුද්ධවාදීන්ට මෙය අතිමහත් සතුටට හේතුවක්. අසාධාරණයෙන් හා වංචනික ලෙස මුදල් ඉපයීම මෙන්ම තම ශක්තිය හා බලය පෙන්වා විරුද්ධවාදීන්ට එරෙහිව ගෙන ගිය දැඩි ක්‍රියාමාර්ග නිසා ජයලලිතාගේ ඉරණම උත්සවශ්‍රීයෙන් සමරන බව ද වාර්තා වේ.

කෙසේ වෙතත් කටු කොහොලින් පිරී පවතින දේශපාලන මාර්ගයේ උස් බිම් පහත් බිම් සියල්ලම තරණය කළ ජයලලිතාට මෙය සිනමාවේ නිරූපණය කරනු ලැබු තවත් චරිතයක් වනු ඇතැයි බොහෝ දෙනාගේ විශ්වාසයයි. එහෙත් අභියාචනය මඟින් කුමන අන්දමේ තීරණයක් ලැබුණු නමුත් ජයලලිතාගේ දේශපාලන ජිවිතයට මෙම නඩු තීන්දුවෙන් තිබු කළු පැල්ලම තමිල්නාඩුවේ කෙසේ වෙතත් ලෝකයා ඉදිරියේ මකා ගැනීමට හැකිවීම ලෙහෙසි නොවනු ඇතැයි යන්න දේශපාලන විචාරක මතය වේ.